Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά, στην στήλη "Εγέρθητι"
Πριν από δυόμισι περίπου χρόνια, είχα γράψει ένα άρθρο με αφορμή την αίτηση του Νίκου Ρωμανού να λάβει εκπαιδευτική άδεια. Ήταν Δεκέμβριος του 2014. Ο νεαρός ο οποίος κατηγορούνταν ότι είχε συμμετάσχει σε ένοπλη ληστεία στον Βελβεντό, είχε μετατραπεί σε χρυσό πιστόλι εναντίον της κυβέρνησης Σαμαρά. Η κακοποιημένη φυσιογνωμία του, βοηθούσε στην δημιουργία συμπάθειας στον λαό, και θύμιζε αυτήν του Αλέξη Γρηγορόπουλου, του φίλου του ο οποίος είχε δολοφονηθεί το 2008 από την κρατική υπερβολή, δίνοντας την αφορμή για την καταστροφή του εμπορικού κέντρου των Αθηνών. Έγραφα τότε πως «Δεν έχει σημασία εάν ο έγκλειστος νεαρός είναι τρομοκράτης ή όχι. Εάν διέπραξε ληστεία ή εάν αυτοπροσδιορίζεται ως «αντάρτης πόλης». Θα κριθεί για τις πράξεις του. Το φρόνημα δεν διώκεται». Εξακολουθώ να είμαι της ιδίας απόψεως.
Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, δεν χωρά Ιερά Εξέταση. Δεν χωρούν κυνήγια μαγισσών. Όποιος διαθέτει στοιχεία, τα προσκομίζει στην κρίση της δικαιοσύνης. Και εάν είναι πράγματι αδιάσειστα, τότε η Δικαιοσύνη αποφαίνεται για το παράνομο ή μη της πράξεως. Σήμερα η ελληνική κοινή γνώμη ασχολείται με την περίπτωση της Ηριάννας, της νεαρής χωρίς πρόσωπο και επώνυμο, η οποία επιχειρείται να γίνει λάβαρο στην επιχείρηση αποδόμησης του ρόλου και της ισχύος της Δικαιοσύνης. Είναι φανερό ότι κάποιοι επιθυμούν όχι απλά να αμφισβητήσουν αλλά να κλονίσουν ανεπανόρθωτα την εμπιστοσύνη του πολίτη στην Δικαιοσύνη. Μιας Δικαιοσύνης, η οποία με τις περιπτώσεις Θάνου και Πικραμμένου, δεν βοηθά τον εαυτό της, αποδεικνύοντας πως δεν βρίσκεται υπεράνω κομμάτων, ως όφειλε, αλλά οργανικά συνένοχη στην καταπάτηση της διάκρισης των Εξουσιών, όπως και οι πολιτικοί συνεργάτες οι οποίοι διατάσσουν πολιτικές διώξεις σε καιρό Δημοκρατίας.
Ομοίως δεν βοηθούν αποφάσεις με σκεπτικό «Γίνονται ταξίδια στο εξωτερικό, όπως στη Βαρκελώνη του Περικλή Μπ. και του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, αδικαιολόγητα, όχι για αναψυχή, ήτοι σε πόλη της Ισπανίας που είναι γνωστή για την εκεί δράση ανάλογων τρομοκρατικών οργανώσεων». Με απλά λόγια, εάν ταξιδεύεις σε μια πόλη όπου δρουν τρομοκράτες, είσαι τρομοκράτης. Δεν μένει παρά να δούμε τις επόμενες μέρες πογκρόμ εναντίον τουριστών, σαν αυτό που προανήγγειλε φέρελπις Νεοδημοκράτης πολιτικός εναντίον των αδέσποτων σκυλιών.
Στην Ελλάδα όντως δρουν τρομοκράτες και κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Είναι οι δολοφόνοι του Θάνου Αξαρλιάν. Είναι οι δολοφόνοι του Μανώλη Καπελώνη και του Γιώργου Φουντούλη. Είναι οι δολοφόνοι των αστυνομικών τους οποίους σκότωσαν και τραυμάτισαν επειδή βρίσκονταν στην υπηρεσία τους. Είναι αυτοί που ρίχνουν το δηλητήριο της εξουσίας στην κοινωνία και την πολιτική ζωή, εξαπλώνοντας τον φόβο και εξυπηρετώντας τα αφεντικά των οποίων η επιβολή βασίζεται στην τρόμο.
Δυόμισι χρόνια πριν, ο Αρχηγός και βουλευτές της Χρυσής Αυγής είχαν συμπληρώσει ήδη έναν χρόνο άδικης και παράνομης προφυλάκισης, κατηγορούμενοι για τα βιβλία που είχαν στις βιβλιοθήκες τους, ομιλίες σε οπαδούς, άρθρα και άλλα Οργουελικά. Δυόμισι χρόνια μετά, αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την Ηριάννα, η οποία έχει δικαίως ή αδίκως καταδικαστεί, εσκεμμένα συκοφαντούν τον Αρχηγό και τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής κατά αίσχιστο τρόπο, αν και δεν έχουν καταδικαστεί για το οτιδήποτε.
Αφήνοντας κατά μέρος τις καταστροφές τις οποίες προκάλεσαν στο όνομα της Ηριάννας οι «γνωστοί- άγνωστοι», αφήνοντας στην άκρη την ιδεολογική αντιπαλότητα, καθρεφτίζοντας πίσω σε αυτούς το μίσος με το οποίο αντιμετωπίζουν οι ομοϊδεάτες της το Ελληνικό Εθνικιστικό κίνημα, αλλά και την Ελλάδα και τους Έλληνες, τον χαμό των οποίων απεργάζονται, στηρίζοντας τον εξισλαμισμό της πατρίδας μας.
Σήμερα, δυόμισι χρόνια μετά έρχομαι να πω ότι η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να αποφασίζεται στο πεζοδρόμιο, όπως ζητούν οι Αριστεροί. Άλλωστε δεν είναι μόνον οι Μπολσεβίκοι με τις Καπιταλιστικές πολιτικές που απειλούν την Πατρίδα μας. Είναι και οι πατριδοκάπηλοι νεοφιλελεύθεροι που είναι πρόθυμοι να κάνουν τα χατίρια της Αριστεράς, ακόμα κι αν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στο όνομα του δολοφονημένου Μπακογιάννη, ενώ ταυτόχρονα συναινούν στις διώξεις του Νίκου Μιχαλολιάκου και των βουλευτών του κόμματός του.
Εάν η Δικαιοσύνη αφήσει την Πατρίδα να κατρακυλήσει στην αναρχία, όπως επιδιώκουν εκείνοι που επιθυμούν την επιβολή μιας καπιταλομαρξιστικής δικτατορίας, εάν κάποιοι έχουν αποφασίσει πως έτσι θα γίνει, και πως η αυτοδικία στο όνομα της κάποιας ιδεολογίας, θα κυριαρχήσει στους δρόμους, κρίνοντας κατά το δοκούν, πάνω από τον Νόμο, το Δίκαιο και το Άδικο, τότε ανοίγει ο δρόμος στην Βία.
Διαβάστε περισσότερα: ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ