Ένας από τους βασικούς πυλώνες της ιδεολογίας του Λαϊκού Εθνικισμού είναι η ανυπέρβλητη Αξία της Συναγωνιστικότητας. Στον διάβα των ελληνικών χρόνων, πρόδρομοι και πρόγονοι του«συναγωνιστή», υπήρξαν ο «σύντροφος» και ο «συμπολεμιστής».
Ο Σύντροφος
«Ν’ αγαπάς τον καθένα, ανάλογα με την συνεισφορά του στον Αγώνα. Μην ζητάς φίλους, να ζητάς Συντρόφους».
Ασκητική, Ν. Καζαντζάκη
Την λέξη σύντροφος την έχουν καπηλευθεί στο παρελθόν και συνεχίζουν να την καπηλεύονται μπολσεβίκοι και αριστεροί όλων των αποχρώσεων. Μέχρι και ο μικρούλης Jeffrey την έχει χρησιμοποιήσει απευθυνόμενος στους «ομοτράπεζους» πασόκους, αμαυρώνοντας και βεβηλώνοντας την ιερή αυτή λέξη και την σημασία της. Στην αρχαία ελληνική γλώσσα συν-τροφός είναι ο άνθρωπος, που έχει επιλέξει ο καθένας, για να μοιράζεται το ιερό αγαθό της τροφής. Πέραν όμως, αυτής της πρωταρχικής σημασίας, η λέξη περικλείει μία ανώτερη ερμηνεία, όπως αυτήν του συναγωνιστή, του συμπολεμιστή ή του ανθρώπου που έχει επιλέξει ο καθένας μας για να εκτελέσει το Χρέος του στην Ράτσα και να περάσει μαζί του το υπόλοιπο της ζωής του. Το υστερικό, κομπλεξικό αδελφάτο έχοντας ως αρωγούς ορισμένους δήθεν ιστορικούς-με επιφανειακές γνώσεις- έχει ταυτίσει την πίστη στον σύντροφο με την ομοφυλοφιλία. Η απάντηση δίνεται από την ίδια την Ιστορία και την γνώση αυτής, χωρίς να χρειάζεται κάποιος ακαδημαϊκός τίτλος αναγνώρισης. Η σπαρτιατική αγωγή μέσω ομάδων- ίλες και βούες- χαλύβδωνε τους συντροφικούς δεσμούς και ενέπνεε κοινοτική συνείδηση. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι ελάχιστοι εναπομείναντες στις Θερμοπύλες συνέχιζαν να μάχονται, για να πάρουν πίσω την σωρό του Λεωνίδα. Όχι επειδή κάποιος νόμος το επέβαλλε, ούτε επειδή ήταν ο βασιλιάς τους. Η συνείδησή τους ήταν αυτή που μάχονταν για την σωρό και όπλιζε με τα τελευταία ίχνη δύναμης τα χέρια τους. Έχασαν ένα κομμάτι του εαυτού τους και προσπαθούσαν να περισώσουν ότι απέμεινε από αυτό...
Ο Συμπολεμιστής
Ἄγετ᾿, ὢ Σπάρτας εὐάνδρω κῶροι πατέρων πολιατᾶν λαιᾷ μὲν ἴτυν προβάλεσθε, δόρυ δ᾿ εὐτόλμως ἄνχεσθε, μὴ φειδόμενοι τὰς ζωάς· οὐ γὰρ πάτριον τᾷ Σπάρτᾳ!
(Μτφ. : Ἐμπρὸς ὢ τῆς εὐάνδρου Σπάρτης τέκνα πατέρων πολιτῶν, διὰ τῆς ἀριστερᾶς χειρὸς τὴν ἀσπίδαν προβάλετε, διὰ δὲ τῆς δεξιᾶς μὲ τόλμη τὸ δόρυ ὑψώσατε, μὴ φειδόμενοι τὴν ζωὴ γιατὶ αὐτὸ δὲν εἶναι πατροπαράδοτον στὴν Σπάρτη!)
Παιάνας Σπαρτιατών Πολεμιστών
Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα, οὐδ᾿ ἐγκαταλείψω τὸν προστάτην ὢ ἂν στοίχῳ, ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων, καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν, καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείῳ ὅσης ἂν παραδέξωμαι.[…]
(Μτφ. : Δὲ θὰ ντροπιάσω τὰ ὄπλα μου, οὔτε θὰ ἐγκαταλείψω τὸν συμπολεμιστή μου ὅπου κι ἂν ταχθῶ νὰ πολεμήσω, θὰ ὑπερασπίζω τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, καὶ μόνος καὶ μὲ πολλούς, καὶ τὴν πατρίδα δὲν θὰ παραδώσω μικρότερη, ἀλλὰ μεγαλύτερη καὶ μαχητικότερη ἀπ᾿ ὅση θὰ μοῦ παραδοθεῖ.)
Όρκος Αθηναίου Οπλίτη
Η ασπίδα του κάθε Σπαρτιάτη πολεμιστή κάλυπτε την δική του αριστερή πλευρά και την δεξιά του παραστάτη του. Αυτός που θα έριχνε την ασπίδα του και θα εγκατέλειπε την μάχη (ρίψασπις) θεωρούταν, όχι μόνο δειλός, αλλά και προδότης. Αφήνοντας ακάλυπτο τον παραστάτη του, διασπαζόταν η συνοχή της φάλαγγας και γινόταν πιο ευάλωτη και τρωτή απέναντι στον εχθρό.
Ο Συναγωνιστής
Η Ιδεολογία του Λαϊκού Εθνικισμού και όσοι μετέχουν αυτής, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες της λέξεως «Συναγωνιστής». Ο ακτιβισμός μας, μας «γεννάει» φύσει κοινοτικά ενσυνείδητους και ευσυνείδητους. Αυτό έχει αντίκτυπο στον προσωπικό μας ψυχισμό και στην συμπεριφορά μας απέναντι στους συναγωνιστές μας. Ο δεσμός μεταξύ συναγωνιστών είναι ιερότερος και ισχυρότερος από αυτόν της φιλίας και, ίσως, σε μερικές περιπτώσεις ανώτερος και από αυτόν της οικογένειας. Είμαστε συμπολεμιστές στον Αγώνα τον Καλό και η κοινή Ελληνική καταγωγή μας καθιστά αδέρφια εξ αίματος στην λαμπρή Οικογένεια της Φυλής.
Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς….Η σύζευξη και ισχυροποίηση των συναγωνιστικών δεσμών κρίνεται επιτακτική. Το σάπιο κατεστημένο καταρρέει από την δική μας γροθιά, την οποία αποτελούμε όλοι εμείς οι συναγωνιστές και αγωνιστές του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος! Μια γροθιά συμπαγής σαν ατσάλι, που θα κατακρημνίσει οτιδήποτε διεφθαρμένο, διαβρωμένο και κίβδηλο! Με την αδιάτρητη ασπίδα της Πίστης και με δόρυ την χαλύβδινη Θέλησή μας θα οδηγηθούμε στην Νίκη και στην Αθανασία!
Ζήτωσαν οι Συναγωνιστές!
Διαβάστε περισσότερα: