Κάποτε προδότες, πάντοτε προδότες!

 

      Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί κάποιο αντικομμουνιστικό μανιφέστο. Δεν είναι κάποιο δημιούργημα φαντασίας. Είναι μία σύντομη ιστορική περίληψη έργων και πράξεων του κομμουνισμού στην Ελλάδα τα τελευταία 100 χρόνια. Ο κομμουνισμός έκανε την εμφάνιση του στην Ελλάδα το στις αρχές του 1900. Το 1918 οι διάφορες αριστερές συνιστώσες της εποχής ενώθηκαν σε ένα πολιτικό μόρφωμα που πήρε την ονομασία Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.). Εντάσσεται αρχικά στην Σοσιαλιστική Διεθνή αλλά ένα χρόνο αργότερα το 1919, στην πρώτη επίσημη συνδιάσκεψη αποφασίζεται η ένταξη στην, νεοσύστατη τότε, Κομμουνιστική Διεθνή. Μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Σ.Ε.Κ.Ε. ένας εβραίος, ονόματι Αβραάμ Μπεναρόγια. Ο ισπανοβουλγαροεβραικής καταγωγής τυπογράφος υπήρξε ιδρυτής του σωματείου Εργατική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης πιο γνωστό ως Φεντερασιόν.
Για την ιστορία, η Φεντερασιόν, που αποτελούνταν κυρίως από Εβραίους και Βούλγαρους, ήταν αρχικά ανοιχτά υπέρ των νεότουρκων του κεμάλ και κατά του διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1912 και ενώ ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει την Θεσσαλονίκη η στάση της Φεντερασιόν αλλάζει και μέσα από την εφημερίδα της οργάνωσης «Αβάντι», υποστηρίζει την δημιουργία μίας αυτόνομης ομοσπονδίας της Μακεδονίας, ως τμήμα μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Τον Απρίλιο του 1920 το Σ.Ε.Κ.Ε. περιλαμβάνει και τον όρο Κομμουνιστικό στην ονομασία του (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος). Η πρώτη ανακοίνωση του Σ.Ε.Κ.Κ.Ε., καλούσε, μεταξύ άλλων, την Ελληνική κυβέρνηση να απέχει από κάθε πόλεμο και κάθε συμμαχία. Ήταν η στιγμή, που ο Ελληνικός στρατός απελευθέρωνε, μετά την Ανατολική Μακεδονία, την Ιωνία, στην συνέχεια τη Δυτική και την Ανατολική Θράκη. Για τους κομμουνιστές, ο πόλεμος των Ελλήνων ήταν ιμπεριαλιστικός, ενώ του κεμάλ απελευθερωτικός. Η αντεθνική προπαγάνδα του Σ.Ε.Κ.Κ.Ε. γινόταν, τότε όπως και τώρα, μέσω του επίσημου εντύπου «Ριζοσπάστης».

  

      

  Το 1922 γράφεται μία από τις μελανότερες σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας, η καταστροφή της Μικράς Ασίας. Ουδεμία ανακοίνωση διαμαρτυρίας! Ουδεμία ανακοίνωση καταδικασμού των γεγονότων! Παρά μόνο μία ψηφοθηρικού χαρακτήρα ανακοίνωση, ενόψει των επικείμενων εκλογών του 1923. Οι Μικρασιάτες δεν φαίνεται όμως να συγκινήθηκαν από τα ψεύτικα λόγια και οι κομμουνιστές, βλέποντας πως δεν είχαν επιρροή στους πρόσφυγες εκδίδουν μια προκήρυξη με τίτλο «Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδος και τα αποτελέσματα των εκλογών» όπου τους χαρακτηρίζουν «χαφιέδες» και «αργόμισθους». Ο εντολοδόχος γ.γ. του Κ.Κ.Ε. Ζαχαριάδης θα γράψει λίγα χρόνια αργότερα: «Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θα 'τανε σήμερα πεθαμένη και μεις Μεγάλη Ελλάδα... Γι' αυτό, εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε» («Ριζοσπάστης» 12 Ιουλίου 1935)

      Το 1924 το Σ.Ε.Κ.Κ.Ε. θα μετονομαστεί και σε Κ.Κ.Ε. - Ε.Τ.Κ.Δ. (Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - Ελληνικό Τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς). Έτσι γεννήθηκε το Κ.Κ.Ε..

  

  Τον Νοέμβριο του 1940 ο Ελληνικός Στρατός υπερασπίζεται τα πάτρια εδάφη στα βουνά της Ηπείρου. Για ακόμη μία φορά ένας εθνικός αγώνας χαρακτηρίζεται ιμπεριαλιστικός από τους κομμουνιστές. Με ανακοινώσεις και προκηρύξεις καλούν τους Έλληνες να μην λάβουν μέρος στις μάχες κατά του Ιταλού εισβολέα και αντ’ αυτού να καταβάλουν προσπάθειες ανατροπής του Ιωάννη Μεταξά. Πως θα μπορούσαν να πράξουν αλλιώς άλλωστε; Πως θα μπορούσαν να παρακούσουν τις εντολές της Σοβιετικής τους πατρίδας; Η ιστορική αλήθεια είναι ότι στις 23 Αυγούστου του 1939 υπογράφεται από τους υπουργούς Εξωτερικών Γερμανίας (Ρίμπεντροπ) και Ρωσίας (Μολότωφ) το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης. Με τη συμφωνία αυτή οι δύο χώρες υποχρεώνονται να μην επιτεθεί η μία στην άλλη. Επίσης καθεμία πρέπει να μείνει ουδέτερη, αν η άλλη αναμιχθεί σε πόλεμο. Οι Γερμανοί παραβιάζουν την συμφωνία τον Ιούνιο του 1941, η περίοδος κατοχής της Ελλάδας όμως έχει ξεκινήσει 2 μήνες νωρίτερα. Με απόφαση της ολομέλειας της Κ.Ε. το Κ.Κ.Ε. αφυπνίζεται! «Η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης, η υποστήριξη της νίκης της με όλα τα μέσα, είναι ύψιστο καθήκον κάθε κομμουνιστή». Κύριο μέλημα του K.K.E. είναι να αρπάξει τη εξουσία στο τέλος του πολέμου. Έτσι δημιούργησε μια σειρά από οργανώσεις, οι οποίες αρχικά τουλάχιστον εμφανιζόταν απλά σαν πατριωτικές, προσπαθώντας να καλύψει τις πραγματικές προθέσεις του. Η κύρια οργάνωση ήταν το εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο (E.A.M.), που ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 1941. Το στρατιωτικό σκέλος του Ε.Α.Μ. είναι ο Ελληνικός λαϊκός απελευθερωτικός στρατός (E.Λ.Α.Σ.). Χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους (από πειθώ έως τρομοκρατία και εκτέλεση ακόμη, και με τις ομάδες θανάτου της Ο.Π.Λ.Α.) στρατολογεί πολλούς μη-κομμουνιστές. Πολλοί από αυτούς προσπαθούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους όταν συνειδητοποιούσαν την πραγματική φύση του ΕΛΑΣ. Πολλές φορές πολλοί εκτελέσθηκαν από τους πρώην συντρόφους τους, ενώ σε άλλες περιπτώσεις παραδόθηκαν στους Γερμανούς, από καταγγελίες που έκαναν οι κομμουνιστές καταδότες. Γρήγορα το K.K.E. κατάφερε σχεδόν να μονοπωλήσει την αντίσταση, απορροφώντας δια της βίας όλες σχεδόν τις υπόλοιπες αντιστασιακές οργανώσεις (ο «Πρώτος γύρος» ).

      Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί αποχωρούν. Οι δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. δεν έριξαν ούτε μία σφαίρα ενάντια στους υποχωρούντες Γερμανούς, επειδή θέλησαν να κρατήσουν τις δυνάμεις τους άθικτες. Ενεργούν βάσει σχεδίου για την κατάληψη της εξουσίας, το οποίο τίθεται σε εφαρμογή δύο μήνες μετά (Δεκεμβριανά). Εξαπολύουν μία άνευ προηγουμένου τρομοκρατία σε ολόκληρη τη χώρα, εις βάρος μη-κομμουνιστών και όσων θεωρούσαν ότι θα αντιστεκόταν στην βίαια προσπάθεια τους να καταλάβουν την εξουσία. Βιασμοί, βασανισμοί, απαγωγές, δολοφονίες. Η ήττα των κομμουνιστών τον Ιανουάριο του 1945 σφραγίζεται με την Συμφωνία της Βάρκιζας. Το τέλος του «Δεύτερου γύρου».

       Τον Αύγουστο του 1949 ο Εθνικός Στρατός σημειώνει την τελειωτική νίκη κατά του μπολσεβίκων στις κορυφές του Γράμμου και του Βιτσίου. Ο «Τρίτος γύρος» λήγει. Οι απώλειες της Ελλάδος την περίοδο 1941-49 ανέρχονται στους 21.000 νεκρούς και 38.000 τραυματίες. 28.000 παιδιά, υπολογίζεται ότι, απήχθησαν και οδηγήθηκαν σε χώρες της Σοβιετικής Ένωσης.

      Τα κομμουνιστικά εγκλήματα δεν διαγράφονται. Αποτελούν σύγχρονη ιστορία του τόπου μας και οφείλεται να διδάσκεται. Τελετές μνήμης όπως αυτή που πραγματοποιείται στην πηγάδα του Μελιγαλά είναι εκδηλώσεις απότισης τιμής στους, ηρωικά πεσόντες ήρωες που πλήρωσαν με την ζωή και το αίμα τους την ελευθερία αυτού του τόπου.

ΠΗΓΗ :  ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ