Εάν για το μέσο συμμορίτη, ο διορισμός στο Δημόσιο είναι η
επιβράβευση των υποτιθέμενων αγώνων των προγόνων, τότε για εμάς τους
Εθνικιστές αποκτά ακόμη ιερότερο χαρακτήρα η προσήλωση στον Εθνικό Αγώνα
για την λευτεριά της Πατρίδος και την απονομή Κοινωνικής Δικαιοσύνης!
Με την ανάληψη της εξουσίας από το συνονθύλευμα των αριστερών και
ακροαριστερών του Σύριζα, προβλέψαμε όχι απλώς την πορεία των πολιτικών
και οικονομικών εξελίξεων αλλά πολύ περισσότερο, τις βαθιές κοινωνικές
αλλαγές που έρχονται. Είχαμε, για την ακρίβεια, εκτιμήσει πως η
κοινωνική απαξίωση της Αριστεράς θα επέλθει προ της οριστικής πολιτικής
της κατάρρευσης και θα είναι μη αναστρέψιμη.
Σε αντίθεση με την παραμύθα των ψευτοδεξιών της ΝΔ, εμείς οι
Εθνικιστές δεν θεωρούμε την αλαζονεία της Αριστεράς ως παρελκόμενο της
κυβερνητικής της θέσεως. Αντιθέτως, η αλαζονεία των Αριστερών πηγάζει
από το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η Αριστερά στην Ελλάδα εξουσιάζει από
το 1974 και μέχρι σήμερα.
Είναι πράγματι μαγική η ικανότητα των αριστερών να μεταμορφώνονται ή
μεταμφιέζονται, προσαρμοζόμενοι στις επικρατούσες συνθήκες. Όπως οι
συμμορίτες των ταγμάτων εφόδου της Αριστεράς μετατρέπονται σε φοιτητές,
μαθητές, εργαζόμενους και οποιαδήποτε ιδιότητα που παραπέμπει σε
φιλήσυχο πολίτη, κάθε φορά που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τις Αρχές,
έτσι και στην πολιτική ζωή της χώρας, τα πιράνχας του ΠΑΣΟΚ μετατράπηκαν
εν μία νυκτί σε περήφανους Αριστερούς που θα έφερναν την ελπίδα με τον
Σύριζα. Αυτό που έφεραν βεβαίως, είναι η χυδαιότερη μορφή του αναλλοίωτου κλεφτοΠΑΣΟΚ των περασμένων δεκαετιών.
Όσοι εθελοτυφλούν, θα υποχρεωθούν εκ των συνθηκών εν καιρώ να
αντικρύσουν κατάματα την αλήθεια. Μέχρι τότε όμως, όσο οι Αριστεροί θα
πλουτίζουν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα εξαθλιώνεται,
βιώνοντας το νοσηρό συνδυασμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας των
Μνημονίων με την αντεθνική και αντιλαϊκή επίθεση του σταλινικού
κρατισμού.
Παρά ταύτα, το γεγονός της αριστερής διακυβέρνησης και του δράματος
που ζει ο Ελληνικός Λαός και η Πατρίδα εν γένει, αποτελεί την αναγκαία
συνθήκη προκειμένου να επέλθει η αμετάκλητη κατάρρευση της αριστερής
μεταπολιτευτικής απάτης, που στοιχειώνει τον Ελληνισμό εδώ και πέντε
δεκαετίες. Όπως συνέβη και στην ανατολική Ευρώπη, ο μύθος της
«κοινωνικής και πατριωτικής» Αριστεράς στην Ελλάδα θα γκρεμιστεί από
τους ίδιους τους εμπνευστές της, ή για να είμαστε πιο ακριβείς από τους
απογόνους αυτών. Κι επιπλέον, το ασίγαστο αντεθνικό μίσος των μεγάλων
ηττημένων του 1949 θα ενταφιαστεί μαζί με το κουφάρι μιας Αριστεράς που
απέτυχε παταγωδώς σε επίπεδο ηθικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό
να δώσει λύσεις σε θεμελιώδη για την επιβίωση του Λαού μας ζητήματα.
Ο μεγαλύτερος, λοιπόν, φόβος της Αριστεράς, δεν είναι η αντικατάστασή
της στην εξουσία από ένα ψευτοδεξιό κόμμα υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο
πραγματικός της τρόμος είναι η προοπτική της ισχυροποίησης του Ελληνικού
Εθνικισμού μέσω της συνειδητοποίησης από την πλειοψηφία του Λαού μας
πως τόσο τα φιλελεύθερα όσο και τα μαρξιστικά δόγματα αποδεικνύονται
ανίκανα να διασφαλίσουν την συνέχεια του Ελληνισμού.
Η Αριστερά κυρίως, αλλά και η ψευτοδεξιά, θα βρεθούν
νομοτελειακά ενώπιον του διλήμματος: παραδοχή της ιδεολογικής τους ήττας
ή καταστροφή της Ελληνικής Πατρίδος.
Αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, πως έχουν ήδη κάνει την επιλογή τους:
η παραδοχή της ιδεολογικής ήττας οδηγεί αναπόφευκτα στο πολιτικό τους
τέλος και συνεπακόλουθα στην απόλυτη επικράτηση του Εθνικισμού.
Προτιμούν βεβαίως, την καταστροφή της Πατρίδος!
Εξ ου και η εκδικητική μανία κατά του Ελληνικού Λαού με τα απάνθρωπα,
σκληρά και άδικα μνημονιακά μέτρα, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας,
η νομιμοποίηση της αθρόας λαθρομετανάστευσης. Γυρεύουν παράταση
πολιτικής ζωής δια της θανατικής καταδίκης του Ελληνικού Έθνους. Όποιος
αδυνατεί να συλλάβει τούτο, είναι αδύνατο να κατανοήσει ποτέ και τον
τιτάνιο Πολιτικό Αγώνα του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, Πολιτικού
Αγώνα ο οποίος ξεπερνά τα όρια του κοινοβουλευτικού ανταγωνισμού και της
κοινής πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά έχει λάβει τις διαστάσεις ενός
μνημειώδους Αγώνος εθνικής επιβίωσης.
Δεν είναι συνεπώς ο Εθνικισμός μας κι ούτε θα γίνει ποτέ έρμαιο
ενός πολιτικάντικου θεάτρου σκιών, αλλά αντιθέτως, είναι η αποτύπωση
στις σημερινές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες της αιωνίου Φυλετικής
Ψυχής που μάχεται για να συνεχίσει να κυλά στο διάβα του χρόνου το
ελληνικό, αιμάτινο ποτάμι της Ιστορίας.
Βαδίστε ως εκ τούτου Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες περήφανα, όχι με
την ανέντιμη, θρασεία και δουλική πεποίθηση της είσπραξης των
γραμματίων από τους Αγώνες εκείνων που πέρασαν, διότι αυτό συνιστά
προσβολή των Μεγάλων μας Νεκρών και αρμόζει στους τελευταίους μιας
σάπιας και ηττημένης ιδέας που φεύγουν.
Βαδίστε περήφανα ως οι πρώτοι Πιστοί μιας Ιδέας Αθάνατης, που
έρχονται για να βροντοφωνάξουν στον καιρό της παγκοσμιοποιημένης
αντεθνικοποίησης: Χαίρε Ελληνική Πατρίδα!
Ευάγγελος Καρακώστας