Αποφασίστηκε να παραμένουν ανοιχτά τα καταστήματα τις Κυριακές, κάποιες Κυριακές. Όλα έτσι ξεκινάνε, λίγες Κυριακές στην αρχή, μετά όλες. Υπάρχουν ωστόσο αρκετοί λόγοι που επιχειρηματολογούν στην ύπαρξη της κυριακής αργίας, πολιτιστικοί – θρησκευτικοί, κοινωνικοί και οικονομικοί.
Στην ελληνική κοινωνία η αργία της Κυριακής είναι βαθειά ριζωμένη. Είναι στοιχείο του πολιτισμού, της καθημερινότητας και της ιδιοσυστασίας της. Αποτελεί μία ψηφίδα που κάνει να ξεχωρίζει τη μία κοινωνία από τις άλλες. Αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό μόλις επισκεφτείς άλλο κράτος. Τέτοιες ψηφίδες διαφορετικότητας και επομένως αυτοπροσδιορισμού και ιδιοσυστασίας είναι οι ναοί, τα καμπαναριά, ο ήχος της καμπάνας, η κυριακή αργία, οι εικόνες στις δημόσιες υπηρεσίες, ο κρεμασμένος σταυρός στο στήθος των γυναικών, ο φραπές, το να κάνεις το σταυρό σου περνώντας από έναν ναό, η ελληνική γλώσσα, οι αργίες των εθνικών εορτών, οι αργίες των θρησκευτικών εορτών, τα περίπτερα, τα κυλικεία, οι υπαίθριες καντίνες με την μορφή που έχουν στην Ελλάδα, ο βραδυνός περίπατος, η μόδα, το είδος του γρήγορου φαγητού, η μουσική που ακούς, τα κάδρα στους τοίχους οικιών και καταστημάτων. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ψηφίδες που συνθέτουν την εικόνα του ψηφιδωτού της ελληνικής κοινωνίας. Με την κατάργηση της κυριακής αργίας χάνεται μία ψηφίδα της και αποδομείται η εικόνα της.
Η αργία της Κυριακής είναι μία κοινωνική και εργατική κατάκτηση όπως ακριβώς το πενθήμερο και το οκτάωρο. Είναι μάλιστα μία κατάκτηση του εργατικού κινήματος. Μέχρι το 1910 δεν είχε θεσμοθετηθεί. Η κατάργησή της μας οδηγεί έναν αιώνα πίσω. Εάν καταργηθεί πολλοί εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να εργάζονται 7/7. Γνωρίζουμε ότι στην αγορά ήδη δεν τηρείται εργατική νομοθεσία, δεν εφαρμόζονται τα ωράρια, δεν πληρώνονται οι υπερωρίες, δεν ασφαλίζονται οι εργαζόμενοι. Οργιάζει, κατά το κοινώς λεγόμενο, η "μαύρη" εργασία. Με την κυριακή αργία υπήρχε μία σταθερά προς όφελος των εργαζομένων. Τουλάχιστον μία μέρα την εβδομάδα ο εργαζόμενος ξεκουράζοταν. Η κατάργησή του θα τον πλήξει.
Εκτός τούτων πρέπει να γνωρίζουμε ότι το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων δεν θα φέρει κανένα οικονομικό κέρδος στις επιχειρήσεις. Θα επιβαρυνθεί το κόστος λειτουργίας τους κατά 17% αλλά δεν θα αυξηθεί ο τζίρος τους ανάλογα. Αυτό διότι κάθε νοικοκυριά έχει έναν συγκεκριμένο προϋπολογισμό. Τα χρήματα που μπορεί να διαθέσει για κατανάλωση δεν θα αυξηθούν εάν τα καταστήματα θα λειτουργούν μία επιπλεόν ημέρα. Επομένως τα καταστήματα θα έχουν τον ίδιο τζίρο με αύξηση του κόστους λειτουργίας κατά 17%. Εξαίρεση θα μπορούσε να γίνει για τα αυστηρώς τουριστικά καταστήματα.
Μία άλλη διάσταση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές είναι ότι πολλοί από μικρότερες πόλεις γύρω από μεγάλα αστικά κέντρα θα έρχονται στις μεγάλες πόλεις π.χ. Θεσσαλονίκη για αγορές. Αυτό θα πλήξει τους καταστηματάρχες των μικρών αυτών πόλεων. Οι αγοραστές αυτοί από την άλλη θα προβούν σε αγορές ή από τα καταστήματα της καρδιάς του κέντρου ή από πολυκαταστήματα εντός και εκτός πόλης. Θα υπάρξει δηλαδή συγκέντρωση της αγοράς και πυραμιδοποίηση αντί για διασπορά της, ομοκεντρωποίηση, και εξακτίνωση.
Δικηγόρος - Θεολόγος (D.E.A.)