Ενώ μετρούσε το παντελόνι για να το κοντύνει
μου είπε ότι σπούδασε ραπτική στο Παρίσι, ότι στην αρχή ασχολήθηκε με το
γυναικείο ένδυμα και ότι, επειδή οι γυναίκες ήταν μπελαλίδικες, ασχολήθηκε με
το αντρικό ρούχο. Τότε άδραξα την ευκαιρία και τον ρώτησα αν μπορεί να στενέψει
ένα σακκάκι όπως γίνεται με τα παντελόνια. «Δεν γίνεται» μου λέει. «Γίνεται,
αλλά… δεν γίνεται γιατί χάνεται το δέσιμό του» και συνέχισε «αλήθεια σας λέω
δεν μπορώ να εκτεθώ στην…» και ενώ εγώ περίμενα να ακούσω, «στον ιδιοκτήτη»,
«στο αφεντικό», «σε εσένα» κ.τ.λ. ακούω συγκλονισμένος «αλήθεια σας λέω δεν μπορώ να εκτεθώ στην τέχνη μου», Ο κύριος
Ηλίας, είχε σπουδάσει την ραπτική στο Παρίσι, την υπηρέτησε για δεκαετίες και
την είχε προσωποποιήσει. Αισθανόταν υπόλογος και υπεύθυνος απέναντί της. Ούτε
απέναντι σε εμένα, ούτε απέναντι στο αφεντικό του, ούτε απέναντι σε άνθρωπο
αλλά απέναντι στην τέχνη του.
Στον αντίποδα του γηραλέου ράφτη, ο
οποίος δίδαξε ήθος με το πώς εξασκούσε την εργασία του, είναι οι σημερινοί βουλευτές
– δικηγόροι. Δεν ντρέπονται να εξευτελιστούν όχι απέναντι στον Ελληνικό Λαό
αλλά ούτε απέναντι στην επιστήμη τους. Για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σημασία δεν έχει η
εργασία που ασκείς αλλά το πώς την ασκείς. Η εργασία είναι πεδίο ασκήσεως της
αρετής και προσφοράς στο Έθνος, δεν είναι ούτε μέσον ανήθικου πλουτισμού ούτε
μέσον επίδειξης. Οι βουλευτές μπορεί να έχουν πτυχία και επιστημονικές γνώσεις
αλλά όπως φαίνεται δεν έχουν ούτε ήθος ούτε λογική αν κρίνουμε από τις
μεθοδεύσεις εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Το όλο σκηνικό μου φέρνει στην σκέψη την
πάντοτε επίκαιρη φράση του Πλάτωνα «πάσα τε επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και
της άλλης αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται».
Απόστολος Τζαρός
(Δικηγόρος – Θεολόγος)