Το Δεκέμβριο του 1944 η Ελλάς επρόκειτο να ζήσει μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της ιστορίας της. Αιτία, για μια ακόμη φορά, ήταν το ξενοκίνητο κομμουνιστικό κόμμα που εδρεύει στην Ελλάδα και η διαρκής επιθυμία τους να καταλάβουν με κάθε τρόπο και με οποιοδήποτε τίμημα την εξουσία.
Τα πρώτα επεισόδια της κομμουνιστικής ανταρσία συνέβησαν στη Μέση Ανατολή, όπου αναδιοργανωνόταν ο Ελληνικός, με φυγάδες αξιωματικούς από την Ελλάδα, μετά την κατάληψη από τους Γερμανούς. Αρχικά η στάση αφορούσε τη μετάθεση ενός αξιωματικού ο οποίος κατηγορήθηκε ως φασίστας και έπειτα επανελήφθη προβάλλοντας αφ’ ενός την απαίτηση για απελευθέρωση της Ινδίας από την Αγγλία και αφ’ ετέρου ετίθετο το ερώτημα για ποιο λόγο να πολεμήσουν οι Έλληνες στρατιώτες. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουν πίσω από τα συρματοπλέγματα. Η στάση αυτή επεκτάθηκε και στο ναυτικό, το οποίο οι Βρετανοί απείλησαν με βύθιση αν δε τερματιζόταν η στάση, πράγμα που έγινε.
Οι κομμουνιστές παράλληλα με την άσκηση πίεσης στο πεδίο του στρατού, προετοίμαζαν το έδαφος για την επικράτησή τους και στο Ελληνικό έδαφος. Για το λόγο αυτό συγκέντρωναν πολεμικό υλικό, που τους παρεχώρησαν οι σύμμαχοι για να πολεμήσουν τους Γερμανούς, προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν στη σχεδιαζόμενη σύρραξη με τα εθνικά στρατεύματα. Αυτές οι βλέψεις πιστοποιούνται στο συνέδριο του Λιβάνου, κατά την ομιλία του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ανέφερε ότι το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ «Ηθέλησε να προετοιμάσει την μεταπολεμικήν δυναμικήν του επικράτησην. Διά τούτο επεδίωξε πρώτον την μονοπώλησιν του εθνικού αγώνος. Δεν επιτρέπει εις κανέναν άλλον… να πολεμήσει τον κατακτητήν – εμποδίζει με ποινή θανάτου τους Έλληνες να εκπληρώσουν το πατριωτικό τους καθήκον…». Εκτός των δολοφονιών κατά μελών αντιστασιακών ομάδων, προέβησαν και σε προδοσία των ομάδων αυτών στους Γερμανούς.
Μετά τη συμφωνία της Καζέρτας (Σεπτέμβριος 1944) οι αριστεροί κατέχουν κάποια υπουργεία, από τα οποία παραιτούνται, με την πρόφαση ότι ελέγχονταν από τους «μοναρχοφασίστες» και προετοιμάζονται για συλλαλητήριο στις 3 Δεκεμβρίου.
Πριν την έναρξη του συλλαλητηρίου γίνεται χρήση πυρός. Οι αριστεροί ισχυρίζονταν ότι οι αστυνομικοί τους πυροβόλησαν απρόκλητα και ότι το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ είχε δεσμεύσει τα όπλα των οπαδών του. Βέβαια δεν αποκλείεται η πιθανότητα αποστολής εντεταλμένων πρακτόρων από την πλευρά του ΚΚΕ ώστε να προκληθεί ένταση και να οδηγηθούμε στον εμφύλιο. Ο διευθυντής της αστυνομίας, Άγγελος Έβερτ, υποστήριξε σε συνέντευξή του ότι έγινε ρίψη χειροβομβίδος και χρήση πυρών από τους αριστερούς. Εκείνη η μέρα ήταν η ουσιαστική έναρξη του Α’ πολέμου κατά των συμμοριτών. Ήδη ο γ.γ. του ΚΚΕ, Σιάντος, έδωσε εντολή να κινηθούν μονάδες προς την Αθήνα. Την επόμενη ημέρα που έγινε η κηδεία των νεκρών, η αστυνομία ήρθε σε ένοπλη σύγκρουση με συμμορίτες και από τις έξι Δεκεμβρίου και μετά η σύγκρουση γενικεύτηκε.
Εκείνη τη μέρα, η Ελλάς αν και βρισκόταν στην πλευρά των νικητών αναγκαστικά έπρεπε να συμπεριφερθεί σαν ηττημένη κατά τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Οι διεκδικήσεις της θα ήταν περιορισμένες, αφού πρώτη προτεραιότητα αποκτούσε πλέον η αντιμετώπιση των εαμοβουλγάρων, ενώ ο πόλεμος στην Ευρώπη συνεχιζόταν.
Η τεράστια ευθύνη των συμμοριτών δεν έγκειται μόνο στις καταστροφές σε έμψυχο και υλικό δυναμικό, την ανωμαλία στην κοινωνική και πολιτική ζωή και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας, αλλά κυρίως στην απεμπόληση εξ ανάγκης, της ευκαιρίας να διεκδικήσει ο Ελληνισμός όσα του ανήκουν.
Από τη μεριά τους οι απόγονοι των συμμοριτών, αφού «προσκύνησαν το μεγάλο βασιλιά» κυβερνάνε, προωθώντας και τα συμφέροντα των δυνάμεων που υπηρετούν. Η Χρυσή Αυγή ως μόνη φωνή εθνικής αντίστασης στέκεται απέναντι σε όλους αυτούς που επιδιώκουν την πνευματική αποχαύνωση και τον αφανισμό της φυλής μας. Και δεν πρόκειται να τους παραδοθεί η Ελλάδα γιατί φρουρείται!
Πιτσάκης Γεώργιος
Τ.Ο. Νέας Μηχανιώνας
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ-Τ.Ο. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ