60 λεπτά ακριβώς.
Τόσος χρόνος "χαρίστηκε" από την
ελληνική δικαιοσύνη στον πολιτικό κρατούμενο Παναγιώτη Ηλιόπουλο, για να
μεταβεί [με τις χειροπέδες] στο μαιευτήριο και να δει τη νεογέννητη κόρη του.
60΄ μόνον...
Κάτι λιγότερο απ' όσο πήρε στον τωρινό πρωθυπουργό
να αθωώσει τον κ Κατρούγκαλο. Ο οποίος,
όπως λέγουν τα παπαγαλάκια της ροζ συμμορίας, είχε παραιτηθεί από το δικηγορικό
του γραφείο, όταν ανέλαβε υπουργός. Και φυσικά όλοι οι κρατικοδίαιτοι που
διάλεγαν το δικό του γραφείο για να τους τακτοποιήσει τον επανα-διορισμό, το
έκαμαν εντελώς τυχαία. Έβλεπαν οι άνθρωποι φως και έμπαιναν…
Άσε που βγαίνουν τώρα οι κακές γλώσσες και λένε ότι διόρισε και τις δύο δικηγορίνες του γραφείου του, στο υπουργείο του. Αυτές δηλαδή που έπαιρναν τις προμήθειες από τους επαναδιοριζόμενους?
Όχι 60 λεπτά της ώρας αλλά 24 ώρες το 24ωρο
κοροϊδεύουν το πόπολο μέσα στα μούτρα...
60 λεπτά λοιπόν, μετρημένα με το ρολόι...
Και να βαράνε σαν σφυριές τα δευτερόλεπτα, ίσια
μέσα στην καρδιά. Να κοιτάς τη ζωή σου να ξαναρχίζει από το μηδέν και να χεις
μοναχά 60 λεπτά να την αγκαλιάσεις. Να φέρνεις βόλτα στους διαδρόμους του
μαιευτηρίου αυτό το εύθραυστο ανθρωπάκι, που μέρα με τη μέρα θα μεγαλώνει σε
έναν κόσμο που εσύ δίνεις τα πάντα για να τον κάμεις καλύτερο.
Αλλά γι' αυτό σου φόρεσαν τις χειροπέδες. Επειδή
αγωνίζεσαι για να χει αυτό το μωρό, ένα καλύτερο αύριο…
Και βρίσκουνε δικαιολογία ότι ανησυχούν τάχα μου,
μην τους φύγεις!
Να φύγεις να πας, πού;
Αν ήθελες να φύγεις, είχες χίλιες δυο ευκαιρίες να
το κάνεις. Όπως λάκισαν οι δύο προδότες του αγώνα σου. Όπως το έκανε κάποιος
χριστοφοράκος. Όπως το κάνουν κάθε μέρα
χιλιάδες λαμόγια.
Αλλά εσύ μένεις εδώ. Και μένεις εδώ γιατί αυτός
είναι ο δικός σου ο τόπος. Στην κόγχη αυτή που σε έριξε η των ανθρώπων μοίρα, ή
θα την φτιάξεις τη ζωή καλύτερη για όλους ή θα πεθάνεις πολεμώντας. Γιατί δεν
ξέρεις εσύ τι παναπεί να δουλεύεις για την πάρτη σου. Για σένα προσωπική μοίρα
είναι η συλλογική μοίρα.
Γι αυτό και σε φοβούνται τόσο. Έχεις μέσα σου την
αρχαία σπίθα που μπορεί κάποτε να βάνει φωτιά στον λαό…
Άκου να φύγεις!
Μα, ακριβώς γι αυτό το νεογέννητο πλάσμα μένεις
εδώ. Το δικό του μέλλον βαστάς στις χειροπέδες σου και το μέλλον όλων των
Ελλήνων. Να φύγεις? Πιο πιθανόν είναι να ρθει η ώρα που θα την κοπανήσουν οι
δικαστές σου, παρά εσύ...
60 λεπτά, λοιπόν...
Όσο πήρε κάτι άλλους δικαστές να απαλλαγούν από
τις ενοχές τους και να βγάλουνε λάδι κάποιον κ. Παπακωνσταντίνου. Ένα από αυτά
τα πράσινα καθάρματα που χρεωκόπησαν τη χώρα. Και πόσους άλλους σαν και
δαύτονα, που έχουνε καταντήσει τη διαδρομή Ελλάδα -Ελβετία, σαν να λέμε
Μοναστηράκι - Σύνταγμα...
Κι όσο θα πάρει κάτι άλλα ανθρωπάκια να απαλλάξουν όλα τα πρωτοπαλλήκαρα της
καθεστωτικής ελίτ, που καταντήσανε την Ελάδα Ινδοκίνα. Και τους παπανδρέου και
τους και τους κατρούγκαλους και τις μπακογιάνηδες και τους βενιζέλους και δεν
συμμαζεύεται.
Αλλοίμονο τώρα.
Πάει η σαύρα να βγάνει το μάτι της άλλης σαύρας?
60΄ μετρημένα με το ρολόι της προδοσίας. 60΄για να
υπογράψουν ια τα μνημόνια και την αντικατάσταση των ελλήνων από αφροασιατικές
μάζες. 60΄για να συμφωνήσουν την ευθανασία μιας ολόκληρης χώρας…
Τόσο δεν είχε κρατήσει εκείνο το γεύμα στο Τέξας?
Τόσο δεν είχαν κρατήσει κάτι άλλα γεύματα σε
μασονικές στοές και σε σιωνιστικές κρύπτες?
Τόσο δεν είχε κρατήσει η συνεδρίαση της βο[υ]λής
για να βγάλει λάδι τον σταθάκη, τον μητροπουλο και τα άλλα παδιά? Τόσο δεν
ειχαν κρατήσει οι μαγκιές των βαρουφάκηδων πριν μετονομάσουν την τρόικα σε
bryssels group?
60 λεπτά λοιπόν, για να κρατήσεις στην αγκαλιά σου
τη ζωή.
Κι οι διώκτες σου να τα λογαριάζουν δευτερόλεπτο,
το δευτερόλεπτο. Γιατί πρέπει να βρουν
τρόπους να σε τσακίσουν. Να σε αναγκάσουν να σκύψεις το κεφάλι. να σε
κάμουν σαν και τα μούτρα τους. Γιατί
αυτούς δεν τους πήρε ούτε ένα λεπτό για να προδώσουν και την πατρίδα τους και
τους εξαθλιωμένους Έλληνες που πάνε και φουντάρουν από τις ταράτσες. Ούτε ένα λεπτό
του λεπτού για να πούνε «Ναι σε όλα!» Γι
αυτό λυσσάνε τώρα μαζί σου. Στο πρόσωπο σου αντικρύζουν τις ενοχές, για τη δικιά τους προδοσία.
60 λεπτά προδοσίας απέναντι σε 60 λεπτά αγάπης.
Ξέρεις όμως κάτι φίλε και συναγωνιστή μου.. Από τα
πιο παλιά τα χρόνια, η ιστορία αυτά τα 60 λεπτά αγάπης διασώζει στις μνήμες των
ανθρώπων. Γιατί αυτά τα 60 λεπτά είναι τα ανεκτίμητα και τα σπάνια που κρατούν
το ανθρώπινο γένος στα πόδια του…
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://panusis.blogspot.gr/