Θα μπορούσα να περιγράψω την τρέχουσα κατάσταση του δυτικού κόσμου μέσα σε λίγες λέξεις. Αλλά καμία από αυτές τις λέξεις δεν θα ήταν θετική. Όμως, με την εκλογή του Donald Trump και με το Brexit, ο δυτικός κόσμος φαίνεται να αλλάζει.
Πρέπει όμως βοηθήσουμε ώστε αυτή η θετική αλλαγή να προχωρήσει. Θα πρέπει να βοηθήσουμε να αφαιρεθούν οι ψευδείς αρετές που μας τις κόλλησαν στους λαιμούς μας και τις εμφύτευσαν στους εγκεφάλους μας. Μία από αυτές τις ιδέες είναι η λεγόμενη «ανεκτικότητα» ή «ανοχή» (‘tolerance’)
Τι είναι η ανεκτικότητα;
Ο ορισμός έχει ως εξής:
Η ικανότητα ή η βούληση κάποιου να ανεχθεί κάτι, ιδίως την ύπαρξη απόψεων ή συμπεριφορών με τις οποίες δεν συμφωνεί απαραίτητα.
Μεγαλώσαμε με το να μας μαθαίνουν να πιστεύουμε ότι η ανοχή είναι η μεγαλύτερη αρετή που μπορεί να έχει κάποιος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μας είπαν ότι η ανοχή είναι το μεγαλύτερο πράγμα που χωρίζει τον δικό μας «ανώτερο» δυτικό πολιτισμό από τους πιο «πρωτόγονους» πολιτισμούς. Είναι η «μεγαλύτερη δύναμη μας», μαζί φυσικά, με την «ποικιλομορφία» (‘diversity’).
Μας είπαν και μας χειραγώγησαν να πιστεύουμε ότι η ανοχή είναι αυτό που μας κάνει καλύτερους από άλλους πολιτισμούς.
 |
| Πού πήγαν οι Ευρωπαίοι; |
Μεγαλώνοντας, θυμάμαι να μας λένε ότι οι χώρες που δεν επιτρέπουν τους ομοφυλόφιλους να έχουν ανοιχτές «γκέι παρελάσεις» και να κάνουν δημόσια ό,τι εκφυλισμένο πράγμα τους έρθει στο μυαλό, είναι «οπισθοδρομικές». Οι κουλτούρες αυτών των χωρών δεν διδάσκουν τις «αξίες» της ομοφυλοφιλίας, και δεν διδάσκουν ότι οι γυναίκες είναι 100% ακριβώς ίδιες με τους άνδρες. Οι κουλτούρες που δεν κάνουν αυτά τα πράγματα, μας είπαν, ανήκουν σε περασμένες εποχές. Είναι παλιομοδίτικες. Απαρχαιωμένες. Αμαθείς. Αυτά μας λένε όταν θέλουν να μας περιγράψουν το τι συμβαίνει στην «σημερινή εποχή».
Όταν ήμασταν παιδιά, μας έλεγαν ότι ο πολιτισμός μας είναι τόσο «προοδευτικός» και «προηγμένος» και ότι αυτοί οι άλλοι πολιτισμοί ζουν ακόμη στο παρελθόν. Μας έλεγαν ότι είμαστε η αναπόφευκτη πορεία της ιστορίας, και ότι αυτοί οι άλλοι πολιτισμοί θα πρέπει να φτάσουν εμάς.
Η "ανοχή" είναι αδυναμία
Το θέμα με την «ανεκτικότητα» είναι ότι πρέπει να ανέχεσαι κάτι που δεν σου αρέσει ή είναι αντίθετο με την φύση (από βιολογικής άποψης).
Ορισμένες μορφές ανοχής μπορεί να είναι ευεργετικές. Το να πηγαίνεις στο γυμναστήριο, να σηκώνεις βάρη και να ασκείσαι σκληρά είναι επωφελές τόσο για το σώμα όσο και για το μυαλό.
Ή το να ανέχεσαι το μωρό σου που κλαίει μέσα στη νύχτα, καθώς καταλαβαίνεις ότι είναι απλά ένα βρέφος και είναι δική σου σάρκα και αίμα.
Αλλά το να ανέχεσαι πράγματα που είναι καταστροφικά για σένα, τον πολιτισμό σου και το λαό σου είναι ο ορισμός της αδυναμίας.
Μας λένε ότι οι «ανεκτικοί» πολιτισμοί είναι οι καλύτεροι πολιτισμοί. Εγώ λέω ότι οι «ανεκτικοί» πολιτισμοί είναι αδύναμοι πολιτισμοί.
Τώρα, συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν διαφορές στις αντιλήψεις μας. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο μυαλό. Αλλά αυτές οι διαφορές πρέπει να υπάρχουν εντός ορισμένων ορίων, και όλες αυτές οι διαφορές θα πρέπει να λειτουργούν προς την κατεύθυνση της ερώτησης: «αυτό είναι καλό για το λαό»;
Το να ανέχεσαι πράγματα που είναι ανοιχτά και άμεσα εχθρικά προς τους ανθρώπους σου και τον πολιτισμό σου είναι ένα σημάδι αδυναμίας και σκέτης παραφροσύνης.
 |
| Δεν σου αρέσει αυτή η εικόνα ,μόνο και μόνο επειδή δεν είσαι ..."ανεκτικός"!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ . ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
|