Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Κρατώντας τη Φλόγα της Πίστης άσβεστη

Κρατώντας τη Φλόγα της Πίστης άσβεστη
Απευθύνομαι σε εσένα που γεννήθηκες ελεύθερος και είσαι αποφασισμένος να διατηρήσεις αυτό το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας μέχρι το τέλος. Σε εσένα, με το αδούλωτο πνεύμα και την φλογερή καρδιά. Σε εσένα που βιώνεις, πολύ καιρό τώρα, ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών. Σε εσένα που βρίσκεσαι στην δίνη ενός ανίερου πολέμου, μα που συνεχίζεις να μάχεσαι για τα ιδανικά και τις αξίες σου. Σε εσένα που δεν διαπραγματεύεσαι τα όσα σου ανήκουν και αγωνίζεσαι σκληρά, κάθε στιγμή, για την επικράτηση του δίκαιου και του ηθικού.

Ο αγώνας μας κοινός και δύσκολος. Μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες κακουχίες. Ένα σύστημα αμαρτωλό και διεφθαρμένο, με όλη την έπαρση και την ψεύτικη αίσθηση παντοδυναμίας που διαθέτει, τόλμησε να αγγίξει τους Συναγωνιστές και τα Αδέλφια μας, την Οικογένεια μας. Δρώντας παρανόμως, έχει μετατρέψει δεκάδες αγαπημένα μας πρόσωπα σε πολιτικούς ομήρους, για να εξυπηρετεί τα βρώμικα, πολιτικά του παιχνίδια. Πρόκειται για την ίδια εγκληματική συμμορία που απεργάζεται καθημερινά πλείστες, διεστραμμένες μεθοδεύσεις, για να γεμίσει την καρδιά και την ψυχή μας με φόβο και ανασφάλεια.

Μα σύγκρινε για μια στιγμή τον εαυτό σου, με αυτά τα δειλά και δυστυχισμένα ανθρωπάκια που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Βλέπεις την κενότητα και την ασημαντότητα τους τώρα; Νιώθεις τον φόβο και τον πανικό τους; Αυτή είναι η αρχή του τέλους τους, μα και η ώρα η δική σου. Η μεγάλη στιγμή που καρτερούσες υπομονετικά να έρθει. Όσο και αν προσπαθούν να σε πείσουν ότι είναι παντοδύναμοι και εσύ μπροστά τους μηδαμινός και ανήμπορος, αυτή είναι και θα παραμείνει μονάχα μια βαθιά, μα απατηλή επιθυμία.

Πόνεσες και μάτωσες, γιατί δεν παραχώρησες ποτέ γη και ύδωρ. Ξέρεις ότι το μονοπάτι που διάλεξες είναι πολύ ανηφορικό, μα συνεχίζει να παλεύεις ακούραστος. Να αισθάνεσαι τυχερός και ευλογημένος για τη θέση που σου επιφύλασσε η μοίρα σε αυτό τον κόσμο. Ανήκεις και εσύ σε εκείνους τους λίγους, μα συνάμα και εκλεχτούς, που μπορούν να γράφουν χρυσές σελίδες δόξης στο βιβλίο της Ιστορίας. Στους λίγους ρομαντικούς, που τώρα που τα πάντα γύρω μας είναι ερείπια και συντρίμμια, αυτοί παραμένουν όρθιοι και πιστοί, χαμογελώντας ακόμα με περίσσιο θάρρος, όταν οι άλλοι σκύβουν μοιρολατρικά το κεφάλι.

Να είσαι βέβαιος πως ότι χρειάζεσαι, το έχεις. Και αυτό δεν είναι άλλο από την ακλόνητη Πίστη στην Ιερή μας Ιδέα. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη σου, η μέγιστη κληρονομία σου, μα ταυτόχρονα και η επιταγή της προγονικής μας ψυχής,  που ένα κομμάτι της ξαναζεί μέσα από εσένα. Στην μαύρη αυτή εποχή που ζούμε, λίγοι έχουν αυτή την ανυπέρβλητη τιμή και υπερηφάνεια. Γι’ αυτό, λοιπόν, συνέχισε να πράττεις ως οφείλεις.

Ανασύνταξε και πάλι τις δυνάμεις σου. Προετοιμάσου για την επόμενη μεγάλη μάχη και λάβε τη θέση σου στις γραμμές της φάλαγγας. Ανανέωσε τον απαράβατο Όρκο σου και περιφρούρησε τον τομέα σου σαν να εξαρτώνται τα πάντα από εσένα. Χαμογέλα ξανά στα εμπόδια που έρχονται και προχώρα μπροστά, όπως έχεις μάθει να πράττεις μια ζωή. Με όλο το θράσος και το θάρρος που πηγάζει από την νιότη σου, κράτα την φλόγα της Πίστης σου ζωντανή. Μετάτρεψε την σε πυρκαγιά και διέδωσε παντού τις αιώνιες αλήθειες. Παρέσυρε καθετί άδικο, άνομο και ανίερο. Μη σταματάς. Είσαι το μέλλον του κόσμου. Εσύ φέρεις την ελπίδα, εσύ και την αναγέννηση. Γίνε το πρότυπο για τις μελλούμενες γενεές, δικαιώνοντας τις προηγούμενες.  

… Και τώρα νιώσε την πραγματική ευτυχία, γιατί μπορείς. Γιατί μόνο εσύ, που αναγνωρίζεις την υπέρτατη αξία του Αγώνα και έχεις δώσει πραγματικό νόημα στην ύπαρξη σου, το δικαιούσαι.

Αυτή η αιματοβαμμένη γη είναι δική σου. Δική σου, λοιπόν, πρέπει να είναι και η νίκη. Όταν οι άλλοι συμβιβάζονται με την υποταγή και τρέπονται σε φυγή, εσύ έχεις το μοναδικό χάρισμα να αναγεννιέσαι από τις στάχτες σου. Όταν οι άλλοι κάνουν δηλώσεις μετανοίας, εσύ παραμένεις αμετανόητος. Όταν ρίχνουν τους τόνους, εσύ τους ανεβάζεις. Όταν σου λένε να σταματήσεις, όχι μόνο συνεχίζεις, αλλά προχωράς μπροστά σαρώνοντας τα πάντα. Απέναντι σε ένα σύστημα που καταρρέει, στέκεσαι εσύ αγέρωχος, σπάζοντας την αρρωστημένη μονοτονία τους.

Λοιπόν, ναι. Είναι αλήθεια. Εντέλει διαφέρουμε, γιατί είμαστε αποφασισμένοι. Ή θα νικήσουμε ή θα καταστραφούμε. Και για όσους αναρωτιούνται από που μπορεί να πηγάζει αυτού του είδους η ικανοποίηση, όταν η έκβαση είναι ακόμα αβέβαιη, τους λέμε ότι η επιλογή που κάναμε στη ζωή μας είναι από μόνη της υπεραρκετή, για να μας εξασφαλίσει την ουσιαστικότερη μορφή ευτυχίας και υπερηφάνειας. 


Διαβάστε περισσότερα: