Σε Οδύσσεια
εξελίχθηκε η χθεσινή επτάωρη σκληρή διαπραγμάτευση μεταξύ στελεχών του
ΥΠΟΙΚ και αξιωματούχων της Τρόικα και η οποία διεξήχθη σε υψηλούς
τόνους.
Σύμφωνα με
πληροφορίες, οι εντεταλμένοι των διεθνών τραπεζιτών και τοκογλύφων,
γιατί αν το αναλογισθούμε εκεί πλέον έχει φθάσει το αντίκρισμα και το
βάρος της Ελληνικής κυβέρνησης, να διαπραγματεύεται και να δέχεται
εντολές από υπάλληλους, απέρριψαν τα πιο πολλά από τα προτεινόμενα
οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης για το 2014, με επίκεντρο το
ασφαλιστικό, επαναφέροντας στο τραπέζι μέχρι και τις περικοπές στα
ταμεία των ΔΕΚΟ και των τραπεζών.
Αλλά δυστυχώς για τους όλους αυτούς που μέχρι χθες δήλωναν ότι επιπλέον μέτρα δεν θα υπάρξουν, για όλους τους «γιαλαντζί μάγκες» της πολιτικής σκηνής αρχής γενομένης από τους κυρίους Σαμαρά, Βενιζέλο και Στουρνάρα, που προέβαιναν σε λεονταρισμούς εντυπωσιασμού, όσον αφορά το βέτο που θα προέβαλαν σε τυχούσες νέες εξοντωτικές απαιτήσεις, οι τροϊκανοί διεύρυναν στα 400 εκατομμύρια το πρόσθετο κενό του 2014 όσον αφορά τον φόρο ακινήτων, αρνήθηκαν τις προτεινόμενες περικοπές του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και…. απαίτησαν μέτρα και για το 2015, τηρώντας αδιαπραγμάτευτη στάση, όσον αφορά τα διαρθρωτικά μέτρα και κυρίως όσον αφορά τις αποκρατικοποιήσεις, τις ομαδικές απολύσεις και τους πλειστηριασμούς.
Και τώρα τι μέλλει γενέσθαι; Τι προτίθεστε να κάνετε κύριοι της κυβέρνησης; Τώρα πλέον έχετε βρεθεί μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Όσο για τα
επιχειρήματα, όπως αυτό του υπουργού ανάπτυξης κυρίου Χατζηδάκη, που
μοιάζουν με κλαυθμούς νηπίων, ότι αν απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί,
υπάρχει κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης και όλα τα αναλόγου τύπου,
οι επιτηρητές της τρόϊκα, που έχουν εξουσίες Ρωμαίων υπάτων, όχι απλά
δεν τα λαμβάνουν υπ όψιν τους, αλλά ούτε καν τα συζητούν. Μάλλον τα
σχολίασαν μια και μοναδική φορά, όταν απεφάνθησαν ότι αυτά είναι
εσωτερικά θέματα και ας φροντίσει να τα λύσει η κυβέρνηση με τον Λαό.
Για το λόμπι
των διεθνών τραπεζιτών και τοκογλύφων κύριοι της κυβέρνησης, δεν
αποτελείτε κάποια σταθερή και διαχρονική αξία. Δεν είστε συνεργάτες, ή
ισάξιοι συνομιλητές των οποίων τα επιχειρήματα θα σεβαστούν και θα
συζητήσουν, δεν σας αντιμετωπίζουν ως αρχηγούς κράτους, ή ανώτατους
κυβερνητικούς αξιωματούχους, αλλά ως αναλώσιμους θεράποντες τους.
Άλλωστε το δείχνουν καθαρά με την στάση τους όποτε επισκέπτονται την
Πατρίδα μας. Δεν έρχονται για να διαπραγματευτούν, αλλά για να
απαιτήσουν και να επιβάλουν. Όπως κατά την αρχαιότητα οι απεσταλμένοι
του Ξέρξη πήγαν στην Σπάρτη για να απαιτήσουν Γή και Ύδωρ. Και φυσικά τα
έλαβαν, με κάπως ιδιαίτερο τρόπο.
Αλλά για να
το σχολιάσουμε Λακωνικά αποφεύγοντας τον πλατειασμό, εκείνη την εποχή οι
άνδρες είχαν μια εντελώς διαφορετική «ενδοκρινολογία» (ο νοών νοείτο).
Άλλωστε οι
δυνάστες του Ελληνισμού, έχουν ήδη έτοιμη την διάδοχο κατάσταση και τον
αντικαταστάτη-υποστηρικτή των συμφερόντων και προνομίων τους. Και αυτός
ειδικά είναι βελτιωμένη «version», έναντι υμών, όσον αφορά την
υποκρισία, το ψεύδος και την έλλειψη ήθους και ευθιξίας, αφού διαθέτει
επαναστατικό και προλεταριακό προσωπείο.
Τελικά τι θα συμβεί; Ας αναλύσουμε τις πιθανότητες και τις προοπτικές μια προς μία.
Το ένα
ενδεχόμενο είναι η κυβέρνηση να επιμείνει στις δηλώσεις της για την μη
εφαρμογή νέων μέτρων και να έρθει σε οριστική ρήξη με τους δανειστές.
Αυτό το θεωρούμε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, το οποίο ο
Σπήλμπεργκ θα μπορούσε να κάνει κινηματογραφική ταινία με την
εισπρακτική επιτυχία που είχαν «Τα σαγόνια του καρχαρία».
Το άλλο
ενδεχόμενο και πλέον πιθανό είναι να υποχωρήσει προφασιζόμενη ως συνήθως
αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων και να προωθήσει προς ψήφιση
τις απαιτήσεις των δανειστών εξωραϊσμένες με τις συνήθεις κίβδηλες και
ψευδείς προοπτικές ταχείας ανάκαμψης, ζητώντας για μια ακόμη φορά θυσίες
από τον Λαό. Αυτό φυσικά και ειδικά αν εφαρμοστούν οι πλειστηριασμοί,
θα είναι η σταγόνα που θα κάνει το ποτήρι της κοινωνικής αγανάκτησης όχι
απλά να ξεχειλίσει, αλλά να σπάσει. Και εκεί πλέον η λαϊκή έκρηξη είναι
αναπόφευκτη. Κατόπιν τούτου το πιθανότερο, είναι η παρούσα κυβέρνηση να
μην ολοκληρώσει την τετραετία και να προκηρυχτούν εκλογές, για να
κοπάσει το Λαϊκό μένος.
Επειδή όμως
και οι δυο προοπτικές δεν εξασφαλίζουν τα οικονομικά συμφέροντα των
δανειστών μας, επειδή θέτουν σε οξύ κίνδυνο την τελική υλοποίηση των
μακροχρόνιων σχεδίων τους όσον αφορά τον αφανισμό του Ελληνισμού, οι
δυνάστες της Πατρίδας μας έχουν ήδη εν εξελίξει και μια τρίτη προοπτική.
Ποια είναι αυτή;
Σύμφωνα με
την διεθνή ιστορία, πάντα οι μεγάλες δυνάμεις σε διάφορες στρατηγικές
και πλουτοπαραγωγικές περιοχές του πλανήτη, που επιθυμούσαν να έχουν την
οικονομική και παρασκηνιακή πολιτική εξουσία, τοποθετούσαν κυβερνήσεις,
οι οποίες είχαν δυο χαρακτηριστικά. Αφ ενός μεν απόλυτη και πειθήνια
υπακοή και συνεργασία με τους παρασκηνιακούς προστάτες και αφ ετέρου
δε, απολυταρχικό και αντιλαϊκό πρόσωπο. Έτσι λοιπόν και η πολιτική των
μεγάλων δυνάμεων εφαρμόζονταν κατά γράμμα και τα οικονομικά και
γεωστρατηγικά συμφέροντα τους υλοποιούνταν πλήρως.
Φυσικά
γνώριζαν πολύ καλά ότι τα υποκινούμενα ανδρείκελα τους, ήταν μισητά και
μη λαοφιλή, οπότε και η διακυβέρνηση τους είχε ημερομηνία λήξης. Για να
συνεχίσουν λοιπόν να διατηρούν την απόλυτη παρασκηνιακή εξουσία σε
αυτές τις χώρες, προετοίμαζαν μια διάδοχο κατάσταση.
Πρόσωπα
περιβεβλημένα με επαναστατικό μανδύα, με εναλλακτική, ελπιδοφόρα, πλην
όμως ανούσια διαλεκτική, που την κατάλληλη στιγμή, όπου το καζάνι της
λαϊκής οργής ήταν έτοιμο να εκραγεί, ή είχε εκραγεί, τοποθετιόντουσαν ως
αντικαταστάτες – σωτήρες στην θέση των λαομίσητων κυβερνητών, οι
οποίοι εν μια νυκτί παραγκωνίζονταν.
Έτσι λοιπόν
και εξασφάλιζαν μια νέα πολιτική διακυβέρνηση που θα συνέχιζε να
στηρίζει απόλυτα τα οικονομικά συμφέροντα τους μέσω της απομύζησης των
πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και το λαϊκό μένος κατασίγαζαν
κερδίζοντας στην ουσία σημαντική πίστωση χρόνου.
Εν
κατακλείδι συμπεραίνουμε ότι για τους σύγχρονους οικονομικούς
αποικιοκράτες, όπως και για τους προγενέστερους, τα πάντα είναι ένα
επικοινωνιακό και θεαματικό ζητούμενο προκειμένου να κερδίζουν χρόνο έως
να απογυμνώσουν εντελώς την χώρα επιρροής, από τον πλούτο της.
Ας μην
ξεχνάμε ότι στην ιστορία της αποικιοκρατίας σε όλες τις ηπείρους του
πλανήτη, οι αποικιοκράτες αποχώρησαν αφήνοντας πίσω τους τα κτίρια
δημόσια και ιδιωτικά τα μεγάλα έργα και τις κατασκευές και γενικά τις
ακίνητες αξίες. Υφάρπαζαν όμως όλον τον πλούτο, είτε σε χρήμα, είτε σε
ορυκτή μορφή.
Αυτό για
εμάς είναι το τρίτο και πλέον πιθανό ενδεχόμενο. Πολύ σύντομα αυτή η
κυβέρνηση, η μισητή και αντιλαϊκή θα περάσει στο πολιτικό περιθώριο με
τις ευλογίες των Ευρωπαίων πατρώνων και θα ανατείλει και θα προβληθεί το
άστρο του σωτήρα Τσίπρα, πάλι με τις ευλογίες των Ευρωπαίων πατρώνων,
πίσω από τον μανδύα του φιλολαϊκού κοινωνικού επαναστάτη και πολέμιου
του μνημονίου, ο οποίος κατ ουσία θα αποτελέσει την αντίθετη όψη του
αυτού νομίσματος, εξασφαλίζοντας με μια νέα πολιτική ήξεις αφήξεις, πλην
όμως «επαναστατική», το επιπλέον χρονικό διάστημα που χρειάζονται οι
διεθνείς κύκλοι των τραπεζιτών και τοκογλύφων για τον απόλυτο
οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό αφανισμό του Ελληνισμού.
Το
Εθνικιστικό Κίνημα πιστό στους Όρκους και στις Ιδέες του, τιμώντας το
αίμα των Μαρτύρων του, συνεχίζει άφοβα και απτόητα τον Ιερό Αγώνα για
την αποκάλυψη των ανθελληνικών συνομωσιών και των επερχόμενων νέων
πολιτικών ανδρεικέλων, καθώς και για την απελευθέρωση της Πατρίδας και
την Αναγέννηση του Ελληνισμού.
Νικόλαος Παπαδιονυσίου
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ.net