«Με τα στήθη τεντωμένα και τα μπράτσα ρωμαλέα
Στην παλιά μας την Πατρίδα βάζουμε θεμέλια νέα.
Στους τετράγωνούς μας ώμους θα σηκώσουμε και πάλι
μες στους δυνατούς του κόσμου την Ελλάδα μας μεγάλη.
Στην παλιά μας την Πατρίδα βάζουμε θεμέλια νέα.
Στους τετράγωνούς μας ώμους θα σηκώσουμε και πάλι
μες στους δυνατούς του κόσμου την Ελλάδα μας μεγάλη.
Ήλιος βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών
Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών.
Τώρα κάτω απ΄τους γαλάζιους της Ελλάδος ουρανούς,
με χαρούμενα τραγούδια και χορούς ελληνικούς,
εξανάσκυψες με τάξη, λεβεντόκορμη εργατιά,
ανεμίζοντας στα χέρια της ψυχής σου τη φωτιά.
Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών.
Τώρα κάτω απ΄τους γαλάζιους της Ελλάδος ουρανούς,
με χαρούμενα τραγούδια και χορούς ελληνικούς,
εξανάσκυψες με τάξη, λεβεντόκορμη εργατιά,
ανεμίζοντας στα χέρια της ψυχής σου τη φωτιά.
Ήλιος και βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών
Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών.
Δε θ΄αφήσουμε να μείνη άκαρπο το άγιο χώμα.
Έχει η δόξα τόσους σπόρους, που δε βλάστησαν ακόμα!
Βασιλιάς και Κυβερνήτης ενωμένοι μας φωτίζουν.
Λάμπουν τα σφυριά στον ήλιο, οι πεδιάδες λουλουδίζουν.
Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών.
Δε θ΄αφήσουμε να μείνη άκαρπο το άγιο χώμα.
Έχει η δόξα τόσους σπόρους, που δε βλάστησαν ακόμα!
Βασιλιάς και Κυβερνήτης ενωμένοι μας φωτίζουν.
Λάμπουν τα σφυριά στον ήλιο, οι πεδιάδες λουλουδίζουν.
Ήλιος και βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών
Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών».
Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών».
Το παραπάνω ποίημα, γραμμένο από τον Νικηφόρο Βρεττάκο
το 1939, αποδεικνύει περίτρανα ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου για το
οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω, ήταν πάντοτε και αποδεδειγμένα δίπλα στον
ΛΑΟ, δίπλα στον ΕΡΓΑΤΗ. Επειδή αυτές είναι έννοιες τις οποίες έχει
οικειοποιηθεί η Αριστερά στην Ελλάδα, εμείς απαντάμε σε αυτούς τους
ψευτοδημοκράτες ότι φτάνει πια η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός.
Η Χρυσή Αυγή είναι εδώ για να πει στον Ελληνικό λαό την αλήθεια που
τόσο τους πονάει και κάνουν τα πάντα για να μείνει κρυμμένη στο
χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπως επιμελώς την έχουν κρύψει από την
μεταπολίτευση και ένθεν .
Η επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου το 1936, ήρθε ως
επιστέγασμα της παρατεταμένης αδυναμίας του κοινοβουλευτισμού να δώσει
βιώσιμες κυβερνήσεις. Και μάλιστα χωρίς να χυθεί ούτε μία σταγόνα
ελληνικού αίματος! Την 10η βραδινή της 4ης Αυγούστου 1936, ο
τότε πρωθυπουργός παραδίδει δύο διατάγματα στον Βασιλέα. Ο Βασιλεύς τα
υπογράφει καιη εθνική μεταβολή έχει ήδη τόσο απλά συντελεσθεί!
Χάρις στην αποφασιστικότητα του Μεταξά απετράπη η εμφύλια διαμάχη και ο κομμουνιστικός κίνδυνος.
Ακόμα και ιδεολογικοί του αντίπαλοι αναγνωρίζουν τις ανώτερες
στρατιωτικοπολιτικές του ικανότητες, αλλά κυρίως την ύπαρξη ιδεολογίας
νέας και ελληνικής η οποία έχοντας ως βάση τον Εθνοκεντρισμό, τάσσονταν
υπέρ του οργανικού κράτους ως ενιαίου βιολογικού οργανισμού και υπέρ της
ιδεολογικής και οικονομικής αυτάρκειας για το έθνος.
Ως κυβερνήτης ο Ι. Μεταξάς αποτελεί τον θεμελιωτή του Εθνικού
Κράτους στην πράξη, προσπάθεια την οποία είχε καταβάλλει έναν αιώνα
περίπου νωρίτερα ο Ι. Καποδίστριας.
Η 4η Αυγούστου διέθετε ισχυρό ιδεολογικό υπόβαθρο, λαϊκό έρεισμα,
ανεξαρτησία από τον ξένο παράγοντα, οργάνωση, προγράμματα και ταχεία
πραγματοποίησή τους. Διέθετε πολιτισμικούς στόχους και εξελικτικές
τάσεις οι οποίες σταμάτησαν διότι η 4η Αυγούστου έπεσε μαχόμενη κατά των
Ιταλών και Γερμανών.Ο Μεταξάς πίστευε ακράδαντα ότι «η νεολαία
είναι το μέλλον του Έθνους, είναι εκείνη εις την οποία προπαντός θα
δώσουμε την ψυχή μας όλη και όλα μας τα μέσα για να σώσουμε το μέλλον
του Έθνους».
Οι Έλληνες νέοι πέρα από παλαιοκομματικές και ταξικές διαιρέσεις,
οργανώνονται στην ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ (ΕΟΝ). Κύριοι λόγοι
δημιουργίας της ΕΟΝ, η ανάπτυξη Εθνικού φρονήματος, η πάταξη του στενού
ατομικισμού, η αίσθηση της συνεργασίας, αλληλοβοήθειας, ιδεαλισμού και
αισιοδοξίας. Επίσης η ασχολία τις ελεύθερες ώρες με μορφωτικά και
πολιτιστικά θέματα αλλά και εκδρομές, κατασκηνώσεις, αθλητισμό.
Με 15 Υπουργεία, και 10 Υφυπουργεία πραγματοποιήθηκαν τα έργα της 4ης Αυγούστου.
Ο Μεταξάς έχοντας την ευθύνη πέντε εξ αυτών δεχόταν ως αποζημίωση μόνο αυτή του Πρωθυπουργού.
Ήδη από το καλοκαίρι του 1936 έδωσε ιδιαίτερη προσοχή και ενίσχυσε με κεφάλαια τον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας.
Η προστασία των εργατών από τα ατυχήματα, η θέσπιση
ωραρίου εργασίας, η αργία της Κυριακής, η απαγόρευση της παιδικής
εργασίας, η ασφάλιση του εργαζομένου, η υγιεινή διαβίωση του στο χώρο
εργασίας, η ενίσχυση των αδυνάτων οικονομικά και κοινωνικά, έπρεπε να
εφαρμοστεί αμέσως. Δόθηκαν ατομικά βιβλιάρια υγείας για τους εργάτες
και οργανώθηκαν ιατρεία σε όλη την επικράτεια για δωρεάν παρακολούθηση
της υγείας των εγκύων γυναικών. Έγιναν επιθεωρήσεις στους
τόπους εργασίας, για την σωστή εφαρμογή των μέτρων. Οργανώθηκαν συσσίτια
για τα παιδιά και οικοδομήθηκαν κατοικίες για τη στέγαση των
προσφύγων.
Με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, η οικονομία εξυγιάνθηκε με επιτυχημένα μέτρα.
Το εθνικό νόμισμα έχει σταθεροποιηθεί, και ανατιμήθηκε έναντι ξένων
νομισμάτων. Ο προϋπολογισμός από ελλειμματικός ισοσκελίστηκε , παρά τις
ογκώδεις δαπάνες για τους εξοπλισμούς του Στρατού και της Κοινωνικής
Πρόνοιας. Και όλα αυτά άνευ ανεργίας, πληθωρισμού και εξωτερικού δανεισμού και υπό εξαιρετικά δυσμενείς διεθνείς συνθήκες.
Μόνον εντός του πρώτου εξαμήνου του 1936, είχαν γίνει 244 απεργίες
και υπήρχαν 135.000 άνεργοι. Όταν ήλθε η 4η Αυγούστου του 1936, η
ανεργία εκμηδενίστηκε και πλήθος φιλεργατικών θεσμών δημιουργήθηκαν για
πρώτη φορά. Όπως: Η Υποχρεωτική Διαιτησία μεταξύ κεφαλαίου και
εργασίας. Η καθιέρωση της Αδείας μετ' Αποδοχών. Η καθιέρωση του 8ώρου
και των Υπερωριών. Η επιβολή κατωτάτων ορίων Ημερομισθίων και Μισθών. Η
θεσμοθέτηση των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η ίδρυση του ΙΚΑ. Η
απαγόρευση της εργασίας εις ανηλίκους. Η καθιέρωση της Κυριακής ως
υποχρεωτικής Αργίας. Η ίδρυση της Εργατικής Εστίας. Η επέμβαση του
Κράτους, μέσω του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου εις θέματα ιδιωτικής
οικονομίας, αποτρέποντας οικονομικές ανισότητες. Καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά ως Εθνική Εργατική Εορτή, αποστερώντας την έτσι από την κομμουνιστική καπηλεία.
Η κομμουνιστική απειλή εξαλείφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Η γελοιοποίηση
των κομμουνιστών, σε συνδυασμό με την κοινωνική μεταρρύθμιση και τα
φιλεργατικά και φιλαγροτικά μέτρα τα οποία αποστέρησαν από το ΚΚΕ, την
δυνατότητα καπηλείας αιτημάτων, συνέτριψαν ιδεολογικώς και πολιτικώς την
ισχύ του αντεθνικού κομμουνισμού! "...Σε δύο πόδια
στηρίζεται η κοινωνία: Στους αγρότες και τους εργάτες. Επάνω σ' αυτούς
τους στύλους, στηρίζεται το οικοδόμημα της αστικής κοινωνίας" είχε πει πολύ σωστά, ο Εθνικός Κυβερνήτης και μέγας κοινωνικός μεταρρυθμιστής.
Κατά την διακυβέρνηση Μεταξά ουδεμία πλευρά της Εθνικής ζωής, δεν
έμεινε ανεκμετάλλευτη. Στρατός - Εξωτερική πολιτική - Νεολαία -
Οικονομία - Κοινωνική Μεταρρύθμιση. Όλα αυτά συνέβαλλαν στην
ανεπανάληπτη και ηρωική, υλική και ηθική προετοιμασία του Έθνους και
στην εξύψωση του Εθνικού φρονήματος και της κοινωνικής γαλήνης
αφανίζοντας κάθε διχαστική τάση και εξασφαλίζοντας μοναδική Εθνική
Ενότητα. Και όταν ήλθε η στιγμή, το Έθνος πάνοπλο, υπερήφανο,
φανατισμένο, πανέτοιμο και αυτάρκες σε όλους τους τομείς, ενώθηκε ως
μία γροθιά και επιτέλεσε το θαύμα. Το Έπος του 1940 - 41!
Ο Μεταξάς απέδειξε με λόγους και έργα ότι η Ελληνική κοινωνία
παραδοσιακά έχει βασιστεί επί αιώνες στην οικογένεια και την θρησκεία,
αφού τακτικά συχνά χρειάστηκε να υποδουλωθεί ή να μεταναστεύσει. Η
διατήρηση της γλώσσας και της Θρησκείας έμεινε στην ευθύνη της
οικογένειας και είναι αλληλένδετες έννοιες. Η έννοια της Πατρίδας ως
συνεκτικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας είναι η πιο πρόσφατη. Αρχίζει
από το 1821 και μετά όταν οι Έλληνες αποκτούν εδαφική ανεξαρτησία και
Κρατική Εξουσία. Έκανε σύνθημα το Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια, γιατί
αυτό υπήρξε επί αιώνες ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής Κοινωνίας
ελεύθερης ή υποδουλωμένης.
Ας δούμε τώρα τι μπορείς να καταφέρεις αν έχεις αγάπη για την πατρίδα
και τον λαό σου και δεν είσαι υποταγμένος σε προσωπικά οφέλη και δεν
είσαι δοσίλογος ,προδότης και πολιτικός αλήτης…
Το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει να πληρώνει το δάνειο
που είχε συνάψει με βελγική τράπεζα . Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε
στο Διαρκές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών,
κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις...
Η κυβέρνηση εκείνης της εποχής υπέβαλε υπόμνημα στο δικαστήριο,
όπου, ανάμεσα στα άλλα, προέβαλε τους παρακάτω ισχυρισμούς, οι οποίοι
και έγιναν πανηγυρικά δεκτοί από το δικαστήριο αυτό:
«Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του
Ελληνικού λαού και για την διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση
της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα
μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση
της θα έκανε το ίδιο» .
Η υπόθεση τράβηξε σε μάκρος και το 1938, η τότε ελληνική κυβέρνηση - η
«φασιστική» κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά -, υπέβαλε νέο υπόμνημα, όπου
τόνιζε τα παρακάτω αυτονόητα:
«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση «η οποία κάνει
αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς
τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι
ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι
αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η
κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική
και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να
επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δυο καθήκοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει
έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό;... Η θεωρία αναγνωρίζει σ'
αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφαλίζει την εύρυθμη
λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής
των χρεών της. Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει,
μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε
κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα
την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση όπου η
πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη
διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι, κατά τους συγγραφείς, υποχρεωμένη να
διακόψει, ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους».
Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό της ελληνικής
«φασιστικής» κυβέρνησης, δικαίωσε την Ελλάδα και φιλοτέχνησε ένα
ουσιώδες νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες ανάμεσα σε
αυτές και η Αργεντινή του προέδρου ΝέστορΚίχνερ, ο οποίος το 2003
επέλεξε, έναντι της εξαθλίωσης του λαού που επέβαλλαν τα προγράμματα του
ΔΝΤ, να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους.
Όπως διαπιστώνουμε λοιπόν, το μόνο που χρειάζεται για να βγούμε από
αυτόν τον βούρκο που μας έχουν ρίξει οι προδοτικές κυβερνήσεις από το
2009 και ένθεν , είναι πολιτική βούληση, θέληση για ένα καλύτερο αύριο
και ηγέτες που δεν είναι ικέτες.
Δυστυχώς, όλα τα κοινωνικά προνόμια που είχε φέρει το καθεστώς της
4ης Αυγούστου και που απολάμβανε επί δεκαετίες ο Ελληνικός λαός
καταργήθηκαν σιγά σιγά από τις εθνοπροδοτικές κυβερνήσεις,ιδιαίτερα από
την μεταπολίτευση και μετά.
ΚΟΡΙΝΑ ΠΕΝΕΣΗ