Σε μια περίοδο ηθικής παραλύσεως και γενικευμένης απάθειας,
όπου τα αντανακλαστικά της κοινωνίας αδρανούν και αυτή δυστυχώς
καθεύδει, υπάρχουν, μάχονται και αγωνίζονται ακόμη οι στρατιώτες της
Εθνικής και Κοινωνικής Ιδέας. Οι πολιτικές διώξεις και οι
αθλίως ενορχηστρωθείσες σκευωρίες συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Η εν
εξελίξει δίκη – τραγωδία, προχωρά χωρίς καμία μα καμία αναφορά της από
τα Μέσα Μαζικής Αποχαυνώσεως, επειδή οι παρελαύνοντες μάρτυρες
κατηγορίας υποπίπτουν συνεχώς σε φαιδρές εις βάρος τους παραδοχές ή σε
αποκαλυπτικές καταθέσεις, στοιχειοθετούσες το αβάσιμο των διάτρητων και
καταγέλαστων κατηγοριών.
Το κυβερνητικό μόρφωμα δε, συνεχίζει ακαθέκτως την πλήρη
εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας,
ενώ υλοποιώντας τις απεχθείς και ανεδαφικές τους «ιδεολογικές»
καταβολές, επιχειρούν απτοήτως την μαζική «αναδόμηση» της ελληνικής
κοινωνίας στοχεύοντας στην ολική της μεταμόρφωση σε μια απρόσωπη,
πολυσυλλεκτική μάζα ατόμων, στερούμενη συλλογικής Tαυτότητας, εθνικού
συναισθήματος και συλλογικής Μνήμης. Η αθρόα εισβολή ενός
πλήθους επήλυδων μέσα από τον μανδύα του «προσφυγικού ζητήματος»
διαμορφώνει μια, βαρυνούσης σημασίας, ζοφερή κατάσταση για το μέλλον
της Πατρίδας μας. Αυτή είναι η εικόνα που παρουσιάζει η Ελλάδα του
2017. Μια χώρα η οποία εξαφανίζεται μεθοδικώς.
Οι ηθικές προεκτάσεις του διεξαγομένου πολιτικού Αγώνα του
Κινήματος του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή, εντοπίζονται ακριβώς στην
άκαμπτη θέληση, παράγοντας που προκύπτει απευθείας από τη συγκερασμό δύο
στοιχείων: Τον αξιακό κώδικα και το συνειδησιακό Καθήκον των Χρυσαυγιτών.
Διότι οι βραχυπρόθεσμες πολιτικές στοχεύσεις και οι μακρυπρόθεσμοι
στόχοι του Κινήματος, στοιχεία άμεσα συναρτώμενα με το μέλλον και την
ευημερία του Έθνους, τίθενται υπεράνω των τετριμμένων αναγκών, διαφόρων
ανακυπτουσών αναγκαιοτήτων και άλλων ήσσονος σημασίας γεγονότων. Και
αυτό ακριβώς συνθέτει το Ήθος ενώ δε, προεξοφλεί την ανιδιοτέλεια η
οποία ως ευγενής Αξία, υψίστης σημασίας, κατατρύχει κάθε έκφανση της
πολιτικής, ιδεολογικής και κινηματικής δραστηριότητας της Χρυσής Αυγής.
Δεν
είναι οι συνθήκες λοιπόν που υπαγορεύουν, διαμορφώνουν, επηρεάζουν τον
Αγώνα των Χρυσαυγιτών, αλλά η φλόγα της κηρύξεως της Εθνικής και
Κοινωνικής Ιδέας, της πνευματικής Αναγεννήσεως, η οποία σιγοκαίει ως
συλλογικός πόθος πραγματώσεως κοινών οραμάτων και ιδανικών. Ο
κηρυχθείς Αγώνας ενάντια στο διεφθαρμένο σύστημα, το οποίο βυσσοδομεί
λυσσαλέως εναντίον μας, είναι αδιαπραγμάτευτος και η στάση μας
αταλάντευτη. Οι Σημαίες δεν υποστέλλονται για αυτό ακριβώς το λόγο: Έχουμε
ηθικό Χρέος να συνεχίσουμε με ακόμη ισχυρότερη επιμονή και πυγμή, με
ακόμη δυνατότερο σθένος μέχρι να ανατρέψουμε πλήρως και να συντρίψουμε
το σύστημα της διαφθοράς. Διότι αξιολογικό κριτήριο και μέτρο
εκτιμήσεως του αγνού Αγώνα δεν είναι ο ίδιος ο Αγώνας αλλά τα
αποτελέσματα που αυτός παράγει σε συνδυασμό με το ήθος και τις αρετές
που επιδεικνύουν αυτοί που τον διεξάγουν. Και αυτή είναι η Νίκη μας. Η
συνέχιση του Αγώνα. Το γεγονός ότι στεκόμαστε όρθιοι μετά από όλα τα
παρελθόντα εμπόδια, περιορισμούς, αήθεις διώξεις, επικοινωνιακό πόλεμο
και δολοφονίες.
Επομένως το ιδεολογικο – πολιτικό καθήκον των Χρυσαυγιτών ΔΕΝ
υπαγορεύεται από καμία πολιτική, κοινωνική περίσταση, από καμία
συγκυρία, αλλά απορρέει από την συνειδητότητα, την ηθική αντίληψη και το
αξιακό σύστημα. Αποστρεφόμενοι την αποθέωση του ατομικισμού, ο
οποίος ως πολέμιος των συλλογικών ενστίκτων, βρίσκεται σε κατάφωρη
αντίθεση με την ουσία της κοσμοθεάσεώς μας, επιχειρούμε την ανάδυση και
αναβίωση εκείνων των στοιχείων, η συμβολή των οποίων είναι καθοριστική
για την κατίσχυση των Εθνοκοινωνικών δυνάμεων ενάντια στην περαιτέρω
αποσάθρωση του εθνικού και κοινωνικού ιστού.
Μονόδρομο λοιπόν αποτελεί η απαρέγκλιτη αγωνιστική πορεία των
Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής, διότι αυτό επιτάσσει ο κώδικάς μας.
«Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί»
Γεώργιος Σύρος