Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ

     Το γεγονός της σύλληψης του Μιχάλη Λιάπη κατέδειξε με τον πιο εμφανή τρόπο την ξεφτίλα των αστυνομικών και των πολιτικών. 
     Οι αστυνομικοί, σύμφωνα  με το χθεσινό (17-12-2013) ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ, όταν πιάσανε τον πρώην υπουργό και πρώην διευθυντή του γραφείου της προεδρίας της δημοκρατίας, τηλεφώνησαν στους ανωτέρους τους για να λάβουν οδηγίες τι να πράξουν. Είναι η μοναδική αστυνομία στον κόσμο που για να κάνει αυτό για το οποίο υπάρχει πρέπει να λαμβάνει εντολές.
     Μήπως αυτό δεν συμβαίνει και στις υπόλοιπες υπηρεσίες; Θα γίνει επιτέλους κανένας έλεγχος από το Σ.Δ.Ο.Ε. στα οικονομικά των κομμάτων; Ή θα περιμένουν άνωθεν εντολή; Αλλά εδώ δεν ελάμβαναν πρωτοβουλία για τα σκάνδαλα οι δικαστικοί λειτουργοί για τόσα χρόνια, όλος ο κόσμος έβλεπε σκάνδαλα, οι δικαστές όχι. Αυτό δεν συνέβη μόνον χθες. Το επαληθεύουν κάθε φορά που γνωστοί – άγνωστοι ρίχνουν μολότωφ, σπάνε προθήκες, καίνε καταστήματα, καταστρέφουν αυτοκίνητα. Οι αστυνομικοί παρακολουθούν «διακριτικά» και δεν παρεμβαίνουν μέχρι να λάβουν εντολή άνωθεν. 

     Δεν γνωρίζω την ηλικία των αστυνομικών που συνέλαβαν τον κ. Λιάπη αλλά γνώριζαν ότι μέχρι και την σχολή αστυνομίας μέσω πανελλαδικών εξετάσεων πριν από 16 χρόνια, οι αστυνομικοί διορίζονταν με πολιτικό μέσο. Επομένως με ποια παρρησία θα τολμούσαν να γράψουν αυτούς που τους διόρισαν; Εγώ πριν από 20 χρόνια έτυχα αυτόπτης μάρτυρας στο σιντριβάνι της Θεσσαλονίκης, τροχονόμος να σταματάει οδηγό και ο οδηγός να τον καθυβρίζει. Ο αστυνομικός δεν είπε τίποτα, μόνον πέταξε με μανία το μπλοκάκι του στην άσφαλτο όταν απομακρύνθηκε το ελεγχόμενο αυτοκίνητο. Λεπτομέρεια: ο οδηγός ήταν εν ενεργεία βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, γνωστός για την μετέπειτα πορεία του στα αυτοδιοικητικά. Όλοι βέβαια θυμούνται τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος στο ποδόσφαιρο το 1995 μεταξύ Παναθηναϊκού – Α.Ε.Κ. Τότε εισέβαλλε στα αποδυτήρια ο μεγαλοπαράγοντας του Παναθηναϊκού κ. Γιώργος Βαρδινογιάννης προπηλάκισε τον αστυνομικό διευθυντή της αστυνομικής δύναμης του αγώνα, ο οποίος ηγούνταν κάποιες χιλιάδες αστυνομικών. Αν θυμάμαι καλά τον είχε πιάσει από τον γιακά. Δεν υπήρξε δίωξη εναντίον του ούτε κάποια άλλη ποινή (π.χ. στέρηση φιλάθλου ιδιότητας). Στην αρχή σοκαρίστηκα. Μετά όμως κατάλαβα το γιατί. Ο αστυνομικός διευθυντής, κατά πάσα πιθανότητα εισήχθη στην αστυνομία με μέσον, έγινε αξιωματικός με ακόμη μεγαλύτερο μέσο και βρισκόταν στην Αθήνα και όχι στα Ιωάννινα π.χ. με ακόμα μεγαλύτερο μέσο. Με τι παρρησία λοιπόν θα αντιδρούσε στον δημόσιο εξευτελισμό του; Εξ’ άλλου ένα τηλέφωνο να έκανε ο μεγαλοπαράγοντας στον αρμόδιο υπουργό όλα τα έπαιρναν τον δρόμο τους. Μόνον όταν πιάσουν κανέναν φουκαρά βγάζουν οι αστυνομικοί τα συμπλέγματά τους και ας τους ξεβρακώνει το σύστημα για να βρουν διαστίξεις στα κορμιά τους. 

     Οι πολιτικοί από την άλλη αποδεικνύουν καθημερινά το πώς αντιλαμβάνονται τους νόμους και την νομιμότητα۠۠ για τους άλλους. Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και η βουλευτική ασυλία είναι η μεγαλύτερη πιστοποίηση. Έτσι είχε μάθει ο κύριος Λιάπης. Θυμόμαστε και τον κ. Κουλούρη με χειρότερη συμπεριφορά. Τουλάχιστον ο κ. Λιάπης ήταν αξιοπρεπής και συνεργάσιμος. Εδώ πριν από χρόνια, το 1998, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κωσταντίνος Καραμηνάς, οδηγώντας μεθυσμένος, προκάλεσε τον θάνατο 26χρονης συνεπιβάτιδός του, δεν δέχτηκε το αλκοοτεστ επικαλούμενος ασυλία. Το επιστέγασμα της δημοκρατείας (sic!) ήταν η ασυλία του βουλευτή από το σινάφι του.    

Απόστολος Τζαρός 

Δικηγόρος - Θεολόγος