Το δικαίωμα στην Εκπαίδευση και απλά μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου

Μέσω των Διευθύνσεων Α/θμιας Εκπαίδευσης διαβιβάστηκε πρόσφατα στα σχολεία επιστολή του καθηγητή Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Κ. Τσιτσελίκη, μέλους της Επιστημονικής Επιτροπής του ΥΠΕΠΘ για την εκπαίδευση των προσφύγων, σχετικά με «το δικαίωμα στην εκπαίδευση που έχουν οι προσφυγόπαιδες και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του κράτους», σε μια προσπάθεια να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις των Συλλόγων Γονέων των σχολείων, όπου πρόκειται να φοιτήσουν παιδιά από δομές φιλοξενίας προσφύγων (Hot Spot).

Ο εν λόγω καθηγητής, αν και αναφέρει μεταξύ των πηγών του τόσο το Σύνταγμα, όσο και τον ν. 1566/85 προχωρεί, προφανώς σκόπιμα, σε αυθαίρετες ερμηνείες, που μάλλον δεν συνάδουν με τους βαρύγδουπους τίτλους που τον συνοδεύουν, προσπαθώντας να υπηρετήσει σκοπιμότητες, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια.

Ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθεί να μας πείσει ότι η παρουσία αλλοδαπών παιδιών στα ελληνικά σχολεία είναι επιβεβλημένη υποχρέωση του κράτους, η οποία πηγάζει από το Σύνταγμα των Ελλήνων (!!!), το άρθρο 28 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τον 1566/85 λέγοντας συγκεκριμένα ότι «το κράτος οφείλει να παράσχει εκπαίδευση στους πρόσφυγες στο πλαίσιο καταρχήν του δημόσιου σχολείου στην 10ετή υποχρεωτική εκπαίδευση... Τα σχολεία αν χρειαστεί, μπορούν να επεκταθούν με κατάλληλο τρόπο, ώστε να καλύψουν ανάγκες που θα ανακύπτουν ανάλογα με ειδικές ανάγκες (άλλη μητρική γλώσσα, πολιτισμικό υπόβαθρο)». Παρακάτω ο κύριος καθηγητής ισχυρίζεται μάλιστα ότι σύμφωνα με την πρόσφατη νομοθεσία (ν. 4251/2014) προβλέπεται και η διδασκαλία στη γλώσσα των αλλοδαπών μαθητών.

Το Σύνταγμα των Ελλήνων αποτελεί θεμελιώδες κείμενο για όλους τους πολίτες και θα έπρεπε να είναι πολύ περισσότερο οικείο σε έναν καθηγητή του Δικαίου. Συγκεκριμένα στο άρθρο 16, παρ. 2 ορίζει ότι «H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

 Σαφέστατα λοιπόν το Σύνταγμα αναφέρεται στην υποχρέωση του Κράτους έναντι των ΕΛΛΗΝΩΝ και ως καθηγητής του Δικαίου, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι εφόσον υπάρχει ρητή αναφορά, η υποχρέωση αφορά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ τους Έλληνες πολίτες. Αυτό όμως είναι σαφέστερο στη συνέχεια, όπου το Σύνταγμα μιλάει για «ανάπτυξη της ΕΘΝΙΚΗΣ και ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ συνείδησης» αποκλείοντας εκ των πραγμάτων τους αλλοεθνείς. Αν, παρ’ ελπίδα του κυρίου καθηγητή ή οποιουδήποτε άλλου, δεν του αρέσουν ή θεωρεί ότι θίγουν το διεθνιστικό του προφίλ, οι αναφορές του Συντάγματος σε «Έλληνες», σε «εθνική και θρησκευτική συνείδηση», δεν έχει παρά να επιχειρήσει την αλλαγή του. Όσο όμως ισχύει ΑΥΤΟ το Σύνταγμα, είναι απολύτως σαφές ότι ΔΕΝ υπάρχει ΚΑΜΙΑ υποχρέωση του Ελληνικού Κράτους έναντι οποιουδήποτε ήρθε απρόσκλητος στη χώρα.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνουν κάποιες διευκρινίσεις σχετικά με την διατύπωση και την ερμηνεία ορισμένων διατάξεων του Συντάγματος, τις οποίες σκόπιμα διαστρεβλώνουν ή παραβλέπουν, οι ινστρούχτορες του αφελληνισμού της εκπαίδευσης. Θα πρέπει επίσης να παραθέσουμε κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις συνταγματικού δικαίου, τις οποίες προφανώς αγνοεί ο κ. καθηγητής, αν και είναι αυτονόητες ακόμη και για έναν πρωτοετή φοιτητή νομικής.

Στην συγκεκριμένη επιστολή του ο κ. Τσιτσελίκης προβαίνει σε μία νομικίστικη σοφιστεία και εντελώς αυθαίρετα διατυπώνει την άποψη ότι το δικαίωμα της εκπαίδευσης αποτελεί προέκταση του δικαιώματος στην προσωπικότητα, το οποίο προστατεύεται για όλους από το άρθρο 5 του Συντάγματος, άρα και οι αλλοδαποί δικαιούνται για τον λόγο αυτό πρόσβαση στην εκπαίδευση.

Αυτό όμως που αποσιωπά τεχνηέντως ο κ. καθηγητής προκειμένου να  παραπλανήσει τους αποδέκτες της επιστολής του, είναι ότι το δικαίωμα της εκπαίδευσης αποδίδεται από το άρθρο 16 παράγραφο 4 του Συντάγματος μόνο στους Έλληνες πολίτες και όχι στους αλλοδαπούς. Αυτό συμβαίνει, όσο και να μην αρέσει στους ομοϊδεάτες του κ. Τσιτσελίκη, τόσο στο Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας, όσο και σε όλα τα αντίστοιχα Συνταγματικά κείμενα όλων των κρατών στον πλανήτη. 

Το Σύνταγμά μας λοιπόν,σαφέστατα διακρίνει, διαχωρίζει και αποδίδει διαφορετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις στους Έλληνες υπηκόους και διαφορετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις στους υπηκόους άλλων χωρών, οι οποίοι διαβιούν εντός της Ελληνικής Επικράτειας.

Σε όσες περιπτώσεις το Σύνταγμα αναφέρεται σε δικαιώματα ή υποχρεώσεις που αποδίδονται σε όλους, Έλληνες και αλλοδαπούς, η αντίστοιχη συνταγματική διάταξη ξεκινάει με την λέξη «Όλοι» ή «Καθένας» .

Για παράδειγμα:

 Άρθρο 5 παρ.1: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.»
Άρθρο 5 παρ.2: «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων»

Άρθρο 5^Α παρ.1:  «Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως νόμος ορίζει.»

Άρθρο 9 παρ.1: «. Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο.»

Σε όσες όμως περιπτώσεις η βούληση του Συνταγματικού Νομοθέτη είναι συγκεκριμένα δικαιώματα αλλά και συγκεκριμένες  υποχρεώσεις να αποδίδονται μόνο στους Έλληνες, η διατύπωση της αντίστοιχης  συνταγματικής διάταξης αναφέρεται ρητά σε «‘Έλληνες πολίτες» ή «Έλληνες»:

Άρθρο 4 παρ.4: «Μόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες»
Άρθρο 4 παρ.5. «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.»

Άρθρο 4 παρ.6 : . «Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.»  

Άρθρο 11 παρ.1 :  «Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.»

Άρθρο 16 παρ.4 : «Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια.»

Επιπλέον θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στον αξιότιμο κ. καθηγητή, ο οποίος στην επιστολή του  αναφέρει ως θέσφατο το ανθελληνικό νομοθέτημα Φίλλη (Ν .4415/2016), ότι ουδείς νόμος υπερισχύει του Συντάγματος, πολλώ δε μάλλον το συγκεκριμένο εγχειρίδιο αφελληνισμού της εκπαίδευσης, το οποίο είναι θέμα χρόνου να παραδοθεί στην λήθη της ιστορίας μαζί με τον εμπνευστή του.  

Ανάλογο είναι και το πνεύμα του 1566/85, όπου στο άρθρο 1, παρ. 1^α αναφέρεται ότι σκοπός της εκπαίδευσης είναι να υποβοηθεί τους μαθητές «να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία….» και προφανώς κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να απευθύνεται μόνο σε Έλληνες.

Από τα δύο λοιπόν βασικά νομικά κείμενα, που αφορούν στην εκπαίδευση, στο Σύνταγμα των Ελλήνων και στον Νόμο Πλαίσιο 1566/85 ΔΕΝ προκύπτει  ΚΑΜΙΑ υποχρέωση του κράτους για την παροχή εκπαίδευσης σε αλλοδαπούς. Όσον αφορά στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που κυρώθηκε με το ν 2101/1992, δεν μπορεί να υπερβεί το Σύνταγμα και το νόμο πλαίσιο, σε ότι αφορά τουλάχιστον την υποχρεωτικότητα παροχής εκπαίδευσης.

Σαφέστατα και όλα τα παιδιά δικαιούνται προστασίας, φροντίδας και παροχής εκπαίδευσης, αλλά είναι τελείως διαφορετικό αυτό από την επιβολή μιας υποχρέωσης σε βάρος των ελληνοπαίδων. Από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος δεν ανταποκρίνεται επαρκώς ούτε στην κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών των πολιτών του, για τους οποίους υπάρχει ξεκάθαρη υποχρέωση, φαντάζει ως ουτοπία να επιθυμεί να ανταποκριθεί και στις εκπαιδευτικές ανάγκες αλλοδαπών.

Θα μπορούσε φυσικά στα πλαίσια της Ύπατης Αρμοστείας να δημιουργήσει ειδικές εκπαιδευτικές δομές για αυτά τα παιδιά, που θα ήταν μάλιστα και απόλυτα προσαρμοσμένες στις ανάγκες τους, καλύπτοντας πλήρως τα όσα προβλέπονται στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, περί σεβασμού γλωσσικών και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων. Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο όμως είναι η γενναία χρηματοδότηση εκ μέρους όλων των υπολοίπων χωρών, που σήμερα κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα και οι οποίες είναι εν πολλοίς υπεύθυνες για την κρίση στην ανατολή και το τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα προς τις χώρες της δύσης. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι κάτι τέτοιο συνέβη και η κυβέρνηση έχει πάρει πολύ ζεστό χρήμα γι’ αυτό το λόγο, το οποίο όμως δεν προτίθεται να χρησιμοποιήσει για το σκοπό που το εισέπραξε και προσπαθεί να τη βγάλει τσάμπα, εντάσσοντας τα παιδιά από τα hot spot  σε δημόσια σχολεία, αντί να δημιουργήσει ειδικά και κατάλληλα στους χώρους που φιλοξενούνται.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τελικά τίποτα δε μένει κρυφό για πολύ καιρό. Μέχρι τότε καλά θα κάνουν οι διάφοροι «καθηγητές» και λαθρολάγνοι να μην μας περνάνε για ηλίθιους. Κατανοούμε πλήρως τις πολυπολιτισμικές ονειρώξεις τους, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να τις ασπαστούμε. Και αν αληθεύουν τα όσα διαρρέονται περί χρηματοδότησης της Ελλάδας για τη δημιουργία ειδικών δομών εκπαίδευσης των προσφυγόπαιδων, καλά θα κάνουν να ψάχνουν από τώρα μέρος για να κρυφτούν.

Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών - Κίνηση Εθνικιστών Δικηγόρων 


Αναδημοσίευση από: 
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ