Ο Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα γεννήθηκε στις 14
Απριλίου 1903, σε μία ταραχώδη περίοδο κατά την οποία η Ισπανία έχανε
την παλαιά της αίγλη με την απώλεια της Κούβας, του Πόρτο Ρίκο και των
Φιλιππίνων. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Ισπανού στρατηγού και δικτάτορα
Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα, ο οποίος το 1923 ηγήθηκε στρατιωτικού κινήματος
και διοίκησε την Ισπανία υπό την αιγίδα του βασιλέως μέχρι το 1930.
Μετά την πτώση του πατέρα του, ακολουθεί πολιτικός αναβρασμός και
συνεχείς εκλογικές διαδικασίες μέχρι και τις εκλογές της 19 Νοεμβρίου
1933 στις οποίες η ισπανική δεξιά με 205 κερδισμένες έδρες γίνεται,
θεωρητικά μόνο, ρυθμιστής της πολιτικής καταστάσεως στη χώρα.
“Όσο κι αν θέλης, δεν θα μπορέσης να παραμείνης τυφλός
και κουφός μπροστά στην αγωνία που εξαπλώνεται, ολοένα και περισσότερο,
πάνω από την Ισπανία”. Ο Χοσέ Αντόνιο μετουσιώνει την
αγωνία και την αγάπη του για την Πατρίδα σε κίνημα και ιδρύει τον
Οκτώβρη του 1933 τη ριζοσπαστική πολιτική κίνηση “Ισπανική Φάλαγγα”. Ο
ίδιος θα αποτελέσει τον καθοδηγητή των ισπανών εθνικιστών στον αγώνα
για μια ενιαία και αδιαίρετη μεγάλη Ισπανία, ενάντια στην ξενοκίνητη
μαρξιστική δημοκρατία και στο Λαϊκό Μέτωπο, το οποίο ιδρύεται από τους
κομμουνιστές, κατ’εντολή της μητέρας Μόσχας με σκοπό την επιβολή του
μπολσεβικισμού στην Ισπανία. Εκλέγεται βουλευτής στη γενέτειρά του,
το Κάδιξ το 1933, ενώ στις εκλογές του 1936 οι μπολσεβίκοι επικρατούν
διά της τρομοκρατίας, εκδηλωθείσης μέσω εμπρησμών εκκλησιών, πολιτικών
δολοφονιών και λεηλασιών.
Στις 14 Μαρτίου 1936, η Φάλαγγα κηρύχθηκε εκτός νόμου, και ο
αρχηγός της Χοσέ Αντόνιο ο οποίος δεν παύει στιγμή να κρατά ψηλά τη
σημαία της αντίστασης, συνελήφθη με την κατηγορία της παράνομης
οπλοκατοχής και φυλακίσθηκε στο φρούριο του Αλικάντε. «Η αποστολή
μας είναι δύσκολη μέχρι του αδυνάτου, όμως εμείς πιστεύουμε στα
θαύματα», είχε ομολογήσει στις 19 Μαϊου 1935. Με το ξέσπασμα του
στρατιωτικού κινήματος υπό τον στρατηγό Φράνκο, μπολσεβίκοι δεσμώτες
φέρουν τον Αρχηγό της Ισπανικής Φάλαγγας σε λαϊκό δικαστήριο με την
κατηγορία του ιδεολογικού αρχηγού της στρατιωτικής εξεγέρσεως.
Ο Χοσέ Αντόνιο αγέρωχος, κοιτά το εκτελεστικό απόσπασμα και αναφωνεί με όλη τη δύναμη της ελεύθερης, εθνικιστικής ψυχής του: «Θα μας επιβραβεύσει ο Θεός. Ζήτω η Ισπανία!». Στις 20
Νοεμβρίου του 1936 και σε ηλικία μόλις 33 ετών ο Χοσέ Αντόνιο περνά στο
Πάνθεον των ηρώων, όχι μόνο του ισπανικού, αλλά και του ευρωπαϊκού
εθνικισμού κατ’επέκταση! Σε όλη την Ισπανία συναγωνιστές τιμούν
τον Αρχηγό τους αναγράφοντας σε πλατείες και δρόμους ΄΄ΧΟΣΕ ΑΝΤΟΝΙΟ
ΠΑΡΩΝ!΄
«Η θέση μας είναι έξω, στον ελεύθερο αέρα μέσα στην καθαρή νύχτα
με το όπλο στον ώμο, ψηλά στ’ αστέρια. Οι άλλοι μπορούν να συνεχίσουν
ανενόχλητοι τα συμπόσιά τους. Εμείς έξω, σε μια τεταμένη επιφυλακή,
παρουσιάζουμε μια διάπυρη και σίγουρη νέα χαραυγή για τις εύθυμες
ιδιοσυγκρασίες μας».
O Χοσέ Αντόνιο θεωρούσε το θάνατο μία πράξη χρέους.
Έζησε τη ζωή του παραμένοντας στην πρώτη γραμμή του αγώνα και δεν
λιγοψύχησε ακόμη και όταν βρέθηκε εμπρός στο εκτελεστικό απόσπασμα. Οι
μπολσεβίκοι μπορεί να του αφαίρεσαν τη ζωή, το πνεύμα του όμως είναι
ακόμα ελεύθερο, άφθαρτο και ζει μέσα στις ψυχές των ανά τον κόσμο
Εθνικιστών για τους οποίους τα γραπτά του αποτελούν την Αγία Γραφή, ενώ ο
ίδιος είναι ένας από τους σημαντικότερους αποστόλους της κοσμοθεωρίας
του Εθνικισμού.
«Εμείς δεν βεβηλώνουμε τα λείψανα των νεκρών μας με κλαψιάρικα άρθρα που θυμίζουν ιερεμιάδες»
ΧΟΣΕ ΑΝΤΟΝΙΟ ΠΡΙΜΟ ΝΤΕ ΡΙΒΕΡΑ: ΠΑΡΩΝ!
Στον τιτάνιο αγώνα που δίνει το κίνημα μας ενάντια στους παγκόσμιους
δυνάστες,εμπόρους των Εθνών και δάσκαλους του ψεύδους και τους εγχώριους
υποτακτικούς τους με σκοπό την απελευθέρωση της Πατρίδας τα λόγια του
Χόσε Αντόνιο αποτελούν απαράβατους κανόνες: μια από τις αρχές της ηθικής
μας είναι η εμπιστοσύνη στους αρχηγούς! Οι Αρχηγοί έχουν πάντα δίκιο! Ο
ξεσηκωμός είναι μια πράξη χρέους! Θα θυσιασθούμε, θα υποστούμε θυσίες
και ο θρίαμβος θα είναι δικός μας..!