Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015






Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας οι λύκοι! Οι λύκοι!

Στα όπλα, Ακρίτες! Μακριά και οι φαύλοι και οι περιττοί,

καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι,

για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί.



Απ’ της μαυρίλας της αραχνίλας την αποθήκη

σε σκονισμένα γυαλιά κλεισμένο, παλιό κρασί,

των εκατό σου χρονών ανοίγω το αρχοντιλίκι

στου ήλιου το φέγγος, τι σε προσμένουν οι δυνατοί



ξανά σαν πάντα και για τη μάχη και για τη νίκη

να τους φτερώσεις το πάτημα τους όπου πατεί.

Σ’ εμέ -κελλάρης λυράρης είμαι,- σ’ εμένα ανήκει

να το κεράσω στα νέα ποτήρια το αρχαίο πιοτί).



Βοσκοί και σκύλοι, λώβα και ψώρα. Τα’ αρνιά; Μουζίκοι.

Ό λαός; Όνομα. Σκλάβος πλέμπας δούλα κ’ ή οργή,

Δίκη από πάνω θεία των αστόχαστων καταδίκη

και λογαριάζει και ξεπλερώνει όσο αν αργεί.



Τραγουδημένη κλεφτουριά, Γένος, αρματολίκι,

τα ξεγραμμένα και τα τριμμένα ψέματα, αχνοί,

Ιδέα βυζάχτρα των τετρακόσιων χρόνων, η φρίκη

τώρα, το μάθημα των Ελλήνων ως χτες, εσύ



του ραγιά μάνα βιβλικό, πλάσμα ορφικό, Ευρυδίκη,

του πανελλήνιου μεγαλονείρου χρυσοπηγή,

μας τον καθρέφτιζες μέσ’ στης Πόλης τό βασιλίκι

τον ξυπνημένο Μαρμαρωμένο, κυνηγητή



του Ισλάμ. Ή Θράκη προικιό του, ώ δόξα! Και απανωπροίκι

μια Ελλάδα πάλε στην τουρκεμένην Ανατολή,

της Ιωνίας γλυκοξημέρωμα…. Οι λύκοι! Οι λύκοι!

κ’ οι βοσκοί ανάξιοι, λύκοι και οι σκύλοι κι οι αντρείοι δειλοί.



Στης Πολιτείας τη μάντρα οι λύκοι! Παντού είναι λύκοι!

Ξανά στα Τάρταρα Ίσκιος, του ψάλτη λατρεία κ’ εσύ.

Ψόφια όλη ή στάνη. Φέρτε να πιούμε, κούφιο νταηλίκι,

για το αποκάρωμα που μας πρέπει, κι όποιο κρασί.