Ο Corneliu Zelea Codreanu στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Για τους Λεγεωνάριούς μου» αναφέρει: Τα πλήθη μερικές φορές εκφράζουν την ψυχή του Λαού. Μια στιγμή ενόρασης. Τα πλήθη βλέπουν το Έθνος, με όλους τους νεκρούς του και όλο το παρελθόν του. Νιώθουν μέσα τους τις ένδοξες στιγμές, καθώς και τις ήττες. Αισθάνονται το μέλλον να βράζει μέσα τους. Αυτή η βαθύτερη επαφή με την αθάνατη και συλλογική ψυχή του Έθνους σε εξάπτει, σε κάνει να ανατριχιάζεις. Όταν συμβαίνει αυτό το πλήθος κλαίει. Αυτή είναι ίσως η μεταφυσική του Έθνους, που κάποιοι επικρίνουν επειδή δεν ξέρουν τι είναι, ενώ άλλοι δεν μπορούν να την καταλάβουν, επειδή δεν την ένιωσαν ποτέ.
Εάν η μεταφυσική του Χριστιανισμού στοχεύει στην επαφή με τον Θεό, μέσω ενός «άλματος από την ανθρώπινή φύση, στην επουράνια» (N. Crainic 1889-1972), η μεταφυσική του Έθνους δεν είναι τίποτα άλλο από την επαφή του ανθρώπου, ή του πλήθους, με την ψυχή του λαού του, μέσω ενός άλματος από τις προσωπικές ενασχολήσεις στην αιώνια ζωή του Έθνους. Όχι με το μυαλό, όπως κάνει ένας ιστορικός, αλλά με την ψυχή τους.
Τίποτα δεν μπορεί να εξηγήσει με μεγαλύτερη ακρίβεια τον Εθνικισμό ως την ιδεολογία εκείνη που ενώνει ανθρώπους κοινής καταγωγής που έχουν γράψει ιστορία στο διάβα των αιώνων. Από τα αρχαιά επικά ποιήματα και τις ραψωδίες ως τις σκανδιναβικές σάγκες αποτέλεσε ανάγκη των ανθρώπων να εξυμνήσουν τον ηρωισμό, αλλά και την καθημερινότητα μιας κοινής φυλετικά λαϊκής κοινότητας ανθρώπων. Οι δεσμοί αίματος με τους προγόνους είναι δεσμοί άρρηκτοι και οι Έλληνες Εθνικιστές, όσοι πραγματικά μπορούν να αφουγκραστούν τους ήχους των αιώνων, βιώνουν τη μυσταγωγία αυτή μέσα από τελετές και εκδηλώσεις.
Τελετές όπως αυτή των νεκρών των Ιμίων και των Θερμοπυλών δεν έχουν σκοπό να τρομάξουν ή να απειλήσουν τους υπόλοιπους αλλά με τις δάδες υψωμένες έχουν σκοπό να μεταλαμπαδεύσουν τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ένας Εθνικιστής. Βλέποντας αυτές τις εικόνες δεν έχασαν ευκαιρία κάποια διεστραμμένα μυαλά, κήρυκες του μίσους της ελληνικής δημοσιογραφίας, να αναφέρουν πως έβλεπαν δολοφόνους που «μια μέρα θα κάψουν ανθρώπους».
Είμαστε Έλληνες Εθνικιστές και όχι εγκληματίες. Ζούμε μέσα στην κοινωνία ως παραγωγικά μέλη, μεγαλώνουμε παιδιά ώστε να ζήσουν ως άνθρωποι με αξίες, αντιλαμβανόμαστε πως γύρω μας υπάρχει βρωμιά και δυσωδία και προσπαθούμε να κρατήσουμε στην ψυχή μας έναν ρομαντισμό ώστε να αντέξουμε.
Απέναντι σε μας παρατάχθηκαν οι κομματικοί στρατοί των αριστερών που δεν πιστεύουν σε τίποτα παρά σε εξαθλιωμένους προλετάριους ώστε η κομματική τους ελίτ, ταξικά διαχωρισμένη μέσω των παχυλών κοινοβουλευτικών της προνομίων, να ζει εις βάρος τους και διάφοροι νεοφιλελεύθεροι μεγαλοαστοί, άοσμοι και άχρωμοι, που φοβήθηκαν την όποια ανατροπή της διεφθαρμένης πολιτικής τους.
Θέλουμε έναν αληθινά επαναστατικό ευρωπαϊκό εθνικισμό, νιώθοντας μέλη της ιδίας φυλετικής οικογενείας. Δεν μισούμε τους άλλους λαούς αλλά θέλουμε να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας και τις παραδόσεις μας.
Αυτή λοιπόν είναι η μυσταγωγία της μεταφυσικής διάστασης του Εθνικισμού και όχι η εγκληματική ιδεολογία που ευαγγελίζονται οι υποστηριχτές του μίσους.
Ο Ελληνικός Εθνικισμός που στηρίζεται στη φυλετική συνέχεια αιώνων δίνει χρώμα στις μουντές μέρες του 21ου αιώνα. Ως Έλληνες και ως Εθνικιστές οραματιζόμαστε μια άλλη μορφή κράτους, ενός Κράτους Εθνικού με μια νεολαία σκληραγωγημένη, με μια οικονομία παραγωγική και μια λαϊκή κοινότητα Ελλήνων πραγματικής αλληλεγγύης μακριά από κομματικούς διχασμούς.
Δεν αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ως μια στείρα διαχείριση καθημερινών προβλημάτων, αλλά ως την ανάταση του Έθνους μας και την επιβίωσή του στην επερχόμενη καταιγίδα, γιατί η μαλθακότητα και ο υλισμός που επιβάλει η νέα εποχή είναι η σκουριά των εθνών. Άλλωστε η αρμονική συνύπαρξη είναι κάτι που μπορεί να υπάρξει όταν υπάρχει ευμάρεια για όλους, κάτι το οποίο είναι αδύνατο σε έναν πλανήτη με περιορισμένους πόρους που αλώνουν καθημερινά τα αδηφάγα κοράκια του άναρχου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, όχι για μια όμορφη ζωή αλλά για μια ζωή που στηρίζεται στην άθλια υπερκατανάλωση αναγκαίων και μη αγαθών.
Αυτό ήταν, αυτό είναι και αυτό θα είναι πάντα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και κάθε είδους συμβιβασμός ώστε να γίνουμε αρεστοί στο σύστημα ή για περισσότερους ψήφους δεν μπορεί να γίνει ανεκτός. Τα όποια λάθη έγιναν με καλές προθέσεις και με τιτάνια προσπάθεια να διορθωθούν, κάποιοι όμως είχαν κλειστά τα αυτιά τους. Όσοι δεν μπορούν να αντιληφθούν την Ιδέα μας και την αυτοπειθαρχία που απαιτεί, όσοι δεν νιώθουν μέσα στην ψυχή τους την επικοινωνία με το παρελθόν, τότε ας πολιτευτούν με άλλους «πατριωτικούς» και ακροδεξιούς σχηματισμούς. Άλλωστε από όλα έχει ο «μπαξές».
Μακριά όμως από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ όλοι αυτοί και διάφοροι περαστικοί «τσαμπουκάδες» που στην πρώτη δυσκολία το έβαλαν στα πόδια, μυξοκλαίγοντας στις δικαστικές αίθουσες για τις μεμονωμένες πράξεις τους με τις οποίες καταδίκασαν άξιους Συναγωνιστές μας και έναν Αρχηγό που κρατάει ακόμα ψηλά τη σημαία. Όλοι αυτοί μόνο κακό έκαναν τόσο στο Κίνημα όσο και στην Ελλάδα.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΙΟΚΟΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://www.xrisiavgi.com