Η καταπιεστική φύση του Φιλελευθερισμού

Αποτελεί αιχμή του δόρατος στην επιχειρηματολογία των ιδεολογικών μας αντιπάλων η -υποτιθέμενη- καταπιεστική φύση της Εθνικιστικής Πολιτείας, ότι δηλαδή θα είναι ένα κράτος που θα είναι θεμελιωμένο πάνω στην καταπίεση των πολιτών του απο μια αυθαίρετη εξουσία. Ένα Κράτος στο οποίο θα πρυτανεύει ο φόβος και ο τρόμος και που ο κάθε Έλληνας πολίτης θα απειλείται νυχθημερόν απο τον βούρδουλα των ανεξέλεγκτων μηχανισμών καταστολής.

 Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι όντως η Εθνικιστική κοινωνία μια δυστοπία βαρβαρότητας και ελλειψης Δικαιοσύνης; Εν τέλει, μήπως όντως η αστική δημοκρατία είναι ενα θεάρεστο πολίτευμα όπου διαφυλάττει την υπαρξή μας και μας προστατεύει από την αυθαιρεσία ενός ανελεύθερου Εθνικιστικού καθεστώτος; Η αλήθεια, που τυγχάνει να είναι πολύ οδυνηρή για τους οπαδούς των ιδεολογικοπολιτικά κυρίαρχων, είναι ολότελα διαφορετική! Στην ουσία το κυρίαρχο σύστημα, πίσω απο την μάσκα των ηθικολογικών των προταγμάτων περι ανοχής, σεβασμού της "διαφορετικότητας", ελευθερίας, ανθρωπισμού κλπ, είναι ένα σύστημα που εδρεύει σε μια άνευ προηγουμένου καταπίεση η οποία επιτυγχάνεται με πλάγιο και υποδόριο τρόπο, στοχεύοντας στον βαθύ πυρήνα του ψυχισμού του ατόμου, γεγονός που την καθιστά απείρως πιο βάναυση και  δείχνει το μέγιστο βαθμό υποκρισίας που χαρακτηρίζει το σημερινό -εκ των άνωθεν επιβεβλημένο, και όχι αναδεικνυόμενο απο τα κάτω- πλέγμα αξιών. 

 
Προτάσσοντας τον πλουραλισμό και την ελευθερία της έκφρασης σαν τον θεμέλιο λίθο της παντοδυναμίας της, η φιλελεύθερη κοινωνία απλώς ξεπλένει τις αμαρτίες της και αποπροσονατολίζει τις μάζες από τον τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται στις συνειδήσεις των ανθρώπων: Μέσω της καλλιέργειας ενοχών και φόβου. Από τα σχολικά χρόνια οι φιλελεύθερες αρχές της ανοχής, του αντιρατσισμού, της διαλλακτικότητας στην άποψη κλπ παρουσιάζονται και εξυμνούνται σαν θεόσταλτες και δείγμα μιας ιδιότυπης νοητικής και ηθικής καλλιέργειας, και που η απόρριψή τους γίνεται μόνο απο άτομα που είναι βλάκες ή ανήθικοι.

 Μια εκ των άνωθεν επιβολή ενός πλέγματος από αυθαίρετα ιδεολογήματα, που στον βαθμό που αφομοιώνονται από τον κάθε άνθρωπο, συντελούν στην ανάπτυξη μιας ιδιάζουσας νοσηρής ψυχοσύνθεσης η οποία είναι έκδηλη στην συμπεριφορά. Μιας ψυχοσύνθεσης που δεσπόζει σε μια φετιχιστική λατρεία του "διαφορετικού" (ελλείψει ομοίου) και του αδύναμου, και από την άλλη σε μια υπέρμετρη αλαζονεία και σιγουριά για το ορθό των απόψεων τους, η οποία είναι βέβαια επισφαλής γιατί προϋποθέτει την ανάγκη αποδοχής τους απο τρίτους.

 Χαρακτηριστική είναι η πρόταση που ξεστομίζεται απο πολλούς οπαδούς του υπάρχοντος συστήματος, πως τάχα "αν η Χρυσή Αυγή βγει κυβέρνηση θα καταλήξουμε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης", που στον ανυποψίαστο φαντάζει σαν μια εύλογη και αθώα τοποθέτηση, αλλα στον υποψιασμένο πετάει την πάσα για να ξεσκεπάσει τον βαθύ πυρήνα της ψυχοσύνθεσης του "προοδευτικού" και τον βαθμό του εξανδραποδισμού και της ραγιαδοποίησης του.

 Έχοντας εθιστεί στην ξεδίπλωση του βίου του χωρίς ευθύνες και βασιζόμενος στις εγγυήσεις και τους "κανόνες ασφαλείας" που του παρέχει το Σύστημα, ευνουχίζεται μέρα με την μέρα, απεμπολώντας τον δυναμισμό και την βούλησή του να υπερασπιστεί και να πραγματώσει τις ιδέες του με κάθε κόστος. Ως εκ τούτου, είναι φυσικό επακόλουθο για αυτούς να καλλιεργούν μέσα τους φοβίες, και να ακολουθούν μια κουλτούρα της ήττας χάρις στην οποία, σε μια κατάσταση που τους βάλλει, να μην μπορούν να φανταστούν για τους εαυτούς του κάποια άλλη μοίρα, παρά  να είναι άβουλα και παθητικά θύματα, έρμαια των ορέξεων ενος σαδιστή δεσμώτη (που δεν υπάρχει πουθενά, παρά μόνο στην νοσηρή,σαδομαζοχιστική φαντασία τους).

 Έτσι, φαίνεται και το επίκαιρο της διαχρονικής ρήσης, του μέγιστου ποιητή του 20ού αιώνα  Έζρα Πάουντ, πως "αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, ή εσύ δεν αξίζεις ή οι Ιδέες σου". Διότι οι "ιδέες"  που προμοτάρει το Σύστημα δεν ωθούν τους κοινωνούς του να καταστούν  ενεργά υποκείμενα δράσης, αφού για αυτό απαιτούνται θυσίες, μιας και προβάλλοντας το ποθούμενο μιας ανέξοδης "ευτυχίας", πλάθωνται άνθρωποι που στην κυριολεξία δεν αξίζουν τίποτε, παρά αποτελούν μάζα η οποία θα καταναλώνει ό,τι της πασάρεται, όπως ακριβώς το πρόβατο πορευέται με τον σκοπό που παίζεται από τον τσομπάνη του και υπό την απειλή του τσοπανόσκυλου.

 
Στον αντίποδα αυτού του νοσηρού, μαζοχιστικού κοινωνικού ήθους "της ανοχής της διαφορετικότητας" και του εξανδραποδισμού, που κυριαρχεί και προωθείται απο το status quo, εμείς οι Χρυσαυγίτες αντιπαράθετουμε το υγιές, αποδεσμευτικό αριστοκρατικό ήθος και την απόλυτη Ελευθερία. Σε μια "εκ-των-άνωθεν" καταπιεστική γαλούχηση δογμάτων ,ιδεολογημάτων και νεφελωδών προκαταλήψεων (πχ "ανθρωπότητα") που είναι αποτέλεσμα της αυθαίρετης σύλληψης και διατύπωσης κάποιων διαννοούμενων (οι οποίοι αυτόκλητα καθίστανται οι κοινωνοί της "αλήθειας"), αντιπαραθέτουμε την εξύμνηση των πραγματικών "απο-τα-κάτω" Αξιών οι οποίες πηγάζουν απο τα εσώτερα ορμέμφυτα και ένστικτα του ατόμου, δηλαδή Αξίες όπως αυτή της Πατρίδας, της Αλληλεγγύης, της Συντροφικότητας, της Δύναμης, του Ηρωισμού και του Καθήκοντος, που εξασφαλίζουν την συνοχή και το εσωτερικό σφρίγος του ανθρώπου και κατ'επέκταση της κοινωνίας.

 Απέναντι στο υποκριτικό αστικό δίκαιο, που υπάρχει για να εξασφαλίζει χωρίς όρια τις ιερές και ανίερες επιδιώξεις του εκάστοτε ατόμου, αντιπαραθέτουμε το ηθικό και αρχέγονο Δίκαιο της Πατρίδας, που εξασφαλίζει την συνοχή και τον ομαλό βίο της Κοινότητας. 

 Απέναντι στο παρακμιακό πρότυπο του Πολίτη, που ορίζεται απο την εξουσιαστικότητα του "δικαιώματος", αντιπαραθέτουμε το πολιτιστικό πρότυπο του Πολίτη που είναι προσανατολισμένος στο Καθήκον και αναγνωρίζει μόνο ένα δικαίωμα: Να το πράττει! 

Τέλος, στον αντίποδα του παρακμιακού "πολιτισμού" που προωθεί την νοσηρότητα, την μιζέρια, την ηττοπάθεια και την ασχήμια και σφυρηλατεί αδύναμες, άβουλες και θανατοφοβικές ανθρώπομορφες φιγούρες, προάγουμε ενα πραγματικό Πολιτισμό που προωθεί την υγεία, την χαρά, την κυριαρχία και το κάλλος, δημιουργώντας Προσωπικότητες με αδάμαστη Θέληση και Δύναμη, οι οποίες  είναι σε θέση να υπερβούν ακόμη και τον ίδιο τον θάνατο, ικανές ακόμα και να ανθίστανται ενάντια στον Χρόνο, που επιζητεί να τις καταδικάσει στην φυσική φθορά και την λήθη. Την επιτομή δηλαδή της πραγματικής Ελευθερίας του Ανθρώπου και του πραγματικού Ανθρωπισμού!

Πηγή:ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ-ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Πηγή:ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ-ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ