«Ο προορισμός σου δεν είναι απλώς να γνωρίζεις, αλλά να δρας
σύμφωνα με αυτό που γνωρίζεις. Να... αυτό που μια φωνή ισχυρή με κάνει
να ακούω στο βάθος της ψυχής μου, από τότε που προσηλώνουμαι συνεχώς και
παρατηρώ τον ίδιο τον εαυτό μου. Καθόλου δεν υπάρχεις για να παρατηρείς
και να θεωρείς τον ίδιο τον εαυτό σου χωρίς να δρας, ούτε για να
σκέπτεσαι πάνω στα ευσεβή σου αισθήματα, όχι, υπάρχεις για να δρας.»
Γιόχαν Γκόττλιμπ Φίχτε
Ο Φίχτε ταύτισε την ηθική τάξη της πραγματικότητας με μία απρόσωπη
θεότητα, με συνέπεια την επικράτηση του λόγου επάνω στα ένστικτα. Όταν
αρνούμαστε την ύπαρξη κάθε πραγματικότητας, εκτός από αυτήν που είναι
άμεσα (σαν πνεύμα) ο εαυτός μας, τότε μπορούμε να προσεγγίσουμε με
εκπληκτική ομοιότητα στη γνώση για την αληθινή αρχή της ζωής και τα
βασικά γνωρίσματα της έννοιας του Θεού.
Ο Φίχτε, υποστηρίζει πως «το ποια φιλοσοφία ασπάζεται ένας άνθρωπος, εξαρτάται από το είδος του ανθρώπου».
Αυτό δεν σημαίνει η φιλοσοφία είναι αποτέλεσμα της ατομικής φύσης του
ανθρώπου, ή οτι ο άνθρωπος διαλέγει την φιλοσοφία με βάση την
ιδιοσυγκρασία του. Αντιθέτως, σημαίνει ότι υπάρχει μόνο μία αληθινή
φιλοσοφία, συγκεκριμένα αυτή που συμφωνεί με τον ηθικό λόγο. Συνεπώς, ο
άνθρωπος, επιλέγοντας την φιλοσοφία του φανερώνει τον χαρακτήρα του.
Ο ηθικός νόμος κυβερνά την βούληση, όσο και τον σκεπτόμενο νου (νόηση) και επομένως υπαγορεύει την αληθινή φιλοσοφία.
Δεν είναι απλά και μόνο θέμα επιστήμης, αλλά επίσης, και μάλιστα
πρωτίστως θέμα συνείδησης όταν ο άνθρωπος αποφασίζει για την ανώτατη
αρχή της φιλοσοφίας του. Μόνο υπακούοντας στον ηθικό νόμο και στην
επιταγή του ηθικού λόγου μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει στην θεώρηση της
αλήθειας και να γίνει πραγματικά ελεύθερος.
Μερικοί άνθρωποι κρίνοντας τις καταστάσεις μόνο από το άμεσο και
περιορισμένο περιβάλλον τους, τις πρόσκαιρες συνθήκες και το
επεβεβλημένο δόγμα (πολιτικό ή θρησκευτικό) δεν αντιλαμβάνονται σφαιρικά
την υπάρχουσα κατάσταση. Φυσικά αυτό ήταν και το ζητούμενο της
παντοδύναμης και ανελέητης Νέας Τάξης, η οποία έχει πάρει τις τύχες του
κόσμου στα χέρια της, για αιώνες τώρα, ελέγχοντας τα βασικά ένστικτα των
πληθυσμών και αποφεύγοντας οποιαδήποτε αντίδραση κατάλληλα
καμουφλαρισμένη πίσω από πολιτεύματα και ιερατεία.
Ο προορισμός μας, λοιπόν, ως Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισσες,
είναι όχι μόνο να γνωρίζουμε, αλλά και να δράμε. Η φωνή μέσα μας, να
ξεκίνησει τη διαδρομή της από τις ψυχές μας και να ακουστεί στις ψυχές
των Πεσόντων Ηρώων μας στα Ηλύσια Πεδία...