Όχι, δεν μπορώ να το δεχτώ! Πως αλλάξαν έτσι οι καιροί; Που πήγε ο
ρομαντισμός; Που πήγε η επανάσταση; Που πήγε ο έρωτας που διέπει την
φύση; Τον κόσμο; Βασικές αρχές και αξίες έχουν πλέον ξεχαστεί. Όχι, δεν
μπορώ να το δεχτώ! Πως αλλάξαν έτσι οι εποχές; Ποιος θα μπορούσε να
φανταστεί ότι ένας μεσογειακός λαός θα κατέληγε τόσο ψυχρός; Τόσο
απόμακρος; Τόσο κενός; Όχι, δεν μπορώ να το δεχτώ! Πως μπορεί ένας
άνθρωπος να είναι τόσο μικρός όταν όλο το σύμπαν είναι απέραντο; Πως
μπορείς να φυλακίζεις ήθος, αφοσίωση, τιμή και καθήκον σε ένα μεγάλο
«εγώ»; Όχι, δεν μπορώ να το δεχτώ! Τόσο μεγάλοι αριθμοί ανθρώπων
γεμίζουν τις πόλεις μας, και είναι ακριβώς αυτό, μονάχα αριθμοί... Δεν
υπάρχει η αξία της οικογένειας, της μητρότητας και της πατρότητας, της
φιλίας, της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της ανθρωπ(ο)ιάς! Όχι, δεν μπορώ
να το δεχτώ! Δεν γίνεται να αιθεροβατώ σε μια άλλη εποχή! Δεν
γίνεται ο κόσμος που ζούμε να είναι μέρος ενός μεγάλου λάθους! Όχι, δεν
μπορώ να το δεχτώ! Που πήγε η επαναστατική φύση του ανθρώπου; Που πήγαν
τα ένστικτα; Που πήγε η διεκδίκηση και η ιδιοκτησία;
Δεν γίνεται όλα να είναι ξεχασμένα, σαν τα παλιά βιβλία, σκονισμένα
και αραχνιασμένα σε υπόγεια! Όχι, δεν μπορώ να το δεχτώ! Δεν γίνεται όλο
αυτό το προσεγμένο και λεπτομερές περιτύλιγμα των ανθρώπων να κρυβει
κενές ψυχές. Πως μπορείς να στέκεσαι ενάντια στην διαχρονικότητα; Πως
μπορείς να αρνείσαι τους σκοπούς της ύπαρξής σου; Όχι, δεν μπορώ να το
δεχτώ! Πως μπορείς να ζεις χωρίς σκοπό; Πως μπορείς να αγνοείς
έτσι όλα τα έμφυτα ένστικτα που απλόχερα σου χάρισε η φύση; Στέκεσαι
εμπόδιο στον εαυτό σου, στους ανθρώπους γύρω σου, στο μέλλον των παιδιών
σου. Όχι, δεν μπορώ να το δεχτώ! Σου έμαθαν οτι η αγάπη για
την Φυλή σου και για το Έθνος σου, λέγεται «ρατσισμός», σου
διαστρέβλωσαν και διαβάλλαν στοιχεία του εαυτού σου. Σε μείωσαν! Όχι,
δεν μπορώ να το δεχτώ! Τι πιο τίμιο και αγνό από το να προστατεύεις την
Οικογένειά σου, την Φυλή σου και την Πατρίδα σου; «Αίμα» και «Τιμή», οι
πιο Ιερές έννοιες σε αυτή τη Ζωή. Όποιος πάει κόντρα σε αυτές, πάει
κόντρα στην ίδια του την Φύση! Τρεις λέξεις θα έπρεπε να διέπουν την
καθημερινότητά μας: Τιμή, Καθήκον, Αφοσίωση! Να τιμάς τον εαυτό σου για
να μπορείς να τιμάς και τους γύρω σου, να πράττεις το καθήκον σου ως
προς τη ράτσα και τη φυλή σου, να είσαι αφοσιωμένος στα ιδανικά σου, σε
αυτά που είναι κρυμμένα βαθιά μέσα σου. Εκεί είναι ο Εαυτός σου, εκεί
βρίσκεται το μέλλον σου, αυτά θα μείνουν στους απογόνους σου.