Στις 31 Ιουλίου του 1920 δολοφονήθηκε στο κέντρο των Αθηνών
ένας ξεχωριστός Έλληνας, ίσως ο πιο σημαντικός οραματιστής και μαχητής
της Ελληνικής Ιδέας στον αιώνα μας. Στις 30 Ιουλίου του 1920
δολοφονήθηκε ο θρυλικός Ίδας του Μακεδονικού Αγώνος, ο Ίων Δραγούμης.
Ποιος ήταν όμως ο Ίων Δραγούμης, που έπεσε δολοφονημένος από σφαίρες
Ελλήνων; Σε απάντηση όλων αυτών που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν το
ιδεολογικό και πολιτικό πιστεύω του μεγάλου αυτού Έλληνα, μας μιλάει ο
ίδιος μέσα από τα κείμενά του. Όπως:
«…Όσο τα έθνη μεταμορφώνονται σ' απλές κοινωνίες ανθρώπων, τόσο
φτωχότερα καταντούν, τόσο δηλαδή λιγώτερες απαίτησες ανθρώπων και ορμών
μπορούν να ευχαριστήσουν. Και κείνα τα έθνη φτωχαίνουν και καταντούν
κοινωνίες όπου οι άνθρωποι όλα ισοπεδώνονται μικραίνοντας και γενάμενοι
φιλήσυχοι, χωρίς ορμές πολλές και έντονες, χωρίς πλούτη από νιάτα, δίχως
τρέλα και λαχτάρες και καρδιοχτύπια, δίχως τυχοδιωκτική όρεξη, χωρίς
λάμψη, χωρίς πολεμική μανία.»
"Οι δημοκρατίες είναι ελληνικό πολίτευμα, ολιγαρχικές όμως
δημοκρατίες". "Οι Έλληνες είμεθα ολιγαρχικοί και όχι δημοκρατικοί και
όχι συχνά χανόμαστε από τα λόγια και δεν το καταλαβαίνομε πως δεν
είμαστε δημοκρατικοί".
Αντιμάχεται το Σύνταγμα - που το θεωρεί αρρώστια - και δεν "συγχωρεί
στον πατέρα του, που έχει ζωή μέσα του το ότι προσκολλήθηκε στους
συνταγματικούς τύπους". Τον κουράζει "η εκλογική, επαρχιακή και
κοινοβουλευτική ζωή".
"…Ο ελιτισμός του Δραγούμη με νιτσεϊκή προέλευση περισσότερο, παρά με
γνώση, αν μπορώ να κρίνω, της έρευνας και των εργασιών των Vilfredo
Pareto, Gaetano Mosca και Robert Michels, περιορίζεται στο αίτημα της
δημιουργίας μιας ηγετικής αριστοκρατίας εξαιρετικών ανθρώπων. Η
εκπαίδευσή τους θα ήτανε στα πλαίσια της εθνοκεντρικής ιδεολογίας και η
πειθαρχία τους στρατιωτική. Στην ίδια γραμμή βρίσκεται κι' η σκέψη: "να
διοικηθή στρατιωτικά η Ελλάδα. Κάθε νομός να έχει Ταγματάρχη για
Νομάρχη. Κι' έτσι όλα θα μπουν σε τάξη…"
«Τι εμποδίζει τους Έλληνες τους τωρινούς να κουνηθούν σαν
έθνος και να δημιουργήσουν; Αυτό, ό,τι και να είναι, πρέπει να λείψη από
τη μέση»
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ – ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ
«Αν είμαστε ζωντανό γένος, δε θα κολλήσωμε στο πολιτικό σύστημα
που μας κάθισαν. Το σύνταγμα και οι βουλευτές είναι μια αρρώστεια. Δεν
είναι η ζωή μας. Ή θα μας πεθάνη ή θα ψοφήση τέλος πάντων αυτή. Και θα
ζήσωμε τότε με άλλο σύστημα πολιτικό, που μας έρχεται καλλίτερα. Πώς,
χωρίς να μας μελετήσουν, χωρίς να μάθουν καλά το φυσικό μας, μας
κόλλησαν βουλευτές και συντάγματα;»