«Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα, ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι» έγραφε ο Κωστής Παλαμάς το 1908.
Και πράγματι, τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Η
Πατρίδα μας έχει γίνει αποικία των τοκογλύφων, ένα θλιβερό προτεκτοράτο
που βυθίζεται στη διαφθορά και την υποταγή. Μίζες, παρανομίες, ρεμούλες,
εξαγορές συνειδήσεων, αυταρχικές συμπεριφορές, κατάφορες καταπατήσεις
ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μερικές χαρακτηριστικές εκφράσεις του
άρρωστου αυτού συστήματος που έχει υποδουλώσει την Χώρα μας.
Εγχώριοι νταβατζήδες, εθισμένοι στο χρήμα διεθνείς τοκογλύφοι,
απόγονοι του Σάϋλωκ που λειτουργούν ως αποικιοκράτες, σάπιοι άνθρωποι
της εξουσίας χωρίς αρχές και ιδανικά είναι αυτοί που εκμεταλλευόμενοι
την δουλικότητα, την υποτέλεια και τον φόβο των νεοραγιάδων, ασελγούν
στην υπερηφάνεια της Πατρίδος μας.
Οι ταγοί της Πολιτείας έχουν καταντήσει αρλεκίνοι,
φτηνιάρικες καρικατούρες, ένας θίασος προσκυνημένων που καθοδηγούν την
αποχαυνωμένη πλέμπα σύμφωνα με τις εντολές και τα συμφέροντα των ξένων
αφεντικών.
Οι αναξιοπρεπείς κάτοικοι της Πατρίδος μας, αυτά τα συμβιβασμένα
ανθρωπάκια, που άγονται και φέρονται από τους ισχυρούς της εξουσίας,
μοιάζουν με ζωντανούς νεκρούς.
Ο νεοέλληνας ραγιάς, αυτός ο φιλοτομαριστής δούλος των τοκογλύφων,
αυτό το ψωριάρικο περίγελο των ευρωπαίων, με την ωχαδελφίστικη
συμπεριφορά του πορεύεται ντροπιασμένα προς την σκλαβιά, την υποταγή,
τον αφανισμό.
Ο Έλληνας δεν είναι ικανός, πλέον, να διαχειριστεί το μοναδικό
παρελθόν των προγόνων του. Η Ελληνική Ψυχή έχει πλέον μολυνθεί. «Την
έχει ζαρώσει, μικρύνει, σταφιδιάσει, γεροντοκοριτσιάσει, κερατσιάσει,
σκουληκιάσει, την έχει κάμει καρικατούρα η απιστία και η παλιανθρωπιά
των αρχόντων…» όπως έγραφε ο Ίων Δραγούμης στο έργο του «Όσοι ζωντανοί»
με αποτέλεσμα να μην μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Μέσα σ΄αυτή την γενικευμένη παρακμή που όλοι μας βιώνουμε,
είναι αλήθεια ότι υπάρχουν κάποιες φωνές που αντιδρούν σχίζοντας το
σκοτάδι της σιωπής.
Είμαστε Εμείς, οι τελευταίοι πιστοί του μεγαλείου της Ελλάδος.
Η περήφανη φωνή της σκλαβωμένης σήμερα Φυλής μας. Μιας Φυλής, που όπως
έγραφε ο δημοτικιστής Γεώργιος Σκληρός «έχει ιστορία χιλιάδων ετών και
πέρασε τόσες αλλαγές και περιπέτειες όσες καμιά ίσως άλλη φυλή του
κόσμου…».
Εμείς, αυτής της Φυλής είμαστε οι εκφραστές. Και όπως έγραφε ο Κωστής Παλαμάς σε ένα ποίημα του, κοντά μας, δίπλα μας
«…είναι οι Πλάτωνες, και πίσω τους,
της Ιδέας ήρωες, οι φιλόσοφοι
κι η Αρετή μ΄αυτούς “η λεβεντιά είμαι!” λέει
κ΄είναι οι Όμηροι, και πίσω τους
όλοι οι ψάλτες και των Ολύμπων οι πλάστες
οι Αθάνατοι κι οι Ωραίοι».
της Ιδέας ήρωες, οι φιλόσοφοι
κι η Αρετή μ΄αυτούς “η λεβεντιά είμαι!” λέει
κ΄είναι οι Όμηροι, και πίσω τους
όλοι οι ψάλτες και των Ολύμπων οι πλάστες
οι Αθάνατοι κι οι Ωραίοι».
Γιώργος Ποταγός