Στην σημερινή εποχή η Γηραιά Ήπειρος και πόσο μάλλον η Ελλάδα,
απειλείται όσο ποτέ άλλοτε από τη αθρόα εισδοχή αλλόφυλων στοιχείων,
των οποίων τα ήθη, η κουλτούρα και η νοοτροπία είναι ξένα προς τον
πολιτισμό μας. Μάλιστα, όσον αφορά την Ελλάδα , έχουν καταγραφεί
αμέτρητα βίαια περιστατικά από την πλευρά των «φιλοξενούμενων»,
κατάσταση η οποία οδηγεί πολλούς πολίτες στο να χαρακτηρίζουν τα άτομα
αυτά ως «βαρβάρους». Ωστόσο, η μονομερής ταύτιση του συγκεκριμένου όρου με την βιαιότητα, την αμάθεια και την αγένεια είναι τουλάχιστον αφελής.
Ανέκαθεν, δυστυχώς σήμερα σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, πέρα από τους
εξωτερικούς βαρβάρους, τους ξένους και τους αλλόφυλους, υπήρχαν και
άλλες μορφές «βαρβάρων», ίσως πιο επικίνδυνες για την επιβίωση ενός
έθνους. Κατά την ανάπτυξη του πολιτισμού μιας χώρας, και η Ελλάδα έχει
μια μακρά πολιτισμική παράδοση, μετά από τα στάδια της ανάπτυξης και της
διαμόρφωσης των ειδοποιών στοιχείων του πολιτισμού επέρχεται το
τελευταίο στάδιο, το οποίο ανάλογα με τις περιστάσεις , είτε συντείνει
στην παγίωση του πολιτισμού, είτε στην παρακμή του.
Σε αυτό λοιπόν το κρίσιμο στάδιο, σημαντικός είναι ο ρόλος των
«εγχώριων βαρβάρων», ατόμων δηλαδή που διαβιούν εντός των ορίων μιας
χώρας αλλά αδυνατούν ή αρνούνται να δεχτούν τον πολιτισμό της χώρας
αυτής. Εμφανίζουν λοιπόν αποσχιστικές τάσεις, στρέφονται κατά του
Έθνους, κατά των συμπολιτών τους και κατά των στέρεων αξιών της χώρας
τους. Παράλληλα, πολλές φορές πρόκειται για ανθρώπους που έχουν λάβει
επιστημονική ή τεχνική κατάρτιση, επιτελούν ορθά την εργασία τους και
έχουν μια «κανονική» κοινωνική συμπεριφορά. Είναι καταρτισμένοι αλλά
παραμένουν «βάρβαροι». Φυσικά, σήμερα αυτοαποκαλούνται ως «ανένταχτοι»,
«αντιεξουσιαστές» ή «αναρχικοί». Με βάση λοιπόν αυτήν την πληθυσμιακή
ομάδα, ο ορισμός «βάρβαρος» αποκτά μια πιο ολοκληρωμένη σημασία, καθώς
υποδηλώνει κάποιον ανίκανο να αποδεχτεί και να μυηθεί στα πολιτιστικά
κεκτημένα της πατρίδας του.
Σε αυτή λοιπόν την αποφασιστική καμπή της πορείας του πολιτισμού,
ελλείψει ικανών και φωτισμένων ηγετικών προσωπικοτήτων, είναι πιθανή η
σταδιακή παρακμή και ο εκβαρβαρισμός της κοινωνίας, καθώς θα έχει
οδηγηθεί στην βαρβαρότητα, ήτοι την λήθη και την άγνοια, ο λαός ενός
έθνους. Όταν ο μέσος πολίτης χάνει την επαφή του με την πολιτική
ζωή, αποποιείται την πολιτική και κοινωνική του ευθύνη, ξεχνά τις
παραδοσιακές αξίες και τα ήθη της χώρας του και υιοθετεί μια διάθεση
νωθρότητας, παραίτησης και υποταγής, παύει να είναι πολιτικό και
κοινωνικό ον, γίνεται βάρβαρος, καταδικασμένος να άρχεται. «Βάρβαρος»
συνεπώς, είναι αυτός που αδυνατεί να κατανοήσει βασικούς πολιτειακούς
θεσμούς, αδιαφορεί για τις παραδόσεις του τόπου του και παύει να
ενδιαφέρεται για την υπεράσπιση και την άμυνα της χώρας του, χωρίς
φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν βίαιος, ειδικά σε συγκεκριμένες
περιστάσεις, εμφανίζοντας μια θρασύδειλη συμπεριφορά (κακοποίηση
γυναικών, εκμετάλλευση φιλοξενίας, ύβρεις κλπ.).
Όπως γίνεται εμφανές, η Ελλάδα την παρούσα περίοδο αντιμετωπίζει
ίσως τον μεγαλύτερο κίνδυνο σε ολόκληρη την ιστορία της: πέρα από τους
λαθρομετανάστες, έντονη είναι η δράση των εγχώριων «βαρβάρων», οι οποίοι
με την ανοχή κράτους και θεσμών εκτελούν πιο εύκολα το διαβρωτικό τους
έργο, με σκοπό την απομάκρυνση του ελληνικού λαού από τις ρίζες του και
το παρελθόν του.
Ευτυχώς, απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο οι Έλληνες Εθνικιστές
έχουν να αντιτάξουν τα δικά τους «όπλα», που δεν είναι άλλα από την
Αλήθεια, την αγωνιστικότητα και την Γνώση. Άλλωστε, περνώντας
από το συλλογικό στο ατομικό επίπεδο, πέρα από την αφύπνιση των
συμπολιτών μας, χρέος καθενός είναι η μύηση στις παραδόσεις και τις
αξίες του ελληνικού πολιτισμού, η ανάληψη δράσης και ο διαρκής αγώνας
για πνευματική ανέλιξη, ώστε να μην αποκτήσουμε ποτέ μια «βάρβαρη ψυχή».
Ακολουθεί το ποίημα του Κ.Καβάφη:
— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.