Έτος 2016, μήνας Αύγουστος. Θα περίμενε κανείς ένα λαό σε αναβρασμό, τουλάχιστον σε διαρκή ένταση.
Ένα λαό που ευρίσκεται σε μια δυναμική ετοιμότητα και εγρήγορση. Ένα
λαό που προσμένει εναγωνίως ένα απλό έναυσμα, μια αφορμή να εγερθεί, να
επαναστατήσει, να ξεχυθεί στους δρόμους, να διεκδικήσει τα δίκαιά του,
να προασπίσει την ίδια του την υπόσταση, να υπερασπίσει το μέλλον της
νέας γενιάς, των παιδιών. Όμως τίποτε.
Μια μάζα η οποία αδυνατεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα, οι
προεκτάσεις της οποίας επιδρούν καταλυτικώς σε κάθε πτυχή της ιδιωτικής,
οικογενειακής και κοινωνικής ζωής. Δεν δύναται αυτός ο καταρρακωμένος,
εκ της υλιστικής διαβιώσεως και καταναλωτικής δίνης, λαός να αντιληφθεί
ότι ο πολιτικός αυτός μισελληνικός συρφετός, που έχει αναλάβει τη
διακυβέρνηση της χώρας, δρα δυναμικώς και συστηματικώς με ακριβή
μεθοδολογία ενάντια στην ίδια την υπόσταση, σύνθεση και σύσταση της
ελληνικής κοινωνίας. Δέχεται μηχανικώς τα ερεθίσματα, αρνείται όμως να υπεισέλθει σε μια ουσιαστική κριτική αξιολόγηση.
Έρμαιο των εξελίξεων, το πλήθος αυτό υποτάσσεται πλέον αδιαμαρτυρήτως
στη βούληση της αντεθνικής πολιτικής ηγεσίας, ανίκανο να προβάλει
αντιστάσεις ή να εγείρει έστω τυπικώς ενστάσεις για τα εξελισσόμενα
ανοσιουργήματά της εις βάρος του ελληνικού λαού και Έθνους.
Πράγματι καθίσταται αντιληπτή μια ακατάληπτη ανοχή, μια ακατανόητη
απάθεια ενός μεγάλου μέρους του λαού. Προς τι όλη τούτη η αδράνεια; Λόγω
της καλοκαιρινής ραστώνης; Όχι βέβαια. Εδώ και ενάμιση έτος περίπου
(αλλά και παλαιότερα επί επαράτου εθνομηδενιστικής Νέας Δημοκρατίας και
κλεφτοΠασόκ), βιώνουμε το έργο της απόλυτης εθνοαποδομήσεως, τόσο σε
επίπεδο πολιτικό όσο και σε επίπεδο κοινωνικό. Σε καμιά περίπτωση δεν
υπάρχει διάθεση διαχωρισμού της τωρινής καταστάσεως από τις προηγούμενες
κυβερνήσεις. Όμως συμβαίνει κάτι το ανεπανάληπτο και αξιοσημείωτο. Το
ετερογενές αυτό πολιτικό κυβερνόν μόρφωμα διαρρηγνύει ωμώς και
παντοιοτρόπως την υγιή εθνική βάση, η οποία ως κεντρικός άξονας και
αμετάβλητη διαχρονική αρχή των κοινωνικών δομών, συνεκρατούσε τις
επιχειρούμενες παρεκκλίνουσες πολιτικές συμπεριφορές. Έστω προσχηματικώς
και υπό το φόβο μιας ενδεχόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας ή και κατακραυγής,
οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν περιορισθεί σε μια έμμεση, υπόγεια
εθνοδιαλυτική δραστηριότητα έτσι όπως αυτή υπαγορεύεται από τα ξένα
κέντρα εξουσίας. Υπήρχε ένα είδος εθνοδιαβρωτικής δράσεως, το οποίο
οι μεγάλες λαϊκές μάζες έκαναν πως δεν έβλεπαν, αφοσιωμένες στην μανία
του άκρατου καταναλωτισμού, του φθοροποιού υλισμού, των πολιτικών
αγκυλώσεων και κομματικών εξαρτήσεων. Οι κυβερνητικές παλινωδίες, οι
πολιτικές κυβιστήσεις, οι εικονικές πατριωτικές κορώνες και οι
λεονταρισμοί αποπροσανατόλιζαν τον εύπιστο και πάντα προδωμένο αυτό λαό,
καθιστώντας τον ανίκανο να ορθώσει το ανάστημά του.
Τώρα όμως οι ιθύνοντες νόες και οι ταγοί του ανθελληνικού και
διεφθαρμένου καθεστώτος έχουν υπερβεί κατά πολύ τα εσκαμμένα. Ο
παρακμιακός κόσμος που εκπροσωπούν, οι άρρωστες αντιλήψεις τους, οι
μηδενιστικές τους απόψεις και οι επικίνδυνες ιδεοληψίες τους
εφαρμόζονται κατά γράμμα με ιδιαίτερη θέρμη και υπερβάλλοντα ζήλο. Και
τι πράττει ο λαός; Απολύτως τίποτε. Ένα πέπλο διαρκούς ανοχής, μια
εντεινόμενη παροξυσμική απάθεια διαποτίζει εμφανώς τις μάζες. Μοναδικό
αποκλειστικό μέλημα η ικανοποίηση εικονικών αναγκών έτσι όπως αυτές
αναδεικνύονται από το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα της ισοπεδωτικής
παγκοσμιοποιήσεως. Μια μάζα η οποία δέχεται απαθώς παραστάσεις γεγονότων, δειλά δειλά σχηματίζει άποψη αλλά ως εκεί. Η
περιρρέουσα ατμόσφαιρα συνιστά αναντιλέκτως αποτρεπτικό παράγοντα
συγκροτήσεως καθορισμένης σκέψεως, αντιλήψεως και φυσικά οποιασδήποτε
προπαρασκευαστικής ενέργειας αντιστάσεως. Εκτός όμως της σκανδαλώδους
αδράνειας, υπάρχει και η άρνηση. Μια κατάσταση στατική, η οποία
«κλειδώνει» οποιαδήποτε αυτόματη ενεργοποίηση ενστίκτων αυτοσυντηρήσεως,
ενώ ταυτοχρόνως η άρνηση αυτή προτείνει ως «αντίδραση» την ολοκληρωτική
άφεση και πλήρη ανοχή, ακόμα και αν αυτές σηματοδοτούν το θάνατο. Με
αυτό τον τρόπο το άτομο καθίσταται ανίκανο να διαφυλάξει έστω
ενστικτωδώς την ύπαρξή του και να υπερασπισθεί έστω σε αμυντικό επίπεδο
τη σφαίρα ελευθερίας του. Αυτός ακριβώς είναι και ο απώτερος στόχος του
συστήματος: Να εμφιλοχωρούν καταιγιστικώς στο πεδίο δράσεως του ατόμου
τα απαραίτητα κατασκευασμένα ερεθίσματα, ώστε όχι μόνο να το
αποδυναμώνουν από οποιαδήποτε υποσυνείδητη αντανακλαστική αντίδραση,
αλλά να συνθλίβουν οποιαδήποτε ενστικτώδη εκδήλωση για Ζωή.
Μέσω της αριστοτεχνικής αυτής συστημικής τακτικής της εθελούσιας
απώσεως από την ανάγκη διεκδικήσεως δικαίων και εγγενών δικαιωμάτων,
γεννάται ο νέος τύπος αδρανούς ανθρώπου: Ένα γρανάζι του παγκόσμιου
μηχανισμού χωρίς σκέψη, βούληση και λόγο. Ενεργούμενο των
παγκόσμιων εξουσιαστικών προσταγμάτων. Ένας αριθμός μιας άμορφης και
ετερογενούς μάζας, ένα άτομο το οποίο αδυνατεί εκ των πραγμάτων να
επαναπρογραμματίσει δεδομένα, καθώς τα ρημαγμένα αισθητήρια και νοητικά
εργαλεία της κριτικής αξιολογήσεως και αντιληπτικής ικανότητας έχουν
ατονίσει και σαρωθεί από τον μηχανισμό παραγωγής στερεοτύπων και
συγκεκριμένης σκέψεως εντός αυστηρώς καθορισμένων πλαισίων. Η
δυσανάλογη αύξηση της λειτουργικότητας του συναισθηματικού πεδίου εις
βάρος αυτού της λογικής μέσω της μετατοπίσεως του βάρους της ερμηνείας
αντικειμενικών γεγονότων στο πεδίο του συναισθήματος, οι συνεχείς
επικοινωνιακές τακτικές, απευθυνόμενες στο θυμικό μέρος και η δύναμη της
εικόνας των μίντια είναι οι κύριοι συντελεστές διαμορφώσεως της
εγκληματικής απάθειας. Υπό το πρίσμα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού και
ψευδεπίγραφης αλληλεγγύης κατασκευάζεται ο νέος αυτός τύπος ανθρώπου.
Κάποιοι όμως αρνούνται να μείνουν απαθείς στις εξελίξεις αυτές, και
προπαντός αρνούνται να δώσουν Γη και Ύδωρ τόσο στους εγχώριους
υπαλληλίσκους όσο και στα διεθνή αφεντικά τους. Για αυτό το λόγο, αυτοί
οι μαχητές δεν διεξάγουν αποκλειστικώς ιδεολογικοπολιτικό αγώνα, αλλά
έναν αγώνα που στοχεύει στην Πνευματική και Ηθική Έγερση. Έναν αγώνα που
αντανακλά τα προστάγματα των Ηρώων της Φυλής μας, έτσι όπως αυτά
αντηχούν αιωνίως και προτρέπουν τον Άνθρωπο να κοιτά ψηλά, εμπρός και να
μάχεται οτιδήποτε τον καθιστά δέσμιο. Η Χρυσή Αυγή συνιστά το
Ηθικό κύμα Πνευματικής Ανατάσεως, μια διαδικασία επίπονη αλλά
νομοτελειακή. Εμείς έχουμε το Πνεύμα, αυτοί την ύλη. Εμείς έχουμε την
Αρετή, αυτοί το χρήμα. Οι Έλληνες Εθνικιστές όσο και να
διαβουκολούνται από το διεφθαρμένο πολιτικό και μιντιακό σύστημα, όσο
και να συκοφαντούνται ανεπιτυχώς και να καταφρονούνται από τις
μαριονέτες του καθεστώτος και τα μίσθαρνα όργανά του σε τόσο μεγάλο
βαθμό ώστε η στρέβλωση να θεωρείται αλήθεια, θα συνεχίσουν τον υπέροχο
αυτό Αγώνα, διότι η Ψυχή συνιστά παράγοντα ισχυρότερο από το υλικό
συμφέρον. Η συστράτευση στις τάξεις της Χρυσής Αυγής συνιστά εθνική και
κοινωνική αναγκαιότητα. Με Συνέπεια, Τιμή και Πίστη θα επέλθει η Εθνική Ανάταση και η Κοινωνική Ανασύνθεση. Από το Λαό και με το Λαό.
Γεώργιος Σύρος