Η Δικαιοσύνη, μετά το πέρας της ανακρίσεως της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής, έκανε γενναία βήματα. Βήματα που θα μείνουν στην Ιστορία, με τα ονόματα των Δικαστών να κοσμούν για πάντα το Θεσμό. «Άσπρισε» το δήθεν «μαύρο» χρήμα της Χρυσής Αυγής με το 1502/2014 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών.
Έδωσε ένα ηχηρότατο ράπισμα στην κακοποίηση του άρθρου 187 του
Ποινικού Κώδικα, όπως είχε έως τώρα εφαρμοστεί, στην αντισυνταγματική
και απάνθρωπη λογική της συλλογικής ευθύνης, με το εκπληκτικό 1506/2014 βούλευμα αποφυλάκισης του Αρτέμη Ματθαιόπουλου του ιδίου Συμβουλίου. Οι ενέργειες του εντολέα μου Νικολάου Μιχαλολιάκου, διαρκούσης της ανακρίσεως, προς τον σκοπό της αποσάθρωσης της σκευωρίας του «πορίσματος Ψαρρά»,
ευτέλισαν την σκοτεινή πλευρά της Δικαιοσύνης και απέδωσαν έναν
αναπάντεχο καρπό, που ούτε οι σκευωροί και οι συνεργοί τους έχουν
συνειδητοποιήσει ότι δημιουργήθηκε: Την από 30.7.2014 διάταξη της
ανακρίτριας κ. Ιωάννας Κλάπα – Χριστοδουλέα, δια της οποίας, το πρώτον,
και μετά από ένα έτος προφυλακίσεων, παραδέχθηκε ότι η ιδεολογία δεν ελέγχεται ποινικά, καίτοι το μέγιστο μέρος των κατηγορητηρίων αφορούν αποκλειστικά την ιδεολογία.
Με αυτά και με αυτά, αναμένω τη δικαίωση από το ίδιο Συμβούλιο και του
κ. Χρήστου Παππά, που απαιτεί (στην εσχάτη) την αυτή αντιμετώπιση που η
Δικαιοσύνη επιφύλαξε για τον κ. Ματθαιόπουλο (187 – Ιδεολογία).
Δυστυχώς, δεν είμαι σε θέση, τις συγκεκριμένες δύσκολες ώρες, να
σας διαβεβαιώσω ότι θα βιώσω τη δικαίωση αυτή ως συνήγορος του κ. Παππά
και των υπολοίπων εντολέων μου – βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Και αυτό,
διότι σήμερα ενημερώθηκα ότι απορρίφθηκε η προσφυγή του Ηλία Κασιδιάρη.
Η προσφυγή του κατά του απαράδεκτου εντάλματος προσωρινής κράτησής του
για την προσβλητική του νομικού πολιτισμού και της νοημοσύνης των
πολιτών αυτής της χώρας (διότι οι πολίτες δεν είναι ηλίθιοι ώστε να μην
καταλαβαίνουν ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης προφυλακίστηκε το 2014 επειδή τους
«ξέφυγε» το 2013) «αξιόποινη» πράξη της κατοχής μίας κυνηγετικής
καραμπίνας, ενώ ήταν ήδη ελεύθερος για την βασική κατηγορία της
εγκληματικής οργάνωσης.
Επίσης, με άλλο βούλευμα, η Δικαιοσύνη δέχθηκε ότι, παρότι
για τους βουλευτές που διώχθηκαν το 2014 ΕΠΡΕΠΕ να ζητηθεί η άρση
ασυλίας, για τον κ. Μιχαλολιάκο για την Α Υ Τ Η κατηγορία, για την
οποία διώχθηκε ΧΩΡΙΣ άρση ασυλίας, η δίωξή του (η χωρίς άρση ασυλίας)
και η προφυλάκισή του (η χωρίς ασυλίας), είναι –δήθεν– νόμιμες,
συνταγματικές και δημοκρατικές πράξεις. Λίγες ώρες μετά την
ευτυχία μου για την επιτυχία μου (και ας διαβάζεται εγωϊστικό το «μου»)
για το βούλευμα για το «μαύρο χρήμα», λίγες ώρες μετά την ευτυχία μου
για την επιτυχία μου με την «παγίδευση» της κ. Κλάπα να αποδεχθεί
εγγράφως ότι η ιδεολογία δεν ελέγχεται ποινικά, λίγες ώρες μετά την
τεράστια ευτυχία μου για την επιτυχία μου για την αποφυλάκιση του Αρτέμη
Ματθαιόπουλου, μετά την εκ νέου ταύτιση της Δικαιοσύνης με τις
πολιτικές επιταγές (αναρωτιέμαι, δε: οι τελευταίοι Δικαστές έχουν
πραγματικά συναίσθηση πού θα τους κατατάξει η Ιστορία…;), βάζω ένα
τεράστιο «Χ», και δηλώνω (παραπέμποντας σε μία διάσημη κινηματογραφική
φράση προσφάτως αποβιώσαντος χολυγουντιανού ηθοποιού):
Καληνύχτα Δικαιοσύνη…
Δεν μπορώ να αντέξω ούτε μία μέρα μέρα ακόμη στη Φυλακή ανθρώπους για
τους οποίους δεν τους αποδίδεται κατηγορία που να δικαιολογεί, όχι
προφυλάκιση, αλλά ούτε καν δίωξη, παραπομπή και /πολλώ μάλλον/ δίκη, που
στερούνται τους ανθρώπους τους [τους γονείς τους, τις συζύγους τους, τα
παιδιά τους (νεογέννητα, δε, στη περίπτωση Παναγιώτη Ηλιόπουλου)].
Καληνύχτα Δικαιοσύνη…
Εγώ παραιτούμαι…