Κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα είναι η πρόσφατη ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, ιδιαίτερα στο σημείο εκείνο που αναφέρονται στον αποπροσανατολιστικό ρόλο του «κίτρινου Τύπου», όπου γράφονται τα εξής: «Με
δημοσιεύματα (…) η ιδιωτική ζωή ενός ανθρώπου, δικαστή εγνωσμένου
κύρους, υποκλέπτεται, διαστρέφεται και προσφέρεται βορά στον
καραδοκούντα κίτρινο Τύπο και στο μέρος της κοινής γνώμης που
διαμορφώνεται από αυτόν, φαινόμενο άκρως νοσηρό, που συνδέεται με
μεθόδους που μετέρχονται φασιστικά καθεστώτα».
Απολύτως κατανοητή είναι η ευαισθησία των εισαγγελικών ενώσεων τόσο
για την παραβίαση προσωπικών δεδομένων όσο και την διαρροή υλικού που
προέρχεται από υποκλοπές. Έχουν, λοιπόν, απόλυτο δίκιο στο ότι τα
προσωπικά δεδομένα όλων πρέπει να είναι σεβαστά. Αναρωτιόμαστε, όμως, γιατί
δεν ευαισθητοποιήθηκαν όταν αρκετά ΜΜΕ εξευτέλιζαν κάθε έννοια
προσωπικών δεδομένων χρησιμοποιώντας και δημοσιοποιώντας εντελώς
παράνομα παραπλανητικά αποσπάσματα δικογραφιών και στοιχεία ερευνών,
προσπαθώντας να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις, οι οποίες
επιχειρούσαν να αποπροσανατολίσουν πλήρως την Δικαιοσύνη στο έργο της;
Αναφερόμαστε, φυσικά, στα γνωστά αίσχη παραπληροφόρησης από
εφημερίδες, τηλεοπτικούς σταθμούς και ιστοσελίδες κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ,
όταν στήθηκε η πρωτοφανής για τα χρονικά του του Τόπου σκευωρία
κατά του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών από την κυβέρνηση Σαμαρά.
Η διαπόμπευση ανθρώπων και η παρουσίαση προσωπικών δεδομένων εντελώς
άσχετων με την υπόθεση συνέβαινε για ένα διάστημα σε σχεδόν ημερήσια
βάση, αλλά δεν είδαμε τότε κάποια ανάλογη αντίδραση.
Όπως, βεβαίως, δεν είδαμε καμία αντίδραση όταν βγήκε στην επιφάνεια το γνωστό ηχητικό ντοκουμέντο, στο οποίο ακουγόταν ο
τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς να δίνει εντολές (με τον πλέον χυδαίο
τρόπο) σε συγκεκριμένο λειτουργό της Δικαιοσύνης, τον Ισίδωρο Ντογιάκο,
να «περιποιηθεί» δεόντως τους επόμενους τρεις Βουλευτές της ΧΡΥΣΗΣ
ΑΥΓΗΣ που θα πέρναγαν από την δικαιοδοσία του. Μια παρέμβαση, η
οποία ήταν όχι μόνο ανήθικη και ανέντιμη, αλλά και παράνομη, τόσο για
τον Σαμαρά όσο και για τον Ντογιάκο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις
ποινικές ευθύνες και συνέπειες των πράξεών τους.
Επομένως, δεν μπορεί να υπάρχει ούτε επιλεκτική ευαισθησία για την
προστασία των προσωπικών δεδομένων ούτε μονομερής καταγγελία για την
παραβίασή τους. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν ένας λειτουργός της
Δικαιοσύνης γίνεται εντεταλμένο όργανο εξυπηρέτησης σκοτεινών και
ανέντιμων σχεδίων πολιτικής και φυσικής εξόντωσης Αθώων Ανθρώπων,
οφείλει η ίδια η Δικαιοσύνη ένα τέτοιο απόστημα στο σώμα της να το απομονώσει διαπαντός,
ακριβώς για να μην την διαβάλλει στα πλαίσια της εξυπηρέτησης στενών
συντηρητικών άνομων συμφερόντων τόσο αυτού όσο και των εντολέων του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ