31 Ιουλίου 1920: Ο Εθνομάρτυς και μέγας οραματιστής του Ελληνισμού Ίων Δραγούμης περνά στο Πάνθεον των Αθανάτων

Στις 31 Ιουλίου του 1920 δολοφονήθηκε στο κέντρο των Αθηνών ένας ξεχωριστός Έλληνας, ίσως ο πιο σημαντικός οραματιστής και μαχητής της Ελληνικής Ιδέας στον αιώνα μας. Στις 31 Ιουλίου του 1920 δολοφονήθηκε ο θρυλικός Ίδας του Μακεδονικού Αγώνος, ο Ίων Δραγούμης.

Βαθύτατα επηρεασμένος από τον Νίτσε και τον Auguste-Maurice Barrès, ο Ίων Δραγούμης, υπήρξε ο πραγματικός πατέρας του Ελληνικού Εθνικισμού, όντας βασικός καταλύτης στην διαμόρφωση της Ελληνικής Ιδεολογίας, κορυφογραμμές της οποίας υπήρξαν ο Περικλής Γιαννόπουλος, ο Παλαμάς, ο Σικελιανός και πολλοί άλλοι.

Η ντροπιαστική συναίνεση της Ευρώπης στον αφανισμό της

Το παρακάτω είναι κομμάτι από ένα εκτενέστερο άρθρο που έγραψε στην πατριωτική γαλλική ιστοσελίδα Polémia, μετά την σφαγή στη Νίκαια, ένας «μη πολιτικά ορθός» Γάλλος που διατηρεί λογαριασμό στο Twitter, υπό το όνομα Ulysse (Οδυσσέας). Κάνει αναφορά σε τρία έργα από την κλασική αρχαιότητα: Πλάτωνος / Οράτιου (Κήπος του Ακάδημου), Κικέρωνα (Tusculanae Disputationes) και Αγίου Αυγουστίνου (De Trinitate). Tα σχόλιά του Ulysse στο τουίτερ είναι σύντομα, αλλά αιχμηρά, σαρδόνια και ανελέητα για εκείνους που καταστρέφουν την χώρα του. Ο λογαριασμός του σήμερα φαίνεται να έχει ανασταλεί! Η democarcy ξαναχτύπησε!

Οι Ευγενείς Αρετές του Ανθρώπου

«Ω Αρετή, αντικείμενο των μόχθων του ανθρωπίνου γένους, ωραιότατο θήραμα του ανθρώπινου βίου, προς χάριν σου κι αυτό το θάνατο θεωρούν ζηλευτή τύχη οι Έλληνες και τον πιο σκληρό κι αδιάκοπο μόχθο. Ω Aρετή, τόση αγάπη ξέρεις να εμπνέεις αγάπη αθάνατη και ανώτερη από το χρυσό κι απ' τους γονείς κι απ' τον ξεκούραστο ακόμη ύπνο. Για σένα αρετή ο υιός του Δία Ηρακλής υπέφερε μύρια κακά για να σε κατακτήσει».

Ύμνος του Αριστοτέλη στην Αρετή

Ερείπια ψυχών

Κάτι τέτοιες στιγμές, που αυτό το χυδαίο καθεστώς με το γελοίο προσωπείο Δημοκρατίας προσπαθεί λυσσαλέα να μας εκφοβίσει, να μας τρομοκρατήσει, να μας κάνει να ξανασκεφτούμε το ότι είμαστε Χρυσαυγίτες, τα αισθήματα οργής είναι ποικίλα και οι σκέψεις μου στρέφονται προς όλους τους παράγοντες που έχουν οδηγήσει στο να βιώνουμε αυτή τη σκευωρία, τα πρόσωπα, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους.

Τα... δάκρυα δεν προσφέρουν τίποτα – Μονόδρομος ο Αγώνας για την Ευρώπη των Εθνών!

Η φωτογραφία που συνοδεύει το παρόν άρθρο είναι ομολογουμένως η πιο συγκλονιστική από τις φωτογραφίες σχετικά με το νέο μακελειό στη Νίκαια, την πόλη αυτή της Γαλλίας που ιδρύθηκε περί το 350 π.Χ. από Φωκαείς εποίκους της Μασσαλίας.

Αμέσως μετά το μακελειό, ο βραζιλιάνος σκιτσογράφος Latuff εξέδοσε το παρακάτω σκίτσο, που απεικονίζει εν μέρει τα συναισθήματα του μέσου σύγχρονου μαζανθρώπου, ο οποίος αντικρίζει την φωτογραφία, δείχνοντας την κούκλα του παιδιού να κλαίει στο πλάι του.

Η Γυναίκα ως ζωοδότειρα ενέργεια του Έθνους

«Έτσι έβρισκε πάντα η μητέρα την πιο ακριβή της κίνηση και στάση
ακριβώς τη στιγμή της απουσίας της – πάντα φοβόμουνα
μήπως χαθεί μέσα απ’ τα μάτια μας, μήπως αναληφθεί καλύτερα – όταν έσκυβε
να δέσει το σανδάλι της που άφηνε απέξω τα υπέροχα,
βαμμένα, κυκλαμένια νύχια της ή όταν διόρθωνε
τα μαλλιά της μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη
με μια κίνηση της παλάμης της τόσο χαριτωμένη, νεανική και ανάλαφρη
σα να μετακινούσε τρία τέσσερα αστέρια στο μέτωπο του κόσμου,
σα νάβαζε να φιληθούν δυό μαργαρίτες πλάι στην κρήνη
ή σα να κοίταζε με τόλμη στοργικά δυό σκυλιά
να κάνουν έρωτα καταμεσίς του σκονισμένου δρόμου
σ’ ένα καυτό, θερινό μεσημέρι. Τόσο απλή και πειστική είταν η μητέρα
και δυνατή μαζί, επιβλητική κι ανεξερεύνητη.»

Νίκος Καζαντζάκης

Αντίο “Λένιν”: Ο πολιτιστικός Εθνικισμός είναι εδώ!

Ο Αντώνιο Γκράμσι, ο Γκεόργκι Λούκατς, ο Χόρκχαϊμερ, δυτικοθρεμμένοι μαρξιστές αστικών οικογενειών διαμόρφωσαν τον δόγμα του πολιτιστικού μαρξισμού. Σύμφωνα με αυτό αφού οι ευρωπαϊκής προέλευσης λαοί αρνούνταν να αποδεχτούν τον κλασσικό ορθόδοξο μαρξισμό και της πολιτιστικές του συνιστώσες έπρεπε να χτυπηθούν οι πνευματικές ρίζες του ψυχισμού των λαών αυτών.

Ερμηνευτικές ματιές στο έργο του Παλαμά

Παρατηρώντας την πορεία της υπερ-ιστορικής (δηλαδή υπεράνω του χρόνου) Ελληνικής παρουσίας σε αυτά τα χιλιάδες έτη ζωής, διαπιστώνουμε ότι αναλόγως των εποχών, ο εκάστοτε Ελληνικός λαός, σχημάτιζε με βάση τις επικρατούσες συνθήκες διαβίωσης, τη θρησκεία, το πολιτικό καθεστώς και την πολιτεία που ζούσε, διαφορετική ταυτότητα. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι οι ταυτότητες αυτές, είναι το άγγιγμα του χρόνου πάνω στους Έλληνες. Το σύνολο των συλλογικών χαρακτήρων που επέλεγαν να φέρουν στην επιφάνεια, εξελισσόμενοι σύμφωνα με την εποχή που ζούσαν.

Κρατώντας τη Φλόγα της Πίστης άσβεστη

Απευθύνομαι σε εσένα που γεννήθηκες ελεύθερος και είσαι αποφασισμένος να διατηρήσεις αυτό το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας μέχρι το τέλος. Σε εσένα, με το αδούλωτο πνεύμα και την φλογερή καρδιά. Σε εσένα που βιώνεις, πολύ καιρό τώρα, ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών. Σε εσένα που βρίσκεσαι στην δίνη ενός ανίερου πολέμου, μα που συνεχίζεις να μάχεσαι για τα ιδανικά και τις αξίες σου. Σε εσένα που δεν διαπραγματεύεσαι τα όσα σου ανήκουν και αγωνίζεσαι σκληρά, κάθε στιγμή, για την επικράτηση του δίκαιου και του ηθικού.