Στην αρχή δεν μας ήξερε κανείς. Συναγωνιστής που
ενοικίασε γραφεία για τον Λαϊκό Σύνδεσμο σε επαρχιακή πόλη το 1990 , είπε στην
ιδιοκτήτρια ότι είναι για την Χρυσή Αυγή. Η ιδιοκτήτρια που ήταν δικηγόρος
ρώτησε τι είναι η Χρυσή Αυγή και ο νεαρός τότε συναγωνιστής, φοιτητής
στην επαρχιακή πόλη, με το φοιτητικό ταπεραμέντο, απήντησε ότι πρόκειται για
πολιτιστικό σύλλογο. Δεν έλεγε και ψέματα...
Μετά το Κίνημα κατέβηκε στον πολιτικό στίβο. Κανείς
δεν ασχολούνταν μαζί μας. Μετά άρχισε να ασχολείται η τρομοκρατική αριστερά με
την κάλυψη του καθεστώτος (το 2004 ακροαριστεροί και αναρχικοί, βγήκαν από το
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης συνοδεία της αστυνομίας, βγήκαν από το
άσυλο, διέσχισαν ένα Σάββατο πρωί την οδό Εγνατίας, πήγαν στα γραφεία της
Χρυσής Αυγής επί της οδού Συγγρού, τα σπάσανε και μετά πάλι με την συνοδεία της
αστυνομιας διέσχισαν την Εγνατίας και κατέφυγαν στο πανεπιστήμιο). Σήμερα
ασχολούνται οι πάντες, εντός και εκτός Ελλάδος.
Το καθεστώς πνίγεται και
κάθε πνιγμός έχει στάδια. Το καθεστώς κολυμπάει
κόντρα στο ρεύμα της ελληνικής κοινωνίας. Το ρεύμα αυτό είναι ισχυρότερο από το
καθεστώς, επομένως η διαδικασία του πνιγμού έχει αρχίσει. Τα επόμενα στάδια
είναι η κούραση, η απόγνωση, ο πανικός και τέλος επέρχεται ο πνιγμός.
Το σίγουρο είναι ότι η διαδικασία του πνιγμού έχει
αρχίσει, σε ποιο από τα επόμενα στάδια βρίσκεται θα φανεί προσεχώς. Αλλά, όπως
λέει ο λαός, ο πνιγόμενος από τα μαλλιά του πιάνεται, και αυτά τα «μαλλιά» για
το καθεστώς είναι οι προτάσεις των αντιρατσιστικών νόμων. Τα μαλλιά όμως
δεν έσωσαν κανέναν πνιγόμενο ποτέ.
Απόστολος Τζαρός (Δικηγόρος – Θεολόγος D.E.A.)