Η 25η Μαρτίου είναι για τους ανθρώπους που μισούν το Έθνος και κάθε τι ελληνικό ένας πραγματικός εφιάλτης.
Για αυτό σύσσωμοι οι εθνομηδενιστές και οι εθνοαποδομητές, έχοντας τις
«πλάτες» μεγάλων ανθελληνικών δυνάμεων της Δύσης, ενεργούμενα όλες του
Σιωνισμού, έδωσαν πάλι και φέτος τα «ρέστα» τους με ένα κρεσέντο μίσους
εναντίον οτιδήποτε ελληνικού. Μίσους φυλετικού μόνο εναντίον Ελλήνων,
μίσος θρησκευτικού μόνο εναντίον της ορθοδοξίας, μίσος πολιτισμικού μόνο
για εκείνο τον πολιτισμό που παραπέμπει σε Ελλάδα.
Ακούσαμε λοιπόν από τον ανεκδιήγητο πρωθυπουργό της χώρας μας ότι η
Ελληνική Επανάσταση ήταν καρπός του ευρωπαϊκού διαφωτισμού,
παραχαράσσοντας οικτρά την ιστορική αλήθεια που αβίαστα προκύπτει μέσα
από τα λόγια του ίδιου του Εθνάρχη μας, Γέρου του Μοριά, ότι: «Η
επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ' όσες γίνονται την
σήμερον εις την Ευρώπην.…Ο εδικός μας πόλεμος ήτο ο πλέον δίκαιος, ήτον
έθνος με άλλο έθνος». Του Γέρου του Μοριά που αδίστακτοι
προδότες και προσκυνημένοι λακέδες των ξένων έσυραν σε δίκη με την
κατηγορία ότι πρόδωσε την Ελλάδα, για να λάβουν την αποστομωτική
απάντηση από τον ηρωικό δικαστή Αναστάσιο Πολυζωιδη, ότι: «.. Αυτός είναι η Ελλάδα». Προσκυνημένοι
λακέδες των ίδιων ξένων, πολιτικοί απόγονοι εκείνων που δίκασαν τον
Κολοκοτρώνη επιχειρούν ξανά σήμερα να αμφισβητήσουν την προσφορά του στο
Έθνος, τον ηρωισμό και την ιστορική του παρακαταθήκη.
Για αυτό είδαμε ισλαμικές μαντήλες να παρελαύνουν σε μια εθνική
γιορτή που γίνεται στη μνήμη μιας Επανάστασης η οποία έλαβε χώρα στο
όνομα του «Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».
Για αυτό ακούσαμε πάλι «μονοκομματικούς» μονολόγους από τα κατάπτυστα
ΜΜΕ για το δικαίωμα των αλλοδαπών μαθητών που αριστεύουν στα μαθήματα
να κρατούν την ελληνική σημαία.
«Αγνοούν» φαίνεται το αυτονόητο γεγονός, ότι οι εθνικές
γιορτές όταν γίνονται με τη συμμετοχή της μαθητιώσας νεολαίας δεν χάνουν
τον εθνικό τους χαρακτήρα. Και εθνικός χαρακτήρας σημαίνει ότι το
κράτημα της σημαίας δεν συνδέεται με μια επιβράβευση των σχολικών
επιδόσεων. Οι σχολικές επιδόσεις επιβραβεύονται με τα «αριστεία» και
τους «επαίνους» που απονέμονται στους μαθητές στο τέλος κάθε σχολικής
χρονιάς. Η σημειολογία του κρατήματος της σημαίας είναι ότι το άγημα των
νεολαίων που την ακολουθεί επιβεβαιώνει τη στράτευσή του κάτω από αυτή
σημαία.
Και ότι οι νεολαίοι αυτοί αποτίνοντας φόρο τιμής στο ιστορικό γεγονός
που τιμάται επετειακά, υπογραμμίζουν με την παρέλασή τους ότι
εμπνεόμενοι από αυτό είναι έτοιμοι να επαναλάβουν παρόμοιες με τους
προγόνους τους ηρωικές πράξεις, οψέποτε αυτό απαιτηθεί. Αν
λοιπόν η Ελλάδα χρειαστεί να πολεμήσει με τη χώρα καταγωγής του
πρωτεύσαντος στα μαθήματα αλλοδαπού μαθητή που κρατάει τη σημαία, αυτός
τι θα κάνει, θα πολεμήσει και θα δώσει το αίμα του για την Ελλάδα ή θα
την πετάξει και θα πολεμήσει εναντίον των συμμαθητών του;
Για αυτό από τα κατάπτυστα ΜΜΕ ακούσαμε επίσης στις καθημερινές χωρίς
αντίλογο τοποθετήσεις τους, το γνωστό αλλά απολύτως ανακριβές, ότι
Έλληνας είναι όποιος μετέχει τη ελληνικής παιδείας. Αυτό όμως που είχε
πει ο Ισοκράτης και εσκεμμένα ή από άγνοια διαστρεβλώνουν, είναι ότι
ήταν τόση η πνευματική ανωτερότητα και η μόρφωση των Ελλήνων της
αρχαιότητας, που όταν κάποιος ήταν πολύ μορφωμένος θεωρούνταν Έλληνας.
Εννοούσε δηλαδή ότι οι έννοιες Έλληνας και πνευματικά ανώτερος άνθρωπος ήταν ταυτόσημες.
Κατά την ίδια έννοια που σήμερα όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος είναι
πολύ ακριβής στα ραντεβού του, λέμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι
Εγγλέζος. Όσο λοιπόν είναι Εγγλέζος κάποιος που δείχνει χρονική συνέπεια
στα ραντεβού του άλλο τόσο Έλληνας είναι και εκείνος που μετέχει της
ελληνικής παιδείας. Άλλωστε, αν η έννοια Έλληνας κατά την
αρχαιότητα είχε το νόημα που δίνουν σήμερα οι «δημοκράτες» του
«συνταγματικού τόξου», οι Ελλανοδίκες των Ολυμπιακών Αγώνων που έκριναν
αν είσαι ή όχι Έλληνας για να σου επιτρέψουν να πάρεις μέρος στους
αγώνες, δεν θα ενδιαφέρονταν για την καταγωγή των αθλητών, αλλά θα
εξέταζαν τις γνώσεις τους για να διαπιστώσουν κατά πόσο μετέχουν της
ελληνικής παιδείας.
Είναι ιερό λοιπόν δικαίωμα του καθενός να είναι όσο βλάκας και
αγράμματος επιθυμεί. Έχει επίσης το δικαίωμα αφού τον ψηφίζουν οι
Έλληνες με νόμιμες διαδικασίες να ασκεί τη διοίκηση του κράτους και να
ανταποδίδει στους ψηφοφόρους βλακεία και αγραμματοσύνη μιας και αυτοί
τον επέλεξαν. Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα, ούτε λόγω βλακείας, ούτε
λόγω άγνοιας να μεταβάλλει τις ιδρυτικές δομές και αξίες του κράτους
αυτού. Δεν έχυσε το αίμα του για το κράτος και για αυτό δεν το
δικαιούται. Αυτοί που το έχυσαν το έκαναν στο όνομα άλλων αξιών και
ιδανικών, όπως τα περιέγραψαν ο Κολοκοτρώνης κι ο Μακρυγιάννης.
Αν το κράτος αυτό είχε δημιουργηθεί στο όνομα συνθημάτων παρόμοιων
με αυτών της Γαλλικής Επανάστασης (Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη),
ενδεχομένως να υπήρχε το δικαίωμα στη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας κατόπιν
δημοψηφίσματος να απαγορεύσει για παράδειγμα στους ιερείς να
επισκέπτονται τα σχολεία και να μιλούν στα παιδιά. Αλλά ακόμη και σε
αυτή την περίπτωση θα ήταν σκανδαλώδες να επιτρέπεται μόνο στους
αριστερούς να διαπαιδαγωγούν τη μαθητιώσα νεολαία για το πώς να υψώνει
τη γροθιά της, πώς να διακρίνει την καλή από την κακή βία και γενικά πως
και γιατί πρέπει να μισεί το ελληνικό έθνος και την ιστορία του.
Όμως ο Κολοκοτρώνης με την ξεκάθαρη απάντησή του σχετικά με το
χαρακτήρα της Ελληνικής Επανάστασης δεν άφησε κανένα δικαίωμα
παρανόησης. Όταν λοιπόν είτε λόγω αγραμματοσύνης ή ηλιθιότητας,
είτε λόγω συνειδητής προδοτικής συμπεριφοράς, είτε πολύ πιθανόν λόγω
συνύπαρξης και των τριών παραμέτρων (αγραμματοσύνη, ηλιθιότητα,
προδοσία), κάποιος επιλέγει να εθνοαποδομήσει τον Ελληνισμό, θα πρέπει
να γνωρίζει ότι μοιραία, αργά ή γρήγορα θα προκαλέσει τα στοιχειώδη
αντανακλαστικά ιστορικής επιβίωσης σύσσωμου του Ελληνικού Έθνους.
Αντανακλαστικά που με τόση απλότητα και ενάργεια άφησε ως ιστορική
παρακαταθήκη ο Γέρος του Μοριά στους Έλληνες: «Φωτιά και τσεκούρι στους
προσκυνημένους».
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ