Διπλά δανεικός, για τους γνωρίζοντες, ο τίτλος του παρόντος, εν μέρει από το αριστούργημα του μεγάλου Φιλοσόφου του Βορρά, Φρειδερίκου Νίτσε, και εν μέρει από το διαχρονικό οργουελιανό μυθιστόρημα «1984».
Ο σύγχρονος κόσμος, όπως άλλωστε και κάθε κόσμος, σε κάθε τόπο και χρόνο, κυριαρχείται από τα «είδωλά» του, τα οποία καθορίζουν ή/και επάγονται από την κοσμοθέασή του. Καθορίζουν την κοσμοθέαση των μαζών και επάγονται από την βούληση των επικυρίαρχων του εκάστοτε καθεστώτος, για να εξηγηθεί η παραπάνω διαζευτική – συζευτική σχέση.
Στο παρελθόν, ο μεγάλος φιλόσοφος του Βορρά συνέγραψε το αριστούργημά του αναφερόμενος στο αξιακό σύστημα του κόσμου, στον οποίο ζούσε, και στις στρεβλώσεις που προκαλούνται, εν συγκρίσει με την πραγματικότητα, στον τρόπο που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον ο άνθρωπος, εξαιτίας ακριβώς του αξιακού συστήματος.
Μεταφράζοντας τα παραπάνω στην σύγχρονη καθημερινότητα, η «θρησκεία» των Human Rights και οι σύγχρονοι καθεστωτικοί μύθοι, προκαλούν στον άνθρωπο μία απαξία για έννοιες όπως η Εθνική Κυριαρχία, η Κοινωνική Ειρήνη, η Τιμιότητα, η Αριστεία (για να συνδέσουμε τα λεγόμενα με την φαιδρότητα της «πρώτης φοράς Αριστερά), η Αξιοπρέπεια και άλλα συναφή. Ήτοι, εν ονόματι ενός ψευδεπίγραφου «ανθρωπισμού» επιτρέπεται η μαζική λαθρομετανάστευση και διοχετεύονται αφειδώς κονδύλια σε αυτό το σκοπούμενο, ασχέτως που την ίδια ώρα γίνονται περικοπές σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου και οδηγούνται ακόμα περισσότεροι Έλληνες στην απελπισία.
Πιο συγκεκριμένα, για να δώσουμε ένα παράδειγμα, την ίδια ώρα που κάποια ελληνόπουλα λιποθυμάνε στα σχολεία από υποσιτισμό και κάποια άλλα αναγκάζονται να ταξιδεύουν εκατό και πλέον χιλιόμετρα για να πάνε στο σχολείο, το Υπουργείο Παιδείας επεξεργάζεται παράλληλα δύο προγράμματα: από την μία συγχωνεύσεις σχολείων στα πλαίσια του «εξορθολογισμού» των δαπανών και από την άλλη ένα σχολείο σε κάθε Hot Spot για την εκπαίδευση των λαθρομεταναστών. Τα παραδείγματα πραγματικά αναρίθμητα...
Είναι γεγονός αναντίρρητο ότι το κάθε καθεστώς (με την ευρύτερη έννοια και όχι απλώς οι κυβερνήσεις) εγκαθιδρύει ένα συγκεκριμένο αξιακό σύστημα, με το οποίο οφείλει να πορεύεται ο κόσμος και ένα «ιερατείο» για να φροντίζει για την ακριβή τήρηση των επαγόμενων από το αξιακό αυτό σύστημα κανόνων, γραπτών ή άγραφων. Και εδώ είναι που στην «εξίσωση» υπεισέρχεται η σκέψη του τροτσκιστή Όργουελ.
Το πρώτο «είδωλο» στην Ιστορία ήταν πιθανότατα η Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία. Είχε θεσπιστεί σχετικώς η διαδικασία του οστρακισμού, με την οποία το πολίτευμα απαλλασσόταν από τους εν δυνάμει τυράννους, δηλαδή από αυτούς που είχαν συσσωρεύσει πολιτική δύναμη και θα μπορούσαν να εγκαθιδρύσουν μία τυραννίδα. Γράφει σχετικώς στους Βίους Παράλληλους (Αριστείδης – Κάτων) ο Πλούταρχος:
«Η διαδικασία εν συντομία γινόταν με τον παρακάτω τρόπο. Κάθε άνδρας έπαιρνε ένα όστρακο, έγραφε σε αυτό το όνομα του συμπολίτη του οποίου ήθελε την εξορία {και κάποιες φορές και κάποιο σχόλιο πέρα από το όνομα. Δεν υπήρχε λίστα υποψηφίων} και το έριχνε σε ένα μέρος της αγοράς φραγμένο κυκλικά με φράχτη. Οι άρχοντες πρώτα μετρούσαν το συνολικό αριθμό των οστράκων. Αν ήταν λιγότερα από έξι χιλιάδες η διαδικασία του εξοστρακισμού κηρυσσόταν άκυρη. Έπειτα, τοποθετούσαν αυτά που έφεραν διαφορετικό όνομα χωριστά μεταξύ τους και ο άνδρας που γράφτηκε από τον μεγαλύτερο αριθμό εξοριζόταν για δέκα χρόνια, αλλά συνέχιζε να εκμεταλλεύεται την περιουσία του. Σε μία τέτοια περίπτωση, λέγεται ότι, όταν γράφανε τα όστρακα, κάποιος αγράμματος και πέρα για πέρα αγροίκος έδωσε το όστρακό του στον Αριστείδη σαν να ήταν ο πρώτος τυχών και του ζήτησε να γράψει το όνομα του Αριστείδη σε αυτό. Εκείνος απόρησε και ρώτησε:
-Τι κακό σου έχει κάνει ο Αριστείδης;
-Κανένα, ήρθε η απάντηση. Δεν ξέρω τον κύριο, αλλά βαρέθηκα να ακούω να τον αποκαλούν παντού Δίκαιο.
Στο άκουσμα αυτών των λόγων ο Αριστείδης δεν απάντησε, αλλά έγραψε το όνομά του στο όστρακο και το έδωσε πίσω»
Στα πλαίσια της «προστασίας» της Αθηναϊκής Δημοκρατίας επήλθε και η θανάτωση του Σωκράτη, στα πλαίσια μίας δίκης – παρωδίας κατά την οποία ουσιαστικά ο Αρχαίος Σοφός εκτελέστηκε για τα πολιτικά του φρονήματα, αλλά και τις σχέσεις που είχε διατηρήσει στο παρελθόν με άτομα του προηγούμενου τυραννικού καθεστώτος, το οποίο είχε επιβληθεί στην Αθήνα μετά την ήττα της στους Πελοποννησιακούς Πολέμους.
Το επόμενο καθεστώς που αισθάνθηκε απειλή και ενεργοποίησε παρόμοιους μηχανισμούς, αυτή τη φορά εναντίον των Χριστιανών, ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ήδη 64 χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού, με αφορμή τον εμπρησμό της Ρώμης, ο Αυτοκράτωρ Νέρων εξαπέλυσε τον πρώτο συστηματικό διωγμό εναντίον των Χριστιανών και εκείνη την περίοδο μαρτύρησαν οι Απόστολοι Παύλος και Πέτρος. Αργότερα με το διάταγμα του Δέκιου, οι διωγμοί έλαβαν την μορφή διαδικασίας κατά την οποία χορηγούταν πιστοποιητικό ομολογίας πίστης σε όσους θυσίαζαν στους Αρχαίους Θεούς παρουσία μαρτύρων. Όσοι αρνούνταν φυλακίζονταν και εκτελούνταν. Εν τέλει μετά από αιώνες, οι συστηματικοί διωγμοί των Χριστιανών σταμάτησαν με το Διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ.
Στην συνέχεια, οι Χριστιανοί, συνέστησαν αλλεπάλληλες επιτροπές για την καταπολέμηση των αιρέσεων. Ξεκινώντας από το 1184 με την Επισκοπική Εξέταση και καταλήγοντας στην δίκη του Γαλιλαίου το 1633, οι «Ιερές Εξετάσεις» δίκασαν και εκτέλεσαν εκατομμύρια ανθρώπους με την κατηγορία του «αιρετικού». Στην πραγματικότητα, όχι μόνο οι πράξεις ασέβειας, αλλά και οι αντικαθεστωτικές σκέψεις ή ακόμα και η απείθεια σε παράλογες εντολές βρέθηκαν στο στόχαστρο των ανθρώπων της Εκκλησίας.
Η «Βίβλος των Νεκρών», το εγχειρίδιο της Ιεράς Εξετάσεως μας αποκαλύπτει ποιες ακριβώς ήταν οι... «διαδικασίες»:
«Αν κάποιος ομολογεί, αποδεικνύεται ένοχος από τη δική του ομολογία. Αν δεν ομολογεί, είναι εξ ίσου ένοχος, από τα στοιχεία των μαρτύρων... Ο σωματικός βασανισμός έχει αποδειχθεί ο πιο ευεργετικός και αποτελεσματικός τρόπος που οδηγεί στην πνευματική μετάνοια...»
Παρόμοιες μεθόδους χρησιμοποίησε το κομμουνιστικό καθεστώς στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Πράκτορες – Κομισάριοι της Επιτροπής Άμυνας, μετέπειτα NKVD και αργότερα KGB, διεξήγαγαν μαζικές εκκαθαρίσεις, αρχικά υπό τις διαταγές του Λένιν, αργότερα του Στάλιν και σε μικρότερη ένταση κατ’ εντολή των υπολοίπων ηγετών του σοβιετικού καθεστώτος. Ήταν υπεύθυνοι για την λειτουργία των Gulag (της σοβιετικής εκδόσεως των στρατοπέδων συγκέντρωσης), της διανομής της τροφής (με αποτέλεσμα πολλούς λιμούς και εκατομμύρια θύματα στην σοβιετική επικράτεια) και την διατήρηση του «κομμουνιστικού φρονήματος» και την πίστη στην «παγκόσμια επανάσταση».
Κυριότερα «ανδραγαθήματα»:
α) Περίοδος του Κόκκινου Τρόμου επί Λένιν: Διενεργήθηκε κατά τα έτη 1918 – 1922 με σκοπό την επιβολή του κομμουνισμού στην Τσαρική Ρωσία. Τα θύματα υπολογίζονται σε περισσότερα από μισό εκατομμύριο.
Είχε γράψει σχετικά ο διοικητής της Ουκρανικής Επιτροπής Άμυνας, Martin Latsis: «Μην κοιτάτε στο φάκελο των ενοχοποιητικών στοιχείων για να δείτε αν ο κατηγορούμενος εναντιώθηκε στους Σοβιετικούς εμπράκτως ή ελλόγως. Αντ’ αυτού ρωτήστε τον σε ποιά τάξη ανήκει, ποιό είναι το παρελθόν, η μόρφωση, το επάγγελμά του. Αυτές είναι οι ερωτήσεις που θα κρίνουν την μοίρα του κατηγορούμενου. Αυτό είναι το νόημα και η ουσία του Κόκκινου Τρόμου»
β) Η διά της πείνας γενοκτονία της Ουκρανίας ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής του Στάλιν, προκειμένου να καταπνίξει τον ουκρανικό εθνικισμό και να κάνει τον πληθυσμό αυτής της χώρας να αποδεκτεί τον «προλεταριακό διεθνισμό». Η μείωση της παροχής τροφίμων από τις σοβιετικές υπηρεσίες οδήγησε σε ένα τεράστιο αριθμό θυμάτων, που σήμερα υπολογίζεται από 2,5 έως 7,5 εκατομμύρια!
γ) Η, από το 1936 μέχρι το 1950 περίπου, ολοκλήρωση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων που είτε προσέφυγαν, για να γλιτώσουν από την κεμαλική κτηνωδία, στις περιοχές του Πόντου που ελέγχονταν από την Σοβιετική Ένωση εκτοπίστηκαν με σκοπό την θανάτωσή τους προς την Σιβηρία ή το Καζακστάν. Η συστηματική αυτή γενοκτονία συνετελέθη είτε υπό το πρόσχημα της συνεργασίας με τους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, επιχείρημα έωλο βεβαίως αφού οι εκτοπίσεις είχαν προηγηθεί του πολέμου ή υπό τον φόβο της συνεργασίας των διάφορων εθνοτήτων με τον εχθρό, επιχείρημα επίσης έωλο αφού οι διώξεις συνεχίστηκαν και μετά το τέλος του πολέμου.
δ) Ο συστηματικός διωγμών οποιουδήποτε και καθ’ οιονδήποτε τρόπο δεν ήταν αρεστός στην κομματική νομεκλατούρα του Στάλιν από το 1928 μέχρι τουλάχιστον το 1940. Οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, προχωρούσαν σε προγραφές υπό την κατηγορία του «τροτσκισμού», με αποτέλεσμα εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών και εξαφανισμένων, οι οποίοι θανατώνονταν ή εξαφανίζονταν ακόμα και από τις φωτογραφίες από κοινού με τις οικογένειές τους. Οι διώξεις αυτές, αξίζει να σημειωθεί, ήταν πράγματι «διεθνιστικές» και «δεν γνώριζαν σύνορα», αφού μέχρι το 1949 συνεχίζονταν στην Ελλάδα από τους σταλινοτσολιάδες του ΚΚΕ.
Η θηριωδία του κομμουνισμού ήταν που ενέπνευσε τον Όργουελ να συγγράψει το δυστοπικό αριστούργημά του «1984», όπου ο «ήρωας» ζει κάτω από την στενή παρακολούθηση του καθεστώτος, όπως και όλοι οι συμπολίτες του. Η ένταση της παρακολουθήσεως γίνεται έκδηλη από τις πρώτες σελίδες με την περιγραφή των τηλεοθόνων που διαθέτει κάθε σπίτι, οι οποίες είναι ταυτοχρόνως πομποί και δέκτες, με τις «βουτιές» των ελικοπτέρων, προκειμένου να παρακολουθήσουν τι γίνεται μέσα στα σπίτια και τις στρατιές καταδοτών, που αναφέρουν τα πάντα στα αρμόδια υπουργεία.
Αξίζει να παρατηρήσουμε μία λεπτομέρεια στις παραπάνω παρατεθείσες συστηματικές διώξεις έχουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία θα μας παραπέμψουν στην σπενγκελιαρνή θεωρία, αλλά και στον Κλαούζεβιτς. Οι αντιφρονούντες ενός αξιακού συστήματος βιώνουν τον εξοντωτικό διωγμό είτε στην διαδικασία αντικατάστασής τους από κάτι το νέο, είτε στην προσπάθεια του θνήσκοντος καθεστώτος να αντιστρατευτεί την αντικατάστασή του.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με το σημερινό παγκόσμιο καθεστώς· στήριξε την ύπαρξή του σε κάποιους θεμελιώδεις μύθους, των οποίων η συνέχισή τους επιχειρείται με νομικίστικο εξαναγκασμό, παρά την προφανή αντι– ιστορική προέλευσή τους. Για να φέρουμε ένα εγχώριο παράδειγμα, ο μύθος του Πολυτεχνείου και των «εκατοντάδων αγωνιστών» του Πολυτεχνείου αναιρείται από τα επίσημα πορίσματα και ξεφτιλίζεται οριστικά από την μετέπειτα κλεπτοκρατική πορεία των «αγωνιστών», οι οποίοι απεδείχθησαν απλοί καιροσκόποι και απατεώνες.
Επί αυτού του σκοπούμενου έχει ήδη καταρτιστεί και ψηφιστεί από τη Νέα Δημοκρατία ισχυρός «αντιρατσιστικός νόμος», ο οποίος επιβάλλεται από δεκάδες «αντιρατσιστικές επιτροπές» και ΜΚΟ, οι οποίες αναλαμβάνουν το ρόλο του «ρουφιάνου», εποπτεύοντας από το διαδίκτυο μέχρι ιδιωτικές συνομιλίες και «αναφέροντας» αρμοδίως στον σχετικό Εισαγγελέα. Μιλώντας δε για τον συγκεκριμένο νόμο, οφείλουμε να πούμε ότι είναι αρκούντως ασαφής ώστε να εφαρμόζεται κατά το δοκούν και οι σχετικές υπηρεσίες αρκούντως ευθυγραμμισμένες με τον “politically correct” σκοπό, ώστε να μην εφαρμόζουν τον νόμο όταν π.χ. ο συριζαίος Υπουργός Φίλης υποπίπτει σε άρνηση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ήδη υπάρχει και λειτουργεί η σύγχρονη «Αστυνομία Σκέψεως» στην Ελλάδα. Έχει τις ανάλογες υπηρεσίες της, έχει διασπείρει τους «ρουφιάνους» της και – τέλος – έχει και τον ένα και μοναδικό της εχθρό, δηλαδή την Χρυσή Αυγή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η επίκληση στη νομιμότητα σε συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής οδήγησε σε εισαγγελική έρευνα για τυχόν παράβαση του «αντιρατσιστικού νόμου» και άρσεις ασυλίας για τους ομιλητές – βουλευτές της εκδηλώσεως, ενώ αντιστοίχως διάφοροι «υπερεπαναστάτες» που εγκαλούν την Χρυσή Αυγή, εκ του ασφαλούς πίσω από τα πληκτρολόγια και τις οθόνες τους, για «συμβιβασμό» μπορούν να γράφουν ατιμώρητοι ό,τι θέλουν, ως γνήσιοι συνεργάτες, άμισθοι ή έμμισθοι αδιάφορο, του συστήματος.
Το πρόβλημα του καθεστώτος είναι ότι η κυριαρχία του θνήσκει και ως εκ τούτου δεν δύναται να συντηρηθεί μονάχα με την εκ του φωτογραφικού νόμου επιβολή. Ο Χρυσαυγίτης και η Χρυσαυγίτισσα είναι ιδεολόγοι και ως εκ τούτου αδιαφορούν για τις όποιες διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις προτίθεται παρανόμως να επιβάλλει το καθεστώς και η παραδικαστική παράγκα που αυτό κινεί.
Για να το πούμε απλά: ακόμα και ζούσαμε στο Μεσαίωνα και στήνατε τη δική σας «Ιερά Εξέταση» για την διαφύλαξη των ανοσίων πυλώνων του καθεστώτος της κλεπτοκρατίας και πάλι θα βρισκόταν ένας Χρυσαυγίτης ή μία Χρυσαυγίτισσα για να πυροδοτήσει τον «εκρηκτικό» μηχανισμό που βρίσκεται στα θεμέλια του «πύργου» από ψεύδη επί του οποίου έχετε δομήσει την εξουσία σας. Είμαστε η «Βαθύτατη Πνευματική Επανάστασις, γεννώσα ΦΩΣ. Καταρρακνώσουσα με φώς τα Σκοτάδια και τα ψεύματα» και δεν μπορείτε να μας εξουδετερώσετε!
Κώστας Αλεξανδράκης
Διαβάστε περισσότερα στο 14ο τεύχος του Περιοδικού "Μαίανδρος" που κυκλοφορεί
Διαβάστε περισσότερα: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ