ΜΕ
ΣΧΕΔΙΟ ΑΠΟΔΟΜΟΥΝ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων που
έχουν κοινό μακρινό πρόγονο, μοιράζονται τον ίδιο πολιτισμό, ή όπως το διατύπωσε
ο πατέρας της ιστορίας, μοιράζονταν το
όμαιμον, το ομότροπον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και μάλιστα αυτά τα
χαρακτηριστικά στην διαχρονία τους. Μοιράζονται δηλαδή την κοινή ιστορική
κληρονομιά όπως διαμορφώθηκε στο πέρασμα των αιώνων και μάλιστα την
προασπίζουν. Επειδή το άθροισμα όλων των ανωτέρων, δημιουργεί την έννοια του
έθνους, για το λόγο αυτό προσπαθούν και να τα πλήξουν ένα – ένα ξεχωριστά.
Λένε
συχνά, υπήρχαν μακεδονομάχοι, οι οποίοι δεν γνώριζαν την ελληνική γλώσσα, ή
υπήρχαν Έλληνες που είχαν άλλη θρησκεία (προκειται για εξισλαμισθέντες κυρίως
αρχαιότατους ελληνικούς πληθυσμούς), π.χ. οι πομάκοι. Ναι πραγματικά μπορεί
κάποιος να είναι ΄Ελληνας και να μην μιλάει ελληνικά ή να είναι Έλληνας και να
μην είναι ορθόδοξος χριστιανός αλλά δεν γίνεται να είναι κάποιος Έλληνας αλλά
ούτε ελληνικά να μιλάει, ούτε χριστιανός ορθόδοξος να είναι, τα ελληνικά έθιμα
να μην τα τηρεί, γιατί ενδεχομένος να μην τα γνωρίζει, ούτε λευκός να είναι
κ.τ.λ. κ.τ.λ. Τέτοιους «έλληνες» θέλησε να δημιουργήσει η Νέα
Δημοκρατία με τον νόμο Παυλόπουλου και το ΠΑΣΟΚ με το νόμο Ραγκούση.
Για να ανήκει λοιπόν ένας άνθρωπος σε
ένα έθνος πρέπει να έχει δύο στοιχεία: α) το corpus, τα αντικειμενικά στοιχεία που
αναφέραμε ανωτέρω, β) το animus,
το υποκειμενικό, ψυχικό στοιχείο. Δεν μπορεί κάποιος να ανήκει σε ένα έθνος εάν
δεν έχει τον ψυχικό δεσμό με το έθνος αυτό. Αυτή την έλλειψη του πρώτου
στοιχείου, του αντικειμενικού, του corpus εκφράζει απλοϊκά το σύνθημα «δεν θα γίνεις Έλληνας
ποτέ».
Ένα μεγάλο χαρακτηριστικό του έθνους
είναι η αλληλεγγύη των μελών του, όπως συμβαίνει εξ’ άλλου με κάθε κοινωνική
ομάδα. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεγαλώνει όσο μεγαλώνουν οι δεσμοί μεταξύ των
ατόμων της ομάδας. Οι δεσμοί αυτοί αυξάνονται με την ομοιομορφία της ομάδας
αλλά και την αλληλογνωριμία των μελών της, με την ομοιογένειά της. Η
ομοιογένεια μίας ομάδας και επομένως και μιας κοινωνίας βοηθάει τα μέλης της να
χτίσουν εμπιστοσύνη και συνοχή. Το αντίθετο συμβαίνει όταν υπάρχουν ετερογενείς
ομάδες μέσα στην κοινωνία. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, την ομοιομορφία μεταξύ
των μελών αλλά και την αλληλογνωριμία προσπαθούν να εξαλείψουν ει δυνατόν τα
σκοτεινά κέντρα που απεργάζονται την καταστροφή του ελληνικού έθνους. Έτσι λοιπόν
κατά το παπανδρεϊκό «έξω οι βάσεις», κρατάν τη ρητορεία, την προθήκη, το
περιτύλιγμα της αλληλεγγύης, το οποίο το έχουν κάνει καραμέλα, σύνθημα και
σημαία για κάθε αντιλαϊκό, αντεθνικό και αντικοινωνικό μέτρο που λαμβάνουν και από
την άλλη χτυπάνε την αλληλεγγύη έξωθεν και έσωθεν. Έξωθεν την χτυπάνε με τα
εκατομμύρια των λαθρομεταναστών (ακριβής αριθμός δεν υπάρχει, εδώ δεν γνωρίζουν
πόσους υπαλλήλους έχει ο κρατικός μηχανισμός!) και με την προσπάθεια τους να
τους επιβάλλουν απολυταρχικά στην κοινωνία. Δώσανε άδεια παραμονής και εργασίας σε εισβολείς με τον νόμο παυλόπουλου
(ν. 3386/2005 αρ. 91 παρ. 11) και έπειτα του δώσανε την δυνατότητα να λάβουν
την ελληνική ιθαγένεια με το νόμο ραγκούση! (ν. 3838/2010).
Έσωθεν την αλληλεγύη μεταξύ των πολιτών
την χτυπάνε με την Αρχή Αποδόμησης Κοινωνικής Συνοχής. (ν. 2472/1997). Ο
παραπάνω νόμος, με την επίφαση συμμόρφωσης σε ευρωπαϊκές οδηγίες, αλλά και σειρά
άλλων διαταγμάτων, εγκυκλίων και αποφάσεων σκοπό έχει τον εθνικό αποχρωματισμό
της χώρας. Δηλαδή να απαλείψει τα στοιχεία που απαρτίζουν το ελληνικό έθνος. Θρησκεία,
γλώσσα, εθνική καταγωγή, βαφτίστηκαν προσωπικά δεδομένα τα οποία δεν πρέπει να
είναι αντιληπτά από την κοινωνία. Μα αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία της
κοινωνίας μας, είναι τα στοιχεία που μας ξεχωρίζουν από κοινωνίες κανιβάλων (δες σχετικά για τη νόσο kuru). Αυτά τα
χαρακτηριστικά θέλουν να τα εξαφανίσουν, μην αισθάνεται άβολα ο μουσουλμάνος
εισβολέας.
Εκτός τούτου, δημιουργούν έναν τοίχο
γύρω από τον καθένα μας. Για να δείξω την αλληλεγγύη μου σε κάποιον πρέπει
να τον γνωρίζω. Πρώτον για να έχω ήσυχη
την συνείδησή μου και δεύτερον για να μην κατηγορηθώ ότι καλύπτω εγκληματίες,
παράνομους ή απλά λαμόγια. Πως όμως θα τον γνωρίσω όταν δεν μπορώ να μάθω κάτι
για τον διπλανό μου; Ούτε ποινικό μητρώο μπορώ να γνωρίζω, ούτε αντίγραφο
απόφασης ποινικού δικαστηρίου να λάβω. Οι τραπεζικές καταθέσεις είναι απόρρητες
(μόνον όταν τους έδωσαν εντολή οι ξένοι εντολείς, τρέξαν ως θεραπαινίδες να
βρουν νομική φόρμα να το καταργήσουν de facto), ακόμα και για παιδεραστεία να
έχει καταδικαστεί κανείς, εγώ ο γείτονας, ο κοινωνός δεν το γνωρίζω, καλούμην
όμως από τον παπανδρέου να δείξω αλληλεγγύη, αλληλεγγύη σε κάποιον που στην
πραγματικότητα δεν ξέρω και ούτε μπορώ να μάθω με το πλέγμα των νόμων που
θέσπισαν. Καλούμαι να δείξω αλληλεγγύη σε κάποιον που δεν ξέρω αν είναι Έλληνας
και που απαγορεύεται να μάθω, διότι η εθνική προέλευση είναι ευαίσθητο
προσωπικό δεδομένο! Καλούμαι επίσης να δείξω αλληλεγγύη σε κάποιον που δεν ξέρω
την φυλετική του καταγωγή, δεν ξέρω τις φιλοσοφικές του ή θρησκευτικές
πεποιθήσεις, (μπορεί να είναι και ανθρωπογάγος της Πολυνησίας, θρησκευτική
πεποίθηση είναι και αυτή) δεν ξέρω εάν είναι παιδεραστής, διότι είναι δεδομένο
που αφορά την ερωτική του ζωή, δεν ξέρω το ποινικό παρελθόν του.
Τέλος η Αρχή Αποδόμησης Κοινωνικής
Συνοχής καταργεί τον κοινωνικό έλεγχο και τον περιορίζει τάχα, αλλά και τον
ταυτίζει με τον δικαστικό! Ας μην ξεχνάμε ότι ο κοινωνικός έλεγχος είναι από
τους σημαντικότερους τρόπους κοινωνικοποίησης αλλά και καταδίκης αντικοινωνικών
συμπεριφορών.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, όλο αυτό
το πλέγμα των νόμων που συντείνουν στη αποδόμηση της κοινωνικής συνοχής και
αλληλεγγύης πρέπει να καταργηθούν το συντομότερο. Η αρχή έγινε!
Απόστολος Τζαρός
Δικηγόρος- Θεολόγος (DEA)
